Toprağın Kokan Bağrında Bir Mülteci Olmak!

Anlamıştım artık
Çok geç olsa da ömür azalsa da
Hissiyat dalgalar misali halim için ağlasa da


Toprağımda
Vatanımın bağrında
Anlamsızlık bulvarında hamaset girdabıyla


Durmadan
Bıkmadan, usanmadan
Utanıp arlanmadan akidemi hakir görüyor


Kutsiyetimi
Dışlıyor, hali anlamadan
Tefekküre dalmadan, kin kusarak saldırıyor


Birliğimizi
Dirliğimizi, sevgimizi
Hasret yumağı oluşturan nesillerin özlemini


Nisa kimliğini
Edebin güzelliğinde ki ahengini
Görmezden geliyor karanlığa davet çıkartıyor

Milletin anasını
Anaların baş tacı olan hayâsını
Alaşağı ederek keyfiyette dileyerek talan ediyor


Neslin emniyetini
Canın hüküm içinde ki sebebini
Kanın aidiyet için seferber edileceğini bilmemesi


Garipliğime
Duçar oluyor, havsalam zorlanıyor
Düşünmek, bir türlü hüzün solumama yetmiyor


Anım, kanım
Canı bahşeden için ancak varım
Ne sazım ve nede arsızlığı marifet sayan yobazım

Hakikat için
Varım, öteler iklimini soluklanırım
Ben kendi toprağında mülteci olan zavallı kalanım


Sabrı anarım
Çileyi azimle yudumlarım
Aşk için candan, canandan vazgeçer hep koşarım




Mustafa CİLASUN