Reva - Söndü Benle Yıllarım

Verse 1

Reva - Söndü Benle Yıllarım (Kafile 2) Yanma vakti güneş doğdu işte haydi kalk benimle

Gözüm doldu vedada rabbin rahmetiydi gece

Karanlıkta kaldım kaybım oldu güneş ellerimde

Zerre kadar yok umudum sözdüm kâtibin dilinde

Gözüm görmez oldu kapana kaldım bir zerinde

Gözüm yüzüne hasret bir demet ver haydi şimdi ellerinle

Harap olana bir seferde bin nasihat edenlerde

Âlemin de kördü gözü zulme düştü ihanetle

Hitap mektebinde katre kana bulanan gözlerinde

Kitap yazar kul anlamaz devamında ateşlerde

Yandığında farkına varırsın inan yok bir çare

Düşerken ararsın dostu nerde düşman ayrı telde

Kapım çaldı baktım nefis gıpta düştü yere

Bir gün yandı bil ki sözler derman olmaz hiçbir derde

Hedef saptı cefa çeken aldı ahtı sillesinde

Günahımda olsan bil ki derman senin ellerinde

[Nakarat]

Yandım ateşler içinde yine kandım yalan sefasında

Duydum umudum tükendi doydum doydu gözüm yaşlara

Sordum sorulmaz soruları gördüm karanlıktı dört yanım

Gömdüm gönle hançeri vuranı söndüm söndü benle yıllarım

Verse 2

Cellât oldu zaman amansızdı vurdu hançeri

Öfkesiydi zehir gibi sardı bir an bellik hissi

Damla yaştım gözlerinde çağan ırmak misali

Akarsular dönen devran gibi dönmez hiç geri

Ver bu hakkı ellerimde işte zulmü sakla hasma

Hayra yor da gel haydi ellerini aç Hüdaya

Dostun olmasam da düşman etme beni sakın sana

Kahrım oldun mektubum da andım adını son rüyada

İstilaya son bulan hayatın bekçisiydi dizeler

Külliyen yalan hayatın külle kaplanmış bir halde

Deprem sükût odam ordu yalandan arınmış halde

Kanla kaplı defterimde kaldım sayfanın dibinde

Cefa katli hep bir çare tarumardı hislerim

Açığa çıkıp haykırırdım duyulmazdı hiç sesim

Küçük bir esintiyim külüme esince dolar vaktim

Selasında duydum adımı hakkınızı helal edin

[Nakarat]

Yandım ateşler içinde yine kandım yalan sefasında

Duydum umudum tükendi doydum doydu gözüm yaşlara

Sordum sorulmaz soruları gördüm karanlıktı dört yanım

Gömdüm gönle hançeri vuranı söndüm söndü benle yıllarım