Nasıl Bir Ahval- Hal ki Nizamsız Nefse Ram Olsun!

Bilir misin sen
Ayrık otu neden hiç sevilmez
Ona sevgi hasredilmez, şefkat gösterilmez halde yeşermez


Onu görmemek adına
Vakfedilen gayretler tükenmez
Torak dahi bunun yüzünden bazen sevilmez suda verilmez


O kadar sırnaşıktır ki
Hadsizliğin kıvamında rakipsizdir
Davranış bozukluğunda çok ahenksizdir, lakin çok etkindir


Nerede olsa kendine
Muhakkak bir yer edinmeyi bilendir
Sökülüp atılmasına aldırış etmeyen divanedir, hilkatiyledir


Marazlık için adrestir
Bir anlamda nefs gibi şedit sefildir
Adaptan nasipsiz, halden gailesiz, kalpten silik bir yelişliktir


Mümbit toprakların
Bereket âşıklarınız fevkalade hasmıdır
Bir ince hastalık misali sessiz kurutan, hal bırakmayan fevridir


Kontrolsüz heyecanın
Yaşamak adına azmin serencamıdır
Yılgınlık, yorgunluk hali ondan çok uzaktır her vakit yol alandır


İklimlere taş çıkartan
Mevsimlerin tarihini yazan hazandır
Varlık adına her ne kadar gayret gösterse de hiç anlaşılmayandır


Çünkü haddi aşandır
Marazlık için adeta vardır, bühtandır
Hasislikle anlamlı yaşayandır, kendiyle barışık olmayan varlıktır


Rahmetin sağanağında
Bereketi kurutandır, adıyla müsemmadır
Hak adına hakkı olmasına rağmen toprağın verimliliğini giderendir


İnsan kimliğinden arîdir
Zira her şey ona amade iken o sefildir
Silik duvarlar gibidir, kurşunilikte fevridir, filizleri titreten tizdir


Nizamsız nefs gibidir
Bilmesine rağmen haktan nasipsizdir
İrade olmaz ise ayrık otu, beşer kimliğinde fevkalade talihsizliktir



Mustafa CİLASUN