Ruhuma Seslenir Zaman, Ne Aşk-ı Hicran!

Hiç söz etmesem
Düşünmek için vecdiyle nefeslensem
Şahit olduklarım için ah etsem


Titreten vicdanı şehretsem
Mizan adına aşkına erişsem
Gözyaşlarımı sürur içinde hasretsem
Hak ve hakikatle bütünleşsem


Mecnun eden halin
Firkatiyle ah u zar eden hicranın
Sukut eden idrakin
Akıl denen hakikatin


Sadrında eğleşsem
İrademi teslim etsem
Zafiyet serdeten her neyse
Şiddetle haşyetinde dirilsem


Neden yazarım bilmem
Acizliğin korkusuyla nasıl irkilmem
Aşkın nidasından hiç çekinmem


İradeden
Vazgeciren hali vakfedemem
Rabbim ne söylerse
Zişanı efendim neyi tavsiye etmişse
Erişmek için nasıl dilenirim


Pirin kapısı ak olmalı
Her nefesinde
Aşk vecdiyle koklanmalı


Nur sabrınN
Nar kanaatin bulunmalı
Gözyaşları hiç kurumadan akmalı


Sevdanın derüniliği
Halin deminde yaşanmalı
Sürur için asla olmamalı
Hakikatle her lahza aydınlanmalı


Niye acınacak haldeyim
Hangi gönül
Sahrasında hurdalık gibiyim


Neyi hakkıyla bilirim
Acziyetimi elhak teslim eylerim
Zavallı ve sefil bir halin eriyim


Müddet-i nefes
İçin hayret ederim
Çilenin sülbünden
Neşet edecek aşkı beklerim


Ey Hak an senin
Mevcudat serverin olan emanetin
Akıl sahipleri için
vadettiğin gün vecdin


Mizanın
Lahzasında ki titreten merak kimin
Ruhu teslim olmadan inşirah eden nasip ecrin


Nazargah kabul ettiğin
Bu kalp mahcubiyetimin
Sen bilirsin
Sen sahibimsin
Mağfiretin tek adresisin


Bağışlamanı dilerim
Bilirim hadsizdir bu nefsim
Neyleyim ki ben senn eserinim




Mustafa CİLASUN