Toplumcu Ve Gerçekçi Anlayışla Yazılan Öykü Ve Romanlar

Toplumcu ve Gerçekçi Anlayışla Yazılan Öykü ve Romanlar

Toplumsal Romanlar - Toplumsal Öyküler - Cumhuriyet Dönemi Türk Edebiyatı Konu Anlatımı

* 1930'lu yıllardan itibaren köylüden, işçiden, dar gelirliden söz edilmeye başlanır

* Bu durum, gelişme ihtiyacı ve isteğinin yanında, ideolojik kaynaklıdır

* Toplumcu gerçekçiler, toplumdaki düzensizlik ve çatışmalar ile köy gibi küçük yerleşim yerlerinin sorunları üzerinde yoğunlaşırlar; eserlerini ağa-köylü, öğretmen-imam, halk-yönetici, zengin-fakir, güçlü-güçsüz, aydın-cahil gibi belirgin farklılıklar üzerine kurarlar

* Eserlerinde, Anadolu coğrafyası ve insanı konu edilir, büyük şehirlere göçün ortaya çıkardığı problemler üzerinde durulur

* Olaylar ve kişiler, bir düşünceyi doğrulamak veya haklı göstermek üzere düzenlenip anlatılır

* Eserler, okuryazarlığı olan halkın kolaylıkla okuyup anlayabileceği bir dil ve anlatım özelliğine sahiptir

* Yazarlar, okuyucuyu kendi düşünceleri doğrultusunda yönlendirmek isterler Sanat eseri, belli görüşleri ifade etmek için araç olarak kullanılır

* Halkı aydınlatmak düşüncesi ile bazı yazarlar, bazı bölgeleri özellikle konu olarak seçerler

* Bu anlayışla yazan yazarlardan başlıcaları şunlardır: Sadri Ertem, Sabahattin Ali, Orhan Kemal, Yaşar Kemal, Aziz Nesin, Kemal Tahir, Fakir Baykurt vbdir