![]() |
Onu da Sen Ağırla... Okunmaya Değer Bir Yazı |
![]() |
![]() |
#1 |
Şengül Şirin
![]() |
![]() Onu da Sen Ağırla... Okunmaya Değer Bir YazıONU DA SEN AĞIRLA ![]() ![]() ![]() ![]() Günahkâr bir adamdı Ayık gezmezdi ![]() Bütün bir köy halkı yaka silkiyordu adamdan “Ölse de bir kurtulsak” diyorlardı Bir karısı vardı adamın, bir de kendisi ![]() Hiç çocukları olmamıştı ![]() Köy halkı böyle bir adamın zürriyetinin olmadığına memnundu ![]() Kadın ise adamın haline üzülse de ses çıkaramazdı ![]() Otuz yıldır evliydiler ![]() ![]() Ama kocasıydı işte, evinin erkeği idi ![]() Adam iyice yaşlanmıştı artık ![]() Öksürük nöbetleri uykusunu bölüyor, İki basamak merdiven çıksa nefes nefese kalıyor, titreyen elleriyle sigarayı zor sarıyordu ![]() İyice zayıflamış, zaten kısacık olan boyuyla bir çocuk gibi kalmıştı ![]() Kadıncağız ellerini açıp dualar ediyor, “Ahir ömründe olsun şu adamın hali biraz düzelsin” diye yalvarıyordu Allah’a… Adam bir sabah evden çıktı ![]() Fakat ertesi sabah oldu dönmedi ![]() Tan yeri ağarırken kadın aramaya çıktı kocasını ![]() Kim bilir nerede sızıp kalmıştı! Köyün üst tarafındaki çeşmenin başına gitti önce, Orada içerdi adam, bulamadı ![]() Yakındaki tarlaları aradı, Köyün dört bir yanına baktı, yoktu ![]() “Eve gelmiştir belki” diyerek koşarak geri geldi ![]() Hayır, dönmemişti ![]() Güneş inmek üzereydi ![]() Acele bir abdest aldı, namaza durdu ![]() Duası bitmek üzereydi ki, kapının çaldığını duydu ![]() Öksürüyor, eliyle göğsünü işaret ediyordu ![]() Kadın koluna girdi kocasının, güç bela sedire kadar taşıdı ![]() Uzandı adam ![]() Karısının yüzüne baktı ![]() Ağlıyordu ![]() Doğrulmak ister gibi yaptı, “Hakkını helal et” diyecekti ![]() Lafının sonunu getiremedi, Başı yastığa düştü ![]() Ölmüştü… Kadıncağız, kocasının başında epeyce bir ağlayıp feryat etti ![]() Biraz kendine gelince gözlerini sildi, yemenisi bağladı ![]() Kalktı, imamın evine gitti ![]() -Hocam… diyebildi hıçkırarak… Bizimki… Söyleyemiyordu, ama imam efendi durumu anlamıştı ![]() Kadının yüzüne baktı, “Köylü ne der” diye düşündü, bocaladı… -O mendebur, bir kez bile caminin kapısından içeri girmedi, Kaldırmam onun cenazesini” diyerek kapattı kapıyı ![]() Kahroldu kadın ![]() “Nereye gitsem, ne yapsam” diye düşündü ![]() Kimseleri yoktu ki… Çaresiz, eve döndü ![]() Yıkadı kocasını, sandıktan çıkardığı beyaz bir çarşafa sardı, Omzuna aldı, mezarlığın yolunu tuttu ![]() Caminin köşesinden dönerken, muhtar ve köylülerin Kendisine doğru gelmekte olduğunu gördü ![]() Bir kez daha düğümlendi boğazı, Cenazesi omzundan kayarken Dizlerinin üstüne çöktü, ellerini yüzüne kapatıp ağlamaya başladı ![]() Hışımla yaklaştı muhtar: -Onu nereye götürüyorsun, dedi ![]() Mezarlığa gömeyim deme sakın! Sağlığında biz çektik, Bir de ölülerimiz çekmesin o herifin elinden… Kadın gözlerini çarşafın üstüne dikmiş, öylece duruyordu ![]() Birden bağırmaya başladı, Delirmiş gibiydi sanki ![]() Kalabalık yanından korkuyla uzaklaşırken, Cenazesini tekrar yüklendi, Köyün dışına doğru yürümeye başladı ![]() Kan ter içinde kalmıştı kadın, Artık adım atacak hâli yoktu ![]() Kendi kendine: -Şuracığa gömeyim adamımı, Kimseler rahatsız olmaz burada, dedi ![]() Tam o anda bir ayak sesi duyuldu, irkildi ![]() Bir çobandı gelen ![]() Kadıncağız her şeyi olduğu gibi anlattı ![]() Üzüldü çoban, gözleri doldu ![]() -Dert etme, dedi ![]() ![]() Bir çukur kazıp, cenazeyi gömdüler ![]() Çoban başucunda durdu mezarın, ellerini açtı, dua etti ![]() Birkaç çiçek buldu kadın, Toprağın üstüne serpti ![]() Çobana dualar ederek döndü evine, Yorulmuştu ![]() Camın kenarına oturup, uzaklara daldı ![]() Uyuyup kalmıştı oracıkta… Ertesi sabah imamın kapısı çaldı telaşla, Muhtar, bir yandan tekmeyi vuruyor, bir yandan da; -İmam efendi, imam efendi… diye bağırıyordu ![]() İmam korkuyla açtı kapıyı ![]() -Bir rûya gördüm, dedi muhtar ![]() Hocam o berduş, o serseri adam cennetteydi, Bana gülüyor, “hakkım sana bile helal olsun”, diyordu ![]() Rûyayı duyan imamın benzi attı, Kendisi de hemen hemen aynı rûyayı görmüştü ![]() -Gel hele içeri gel, demeye kalmadı, köyün delisini gördüler ![]() Koşarak geliyor, bir yandan da bağırıyordu ![]() -Demedim mi ben, demedim mi size, Rûyamda gördüm, rûyamda… Birkaç köylü daha benzer rûyalar gördüğünü söyleyince karar verdiler ![]() Özür dileyecek, kendilerini affettirmeye çalışacak, Bu arada işin aslını öğreneceklerdi ![]() Bir şeyler olmuştu ama ne? Adamın evine vardıklarında kapıyı açan kadın şaşkındı ![]() Kapıyı yüzlerine kapatacak oldu, yapamadı ![]() Gelenler olup biteni anlatıp özür diledi, Cenazeyi nereye defnettiğini, neler olduğunu sordular ![]() Kadıncağız her şeyi anlattı ![]() Can kulağı ile dinlediler ve Çobanı bulmaya karar verdiler ![]() Bir yandan yürüyor, Bir yandan aralarında konuşuyorlardı: -Bu çoban bir evliyaydı her halde, Belki de hızırdı, Aslında ölen adam da o kadar kötü bir adam değildi… Tarif edilen yere geldiklerinde, çoban koyunlarını otlatıyordu ![]() Gelenleri görünce ayağa kalktı, “Hayırdır inşallah” dedi… Oturdular ![]() Onlara süt ikram etti, konuşmaya başladılar ![]() Çoban söylenenlerden hiç bir şey anlamamıştı ![]() Cenazeyi nasıl defnettiklerini anlattı ![]() -Ben bir garip kulum, dedi ![]() “Cenazeyi defnettik, Başucunda durup bir dua ettim sadece, hepsi bu…” Merakla nasıl bir dua ettiğini sordular, Çoban da söyledi: -Allahım, Ben dağda koyunlarımı otlatırken, Kulların gelirler yanıma, Selam verirler “Senin selamınla gelen, Senin misafirindir” der, ağırlarım ![]() Süt ikram eder, Azığımı paylaşırım… Şimdi de, Ben sana bir misafir yolluyorum, Onu da sen ağırla ![]() ![]() ![]()
__________________
Arkadaşlar, efendiler ve ey millet, iyi biliniz ki, Türkiye Cumhuriyeti şeyhler, dervişler, müritler, meczuplar memleketi olamaz
![]() ![]() |
![]() |
![]() |
|