Güfteler Semtinde Cevelan

**Prof. Dr. Sinsi** · 12-20-2012

Güfteler Semtinde Cevelan
Düşer mi Şanına ey şeh-i Huban
Bırakmak aşıkı böyle perişan?
Esirger mi efendi kuldan ihsan?
Buyur kendi kulundur eyle ferman!

Günümüz diliyle:" Ey güzeller şahı, aşıkını böyle perişan etmek senin şanına düşer mi? Efendiler köleden bağış esirgerler mi? Buyur, ben senin kulunum, ne dilersen ferman et!"

Bu şarkı güftesi sevgiliye yönelik bir yakarış, yakarıştır

Çok defa böyle şiirlerde perişan olma sebebi, sevgilinin seveni adam yerine koymamasıdır

Bir azarlayıcı söz bile aşığı rahatlatabilir bizim
klasik
şiirde

Elverir ki sevgili kendisini sevenin farkına varsın

Gizli aşklar

Nereden sevdim o zalim kadını?
Bana zehretti hayatın tadını
Söylemem sormayın adını
Bana zehretti hayatın tadını

80 li yılların ortalarına kadar televole, paparazzi, magazin programları yoktu

Sevilenin adı asla söylenmez, sevgili zalimlik yapsa bile adı verilmezdi

Sonra seven yani paltolu, fötr şapkalı bir orta halli adam ölüyor, genellikle öldüğünde cebinden bir trinitrin[kalbe giden kanın azalmasından doğan spazmları engelleyen ilaç , dil altı hapı, göğüs ağrısı için, rahatlamak için] kutusu çıkıyordu

Sevilen ise ondan 10-15 yıl sonra bazen dul, bazen evli olarak ölüyor, onun da yatağının yanındaki komodin üzerinde bir trinitrin, bir digital tablet kutusu bulunuyordu

Birine er kişi niyetine, diğerine hatun kişi niyetine namaz kılınıyor, zaman böylece geçip gidiyordu

Sırayla herkesin suda sureti kayboluyordu

By-pass ameliyatsız, kemoterapisiz, nükleer magnetik rezonans'sız ölümlerdi bunlar

Ümitsiz aşıklar

Bir kendi gibi zalimi sevmiş yanıyormuş
Duydum ki beni, şimdi vefasız anıyormuş
Kalbim gibi feryad ediyor sızlanıyormuş
Duydum ki beni şimdi vefasız anıyormuş

Bu şarkıda çok yumuşak ifade edilen bir öç alma rahatlama duygusu var, fakat "oh olsun" havası yok

Bu hava bize eski edebiyatımızdan miras kalmıştır

Divan şiirindeki aşıklar "Öldüğüme ağlamazam, korkum odur ki ölünce/Seni kimler seve ben aşık-ı mahsun yerine?" diye soran aşıklardı

Bu aşıklar "Kapı açık, arkanı dön ve çık" diyemezlerdi

Köşelerinde simit tüketir, çay içer ve sigara tüttürür, zayıflar ve kahrolurlardı

Onlar aşık-ı mahzun idiler," Kodum mu oturturum" diye gözdağı vermezlerdi sevdiklerine

"Sana kırıldım, efendim!"

Sana ey canımın canı efendim
Kırıldım küstüm incindim gücendim
Benim nevreste-i bağ-ı bülendim
Kırıldım küstüm incindim gücendim

Bu güftede de sevgiliye kırgınlık hakaret edilmeden," yürü ense traşını görelim" denmeden," efendim" diye hitap edilerek dile getiriliyor

Hüsrev Hatemi
"Güfteler Semtinde Cevelan"

12-20-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Güfteler Semtinde Cevelan Güfteler Semtinde Cevelan Düşer mi Şanına ey şeh-i Huban Bırakmak aşıkı böyle perişan? Esirger mi efendi kuldan ihsan? Buyur kendi kulundur eyle ferman! Günümüz diliyle:" Ey güzeller şahı, aşıkını böyle perişan etmek senin şanına düşer mi? Efendiler köleden bağış esirgerler mi? Buyur, ben senin kulunum, ne dilersen ferman et!" Bu şarkı güftesi sevgiliye yönelik bir yakarış, yakarıştır Çok defa böyle şiirlerde perişan olma sebebi, sevgilinin seveni adam yerine koymamasıdır Bir azarlayıcı söz bile aşığı rahatlatabilir bizim klasik şiirde Elverir ki sevgili kendisini sevenin farkına varsın Gizli aşklar Nereden sevdim o zalim kadını? Bana zehretti hayatın tadını Söylemem sormayın adını Bana zehretti hayatın tadını 80 li yılların ortalarına kadar televole, paparazzi, magazin programları yoktu Sevilenin adı asla söylenmez, sevgili zalimlik yapsa bile adı verilmezdi Sonra seven yani paltolu, fötr şapkalı bir orta halli adam ölüyor, genellikle öldüğünde cebinden bir trinitrin[kalbe giden kanın azalmasından doğan spazmları engelleyen ilaç , dil altı hapı, göğüs ağrısı için, rahatlamak için] kutusu çıkıyordu Sevilen ise ondan 10-15 yıl sonra bazen dul, bazen evli olarak ölüyor, onun da yatağının yanındaki komodin üzerinde bir trinitrin, bir digital tablet kutusu bulunuyordu Birine er kişi niyetine, diğerine hatun kişi niyetine namaz kılınıyor, zaman böylece geçip gidiyordu Sırayla herkesin suda sureti kayboluyordu By-pass ameliyatsız, kemoterapisiz, nükleer magnetik rezonans'sız ölümlerdi bunlar Ümitsiz aşıklar Bir kendi gibi zalimi sevmiş yanıyormuş Duydum ki beni, şimdi vefasız anıyormuş Kalbim gibi feryad ediyor sızlanıyormuş Duydum ki beni şimdi vefasız anıyormuş Bu şarkıda çok yumuşak ifade edilen bir öç alma rahatlama duygusu var, fakat "oh olsun" havası yok Bu hava bize eski edebiyatımızdan miras kalmıştırDivan şiirindeki aşıklar "Öldüğüme ağlamazam, korkum odur ki ölünce/Seni kimler seve ben aşık-ı mahsun yerine?" diye soran aşıklardı Bu aşıklar "Kapı açık, arkanı dön ve çık" diyemezlerdi Köşelerinde simit tüketir, çay içer ve sigara tüttürür, zayıflar ve kahrolurlardı Onlar aşık-ı mahzun idiler," Kodum mu oturturum" diye gözdağı vermezlerdi sevdiklerine "Sana kırıldım, efendim!" Sana ey canımın canı efendim Kırıldım küstüm incindim gücendim Benim nevreste-i bağ-ı bülendim Kırıldım küstüm incindim gücendim Bu güftede de sevgiliye kırgınlık hakaret edilmeden," yürü ense traşını görelim" denmeden," efendim" diye hitap edilerek dile getiriliyor Hüsrev Hatemi "Güfteler Semtinde Cevelan"