Io-io-jupiterin-uydusu-jpg Io, Jüpiter'in, 7 Ocak 1610'da Galilei'nin Bulduğu Ilk Uydusu.

io, Jüpiter'in, 7 ocak 1610'da Galilei'nin bulduğu ilk uydusu Çapı; 3 640 km Ortalama yoğunluğu: 3,5 Yörüngesinin yarı büyük ekseni: 422 000 km Yıldız dolanım dönemi: 1 g 18 sa 27 dk Bu uyduya 18 170 km yaklaşan Voyager 1 ile şaşırtıcı görüntüler elde edildi Sülfürlü bileşiklerden kaynaklanmış canlı renkler gösteren yüzeyinde, volkanik oluşumlar egemendir ve bunların arasında geniş ovalar uzanır Çapı 25 km'den daha büyük yüz kadar volkan krateri göze çarpar; bunlardan bazılarının çevresinde lav akıntıları görülür

Bununla birlikte, en şaşırtıcı bulgu, 280 km yükseltiye değin, sorguç biçiminde gaz (özellikle kükürt dioksit) püskürten etkin volkanlardır Volkanların etkinliği, yüzeyinde sürekli değişime yol açar; aşırı genç yapının (en çok bir milyon yıl) göstergesi olan çarpma kraterlerinin bulunmayışı bunun kanıtıdır Ortalama yoğunluğu Ay'a oranla biraz yüksek olan io, ana bileşeni silikatlardan oluşan kayalık bir gökcismidir Ama, volkanların etkinliği derinde erimiş maddelerin varlığını gösterir Bu iç ısınmayı, Avrupa, Ganimed ve Jüpiter'in ortak çekiminden kaynaklanan gelgit olaylarının doğurduğu sanılmaktadır Uydunun yörüngesi yakınında, büyük bir olasılıkla volkan püsküllülerinden gelen kükürt ve hidrojen iyonları bakımından zengin bir plazma kuşağı İle yansız sodyumdan bir halka saptandı; yansız sodyum halkasının, io'nun Jüpiter'in ışınım kuşakları İçinde dolanması nedeniyle yüzeyini sürekli bombardımana tutan yüklü taneciklerin kopardığı atomlardan oluştuğu düşünülmektedir