Mehmet Tokat &Amp; Ahmet Safak Naşide Göktürk - Yaralı Gül

**Prof. Dr. Sinsi** · 11-29-2012

Bu gece sen onun yüzüne açılmaz bir kapı kapattın

Kirli, paslı menteşelerin sesinde sıkıştı yüreği
Kirpikleri hissetti yokluğunu
Büktü boynunu deprem bu…

Aylar sonra bir oda dolusu yalnızlığıyla sokaktaydı
Sicim gibi bir yağmur yağıyordu

Bir kenti boydan boya temizliyordu
Sokakta kimsecikler yoktu
Köpekler bir köşeye sinmiş onu gözetliyordu

Kirliydi yaşamaktan utanıyordu
Tit tir titriyordu yüreği
Yaralı bir güvercin gibi…
Oysa bu yürek bir zamanlar
Güneşe ateş vermiş cehennemde buz satmıştı
Şimdi köpekler onun için ağlıyordu

yorgundu, konuşamıyordu

Şu hayatı sırtından atamıyordu,
Yerde kuru bir ayrılıkla bir kuş ölüsü yatıyordu
Bir deli rüzgar ellerindeki tozu aldı
Ne bir dost kaldı yanında,
Ne de bir düşman aklında…

Zor bir gün Önünü göremiyordu
İnsanlar çığlık çığlığa yüzünü seçemiyordu
Gözlerinde aşksız ayrılık vardı
Kirpiğinden yüreğine saplanan
Paslı bir tren gibi geçip giden ellerinde

Bir yalnızlık adımlarıyla büyüyen
Belli değildi kimin sevdası kimin yüreğinde
O aşkını taşırdı hayatın ta orta yerinde
Sırtında ayrılık dilinde küfür

Ben gidiyorum sen uyuyorsun

Pahalı bir kedi gibi sıcacık hayellerinin dibinde,
Ben sokakta dövülmüş sahipsiz bir köpek gibiyim

Ben gidiyorum sen uyuyorsun
Ben gidiyorum sen susuyorsun

Susmanın güzelliğinde suskunluğunla boğuluyorsun
Siliyorum dudağında kalan yalanı
Yalan doğuruyorsun,dokundukça ellerimde çoğalıyorsun

Ben geldiğim yoldan;
Geldiğim gibi acılara bezenip
Ayrılığı bir gelin gibi süsleyip gidiyorum

Bir kapı kapandı
Bu gece benimde gözlerimin içine
Kirpiklerim hissetti yokluğunu
Büktüm boynumu deprem bu

Tenime değdim kokun sinmiş mi diye
Sol elime baktım; bahar gibiydin
Avucuma kuşlar kondu parmağıma yıldızlar
Bir nehir oldun aktın gittin
Sağ elime baktım; Cehennemdin ayrılıktın kordun
Deprem bu bir hayat yandı bitti kül oldu

Adaklar yüreğimden geçip gitti
Tutabilseydim birini
Korkmadan kesebilseydim eğer
Biliyorum gelecektin
Zoruma gidiyor zor bir gün
Biliyorum zorla güzellik olmaz
Oysa çirkin olmak vardı
Kovsanda kapından gitmemek vardı
Ama bir yüzün vardı; ellerimde kaybolan
Öyle bir küçüldümki; artık büyüme zamanı

Ey sevdalılar; eydostlar;
Var olan bütün güzellikler
Yürüyemediğim parke taşları patika yollar
dağlar,taşlar elveda
Elveda ey sahil kasabaları gidemediğim köyler kentler
Ey sırtında hayatı taşıyan insanlar
Ey gagasında son bir tebessüm kalan martılar
Ey ölmüş çocuğunun alnını öpen analar
Siz kalın sağlıcakla
Ben gidiyorum
Gözlerinizden akan iki damla isyan olsun
Bu bana yeter elveda yaralım elveda
Kırkıncı kapıyı kapadım elveda

Daglarin Mektebi bi baska

11-29-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Mehmet Tokat &Amp; Ahmet Safak Naşide Göktürk - Yaralı Gül Bu gece sen onun yüzüne açılmaz bir kapı kapattın Kirli, paslı menteşelerin sesinde sıkıştı yüreği Kirpikleri hissetti yokluğunu Büktü boynunu deprem bu… Aylar sonra bir oda dolusu yalnızlığıyla sokaktaydı Sicim gibi bir yağmur yağıyordu Bir kenti boydan boya temizliyordu Sokakta kimsecikler yoktu Köpekler bir köşeye sinmiş onu gözetliyordu Kirliydi yaşamaktan utanıyordu Tit tir titriyordu yüreği Yaralı bir güvercin gibi… Oysa bu yürek bir zamanlar Güneşe ateş vermiş cehennemde buz satmıştı Şimdi köpekler onun için ağlıyordu yorgundu, konuşamıyordu Şu hayatı sırtından atamıyordu, Yerde kuru bir ayrılıkla bir kuş ölüsü yatıyordu Bir deli rüzgar ellerindeki tozu aldı Ne bir dost kaldı yanında, Ne de bir düşman aklında… Zor bir gün Önünü göremiyordu İnsanlar çığlık çığlığa yüzünü seçemiyordu Gözlerinde aşksız ayrılık vardı Kirpiğinden yüreğine saplanan Paslı bir tren gibi geçip giden ellerinde Bir yalnızlık adımlarıyla büyüyen Belli değildi kimin sevdası kimin yüreğinde O aşkını taşırdı hayatın ta orta yerinde Sırtında ayrılık dilinde küfür Ben gidiyorum sen uyuyorsun Pahalı bir kedi gibi sıcacık hayellerinin dibinde, Ben sokakta dövülmüş sahipsiz bir köpek gibiyim Ben gidiyorum sen uyuyorsun Ben gidiyorum sen susuyorsun Susmanın güzelliğinde suskunluğunla boğuluyorsun Siliyorum dudağında kalan yalanı Yalan doğuruyorsun,dokundukça ellerimde çoğalıyorsun Ben geldiğim yoldan; Geldiğim gibi acılara bezenip Ayrılığı bir gelin gibi süsleyip gidiyorum Bir kapı kapandı Bu gece benimde gözlerimin içine Kirpiklerim hissetti yokluğunu Büktüm boynumu deprem bu Tenime değdim kokun sinmiş mi diye Sol elime baktım; bahar gibiydin Avucuma kuşlar kondu parmağıma yıldızlar Bir nehir oldun aktın gittin Sağ elime baktım; Cehennemdin ayrılıktın kordun Deprem bu bir hayat yandı bitti kül oldu Adaklar yüreğimden geçip gitti Tutabilseydim birini Korkmadan kesebilseydim eğer Biliyorum gelecektin Zoruma gidiyor zor bir gün Biliyorum zorla güzellik olmaz Oysa çirkin olmak vardı Kovsanda kapından gitmemek vardı Ama bir yüzün vardı; ellerimde kaybolan Öyle bir küçüldümki; artık büyüme zamanı Ey sevdalılar; eydostlar; Var olan bütün güzellikler Yürüyemediğim parke taşları patika yollar dağlar,taşlar elveda Elveda ey sahil kasabaları gidemediğim köyler kentler Ey sırtında hayatı taşıyan insanlar Ey gagasında son bir tebessüm kalan martılar Ey ölmüş çocuğunun alnını öpen analar Siz kalın sağlıcakla Ben gidiyorum Gözlerinizden akan iki damla isyan olsun Bu bana yeter elveda yaralım elveda Kırkıncı kapıyı kapadım elveda Daglarin Mektebi bi baska