Öğrendim Ki...

“Öğrenmenin de maliyeti vardır Önceden öğrenenler indirimli fiyattan öğrenir; otoriteden öğrenenler özgürlük bedeliyle öğrenir; deneyerek öğrenenler etiket fiyatından öğrenir; hayattan öğrenenler gecikme zammıyla öğrenir; hayattan da öğrenemeyenler boşa gitmiş hayatlarıyla öğrenirler” demiş Arthur Miller Peki ya eşyalar? Eşya deyip geçmeyin, onlardan da çok şey öğrenebiliyor insan
Ayakkabıdan öğrenilen; Üstündeki yük ne kadar ağırsa, o kadar çabuk ve çok yıpranırsın
Anahtar’dan öğrenilen; Bir araç, bütün amaçlara hizmet etmez
Pergel’den öğrenilen; Hayata sabit bir noktadan bakarsan, dön dolaş yine aynı sonuca varırsın
Kalemtıraş’tan öğrenilen; Sivrildikçe bitersin!
Tahterevalli’den vura vura öğrenilen; Ne kadar yükseğe çıkarsan, yere o kadar sert çarparsın
Gardıropta içine girilemeyen yarım düzine kıyafetten öğrenilen; O son dilim(ler)i yemeyecektin
Bisiklet’ten öğrenilen; Bazıları, ancak birileri tepesine binince dengesini bulur
Aynadan öğrenilen; Arkasında vakıf olduğun bir sır yoksa ayna bile cam parçasıdır yalnızca
Perde’den öğrenilen; Görmemek için üzerini örttüğün şeyler orada durmaya devam eder
Tükenmez kalem’den öğrenilen; Bazı hatalar geri alınmaz Hatta üzerini ne kadar karalarsan, o kadar göze batar
Bilgisayar’dan öğrenilen; Kimi zaman uğraşıp durmak yerine, reset atıp sıfırdan başlamak daha iyidir
Ekmek’ten öğrenilen; Yanarak katılaşırsın!
Uzaktan kumanda’dan öğrenilen; Sürekli değişim can sıkıntını gidermeye yetmez Bir şeyler anlamsız gelmeye başladığında kapatıp gidebilmelisin
Sessiz bir oda’dan öğrenilen; Huzur için odanın değil, kafanın içinin sessiz olması gerekiyormuş
Silgi’den öğrenilen; Hatalarını silmeye çalıştıkça azalıyorsun
Madde’den öğrenilen; Yapaysan, plastik gibi, neredeyse sonsuza dek kalabilirsin bu sistemde Doğalsan, tahta gibi, çürüyüp yok olmaya mecbursun bu kurulu düzende

Ninem diyor ki:
Korkak bezirgan ne kâr eder ne ziyan

Halime Gürbüz