Beta - Misafir

En değerli misafirim…

Bugün bıraktığın anılarınla boğuşuyorum odamda Sen düzenlemişsin her tarafı Her taraf sen kokuyor, sen var gibisin aslında… Ya da ben senin hayalinle süsledim her tarafı

Son nefesleri vereceğimiz güne kadar kalamadın Oysa tahminimce otuz sene kalmıştı benim son nefesime Bir yaşam vaat ettim ben sana, bu evin içinde Kabul etmiştin Meğer sen hep bu izbe evin penceresinden bakıyormuşsun

Ben seni elimden geldiğince ağırlamaya çalıştım Yapamamışım Bazen bu evi talan etmişiz o saçma sapan kavgalarla Hala kırık dünlerin etkisi var bütün yarınlarda…

Sen bu evin karanlığı ile baş edemedin sevgilim Bense o karanlığın en ücra köşesinde yaşıyorum şimdi Bavulunu toplamış misafirin ayaklarına kapanmak değer mi? Kapıları kilitlemeli mi bir yere kaçmasın diye sevgili?

Bu evi yıkma sevgilim Ben burada yaşıyorum Ben buradayım hep Hep seni bekliyorum kapılar pencereler açık, duvarlar yıkık ama yine ışık yok sen olmadıkça, hala karanlık…

Dışarısı çok korkunç sevgilim gitme Gitme, seni izlemek zor başka evlerin içinde, başka düzenlerle, başka aşklarda, başka sevgilerde, başka dudaklarda… Sen başkalaştıkça…

Seni kimse almadı benden ama alacaklı gözler var etrafta… Senin kalbin yabancılaştı şimdi insanlara Ama biliyorum tanıdık birisi çıkacak o insanlar arasında

Seni benden kimse almadı ama beni benden sen aldın be sevgilim İşine yaramam bırak beni Bırak kırılmış kalbimi, bırak umutlarımı, bırak gülücüklerimi, bırak yalan tebessümlerimi… Beni yalnız bırak bu evde ama sende ol içinde…

Ben bu aşk sorumluluğunu üstlenemedim Her şeyden çok sevmek yeterli olmuyormuş demek, bilemedim Gitmeni kabullenmeyi bilemedim Hayatımın tadını kaçırdın, o yüzden tadını çıkarmayı bilemedim Bu evi kendim yıkmayı bilemedim "Başka evlerde senin mutluluğun" dediler, taşınmayı bilemedim En mutsuz olduğum anlarda sen olmadıkça ağlamayı bilemedim En gülünç esprilere kahkahalar atarken, içten gülmeyi bilemedim Şimdi tek bildiğim dışarıya baktığın pencerelerden seni izlemek… Ya gel bu eve yeniden, ya da git bu mahalleden… Penceremdeki manzaram olma… Gözümdeki yaşlar olarak karış yağmurlara…

Terk et bedenimi ben terk etmeden… Benim yarınım ol, umudum değil… Gelirsen de hiç gitme… Benimle paylaş bu evi ve ev arkadaşım ol…

“Misafirim değil”