İstihlaf

İstihlaf


İSTİHLAF a (ar haleften istihlaf) Esk

1 Birini kendi yerine geçirme ya da kendisi başkasının yerine geçme, birinin halefi olma

2 İstihlaf etmek, başkasıyla yer değiştirmek, yerini bir kimseye bırakmak ya da bir kimsenin yerine geçmek: "Bunların da yerlerini başkaları tutacak ve başkalarını da diğerleri istihlaf edecektir" (Baha Tevfik)

—Ed Aruzla yazılmış şiirlerde türkçe sözcüklerin kısa hecelerinin bir uzun ya da bir uzun ve bir kısa hece kadar uzatılarak okunması ("Bâna kul olsun deyû hacet ne ferman etmeye / Ben senin çoktan efendim bende-i fermanınım" [Sana kul köle olmamı istemene ne gerek var; ben senin zaten fermanlı kölen değil miyim?] (Fuzuli) beytindeki "bâna" sözcüğünün "bâ", "deyû" sözcüğünün "yû" hecelerinde istihlaf vardır imale*'den farkı yalnız türkçe sözcüklerdeki uzatmaları göstermesidir)

—isi huk Karşı tarafa yemin teklif etmek