Madem Ki Söz Sevgiliye Dair Değil, Akılda Tutmak Ne Lazım

**Prof. Dr. Sinsi** · 12-20-2012

Madem ki Söz Sevgiliye Dair Değil, Akılda Tutmak Ne Lazım
Ey vücut tarlasının bereketi; ey ziyan olan ömrümün elde kalan mahsulü! Övüncüm şerefim ümidim oğulcuğum! Gönlü yıkık ihtiyar isterdi ki bizden bu taht boşalınca obamıza sen hâkim olasın Halk seni görende beni ansın adım seninle beka bulsun Yoksa mirasım varlığım ve obam yok olacak
Genç
iken âşık olmak bir hünerdir belki

Belki olgunluk sınırına ulaştıran kılavuzdur

Şimdi ise akıl ve olgunluk çağıdır

Bu maceralar sana yakışmaz

İnsanın kendi cinsi ile gezmesi hoştur

Bırak artık şu vahşi hayatı; terk et çevrendeki vahşileri kurdu kuşu

Ötelere göçme zamanım geldi anacığın yapayalnız kalacak

Dünyada ümit bir direktir; ümidimizi yıkma

Hercayî ve derbeder olma

Mecnun bu sözler üzerine başını kaldırdı

Bir an delilik zincirini kırmayı düşündü ama yapamadı

Şöyle cevap verdi:

-Ey cihanda varı ben olan babam!

Senin bu cisim ve canda neyin var? Cana tamah etme ki elbet geçicidir

Varlığını bir yana koy ve bir başkasının bil

Senin mecburen koyup gitmekte olduğun bir yere beni de bırakıp ne edeceksin? Oğlunu da kendin gibi hayal et

Malının başına geçtiğini farz et; o da başkasına koyup gitmeyecek mi erinde gecinde?

Hiç paramparça olmuş şişenin yapıştırılmasına imkân olur mu? Ben o hâldeyim ki özümden haberim yok

Sense sözümü tut diyorsun

İçim dışım aşk

Batmışım bu deryaya

Sabrımı yele vermişim

Ben nerde; aşkımı bırakmak nerde? Ev bark soy sop töre âdet dedin

Bana birçok şeyler sayıp döktün

Duydum

Ne çare ki unuttum

Madem ki söz sevgiliye dair değil akılda tutmak ne lâzım?

Mecnun birden sustu ve bir ?ah!? etti

Sonra kolundan kanlar akmaya başladı

Görünce bu hâle babasının telaşlandığını ?Dur? dedi?üzülme

Leylâ kan aldırdı demincek

Cerrah koluna neşter vurdu eseri bende göründü

Bu hep böyledir can ile canan arasında

Gördün ki babacığım biz de ikilik yok

Birbirimizde ayrık can yok

O odur; ben de benim sanma!

Bu iki cisim bir canla ayaktadır

O mesut olursa artar sevincim; üzülürsem ben acı çeker o

?

Yaşlı baba sırra vâkıf oldu

Bu işin batıl olmadığını anladı

Ancak oğluna son bir vasiyette bulundu:

-Ben öldüğümde oğul öz âdetimizle inle ve sevabını bana gönder

Bari dost düşman ardımdan ağladığını görsün ve sana hayırsız evlat demesinler

Kimsesizliğim benden sonra annene utanç vermesin halkımız benim de bir veliahdım olduğunu bilsin

Cân verme gam-ı aşka ki aşk âfet-i cândır

Aşk âfet-i cân olduğu meşhûr cihândır

12-20-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Madem Ki Söz Sevgiliye Dair Değil, Akılda Tutmak Ne Lazım Madem ki Söz Sevgiliye Dair Değil, Akılda Tutmak Ne Lazım Ey vücut tarlasının bereketi; ey ziyan olan ömrümün elde kalan mahsulü! Övüncüm şerefim ümidim oğulcuğum! Gönlü yıkık ihtiyar isterdi ki bizden bu taht boşalınca obamıza sen hâkim olasın Halk seni görende beni ansın adım seninle beka bulsun Yoksa mirasım varlığım ve obam yok olacak Genç iken âşık olmak bir hünerdir belki Belki olgunluk sınırına ulaştıran kılavuzdur Şimdi ise akıl ve olgunluk çağıdır Bu maceralar sana yakışmaz İnsanın kendi cinsi ile gezmesi hoştur Bırak artık şu vahşi hayatı; terk et çevrendeki vahşileri kurdu kuşu Ötelere göçme zamanım geldi anacığın yapayalnız kalacak Dünyada ümit bir direktir; ümidimizi yıkma Hercayî ve derbeder olma Mecnun bu sözler üzerine başını kaldırdı Bir an delilik zincirini kırmayı düşündü ama yapamadı Şöyle cevap verdi: -Ey cihanda varı ben olan babam! Senin bu cisim ve canda neyin var? Cana tamah etme ki elbet geçicidirVarlığını bir yana koy ve bir başkasının bil Senin mecburen koyup gitmekte olduğun bir yere beni de bırakıp ne edeceksin? Oğlunu da kendin gibi hayal et Malının başına geçtiğini farz et; o da başkasına koyup gitmeyecek mi erinde gecinde? Hiç paramparça olmuş şişenin yapıştırılmasına imkân olur mu? Ben o hâldeyim ki özümden haberim yok Sense sözümü tut diyorsun İçim dışım aşk Batmışım bu deryaya Sabrımı yele vermişim Ben nerde; aşkımı bırakmak nerde? Ev bark soy sop töre âdet dedin Bana birçok şeyler sayıp döktün Duydum Ne çare ki unuttum Madem ki söz sevgiliye dair değil akılda tutmak ne lâzım? Mecnun birden sustu ve bir ?ah!? etti Sonra kolundan kanlar akmaya başladı Görünce bu hâle babasının telaşlandığını ?Dur? dedi?üzülme Leylâ kan aldırdı demincek Cerrah koluna neşter vurdu eseri bende göründü Bu hep böyledir can ile canan arasında Gördün ki babacığım biz de ikilik yok Birbirimizde ayrık can yok O odur; ben de benim sanma! Bu iki cisim bir canla ayaktadır O mesut olursa artar sevincim; üzülürsem ben acı çeker o? Yaşlı baba sırra vâkıf olduBu işin batıl olmadığını anladı Ancak oğluna son bir vasiyette bulundu: -Ben öldüğümde oğul öz âdetimizle inle ve sevabını bana gönder Bari dost düşman ardımdan ağladığını görsün ve sana hayırsız evlat demesinler Kimsesizliğim benden sonra annene utanç vermesin halkımız benim de bir veliahdım olduğunu bilsin Cân verme gam-ı aşka ki aşk âfet-i cândır Aşk âfet-i cân olduğu meşhûr cihândır