Rahmet Eden,kalbi Görendin,sahiptin!

**MustafaCilasun** · 07-30-2011

Dinmez efkarın seni andıkça
Bir ömür ruhumun figanını anlamadan yaşadığım karşıma çıkınca
Kalbimle dertli olduğumu hatırladıkça,her umuda hesapsız kanıp yol da kalınca
Nefes yetmiyor söz söylemeye, gönlüm elvermiyor mahcubiyetin anbean artmasına

Nasıl bir mükellefiyet içindeydim
Aklını bilen, fikreden, keyfiyet süren, enanetiyle nefeslenendim
Zafiyetlerin birliğinde,heveslerin dirliğinde merak eder,nefsimi öncelerdim
Her işimi bu minval üzre nizama koyar, güç ve nüfus için yarışırdım, bilemedim

Kimi gördümse merakına girerdim
Her haline vakıf olmak için vakit geçiridim,usül ve adap bilmezdim
Suç işleme özgürlüğüm var diye geçinirdim, her suçun vebalinden habersizdim
Eza vermenin bazen emele uğraşmak için gerekli der,bu istikamette fetva verirdim

Akait ve muamelattan nasipsizdim
Ne derleri önceleyerek, utanmamak adına güya gayret ederdim
Nasıl bir nefestim, neden bu kadar hakikatimden uzak bir haldeydim,hederdim
Neyi ne kadar hakkıyla bildim, ruhumun lisanıyla bütünleştim, niye önemsemedim

Günün mübarekleşmesi derdim
İnananların bir telaş içinde gayret etmelerine nazar ederdim
Cemaatin dikkatsizliğini, bin bir türlü kokuların iticiliğini öne sürerdim
Bir de yardım toplamak için palazlanmalarınına çok kızardım, fırsatçılar derdim

Kul olduğumu hiç düşünmezdim
Sanki taahhüt edilen bir lahzanın içindeydim,ne kadar sefildim
Hor ve hakir görmeyi mahir birşekilde yerine getirirdim,yargılamayı severdim
Mahkum olmayı kendime hiç yediremezdim, bin bir bahaneyle sıyrılmak isterdim

Mustafa CİLASUN

07-30-2011	#1
MustafaCilasun	Rahmet Eden,kalbi Görendin,sahiptin! Dinmez efkarın seni andıkça Bir ömür ruhumun figanını anlamadan yaşadığım karşıma çıkınca Kalbimle dertli olduğumu hatırladıkça,her umuda hesapsız kanıp yol da kalınca Nefes yetmiyor söz söylemeye, gönlüm elvermiyor mahcubiyetin anbean artmasına Nasıl bir mükellefiyet içindeydim Aklını bilen, fikreden, keyfiyet süren, enanetiyle nefeslenendim Zafiyetlerin birliğinde,heveslerin dirliğinde merak eder,nefsimi öncelerdim Her işimi bu minval üzre nizama koyar, güç ve nüfus için yarışırdım, bilemedim Kimi gördümse merakına girerdim Her haline vakıf olmak için vakit geçiridim,usül ve adap bilmezdim Suç işleme özgürlüğüm var diye geçinirdim, her suçun vebalinden habersizdim Eza vermenin bazen emele uğraşmak için gerekli der,bu istikamette fetva verirdim Akait ve muamelattan nasipsizdim Ne derleri önceleyerek, utanmamak adına güya gayret ederdim Nasıl bir nefestim, neden bu kadar hakikatimden uzak bir haldeydim,hederdim Neyi ne kadar hakkıyla bildim, ruhumun lisanıyla bütünleştim, niye önemsemedim Günün mübarekleşmesi derdim İnananların bir telaş içinde gayret etmelerine nazar ederdim Cemaatin dikkatsizliğini, bin bir türlü kokuların iticiliğini öne sürerdim Bir de yardım toplamak için palazlanmalarınına çok kızardım, fırsatçılar derdim Kul olduğumu hiç düşünmezdim Sanki taahhüt edilen bir lahzanın içindeydim,ne kadar sefildim Hor ve hakir görmeyi mahir birşekilde yerine getirirdim,yargılamayı severdim Mahkum olmayı kendime hiç yediremezdim, bin bir bahaneyle sıyrılmak isterdim Mustafa CİLASUN __________________ Aşk; halin demidir!