Sagopa Kajmer Mevsimler Gibisin

**Prof. Dr. Sinsi** · 11-29-2012

Sen ne biçim bir mevsimsin, ısınmam imkânsız
Donmamak neyime, titrememek çok zor
Rüzgârların buzdan serin, tadı eksik meyvenin
Ne senle aşka dalmak kolay ne senle hayallere
Kursağımda düğümlenir laflar sana içimi açmak istedikçe
Sen ne kadar anlarsın ben anlatmak istesem de
Tedirginlik var üzerimde yakalar kaçmaya yeltendikçe
Tenim giderek aşınır mendillerim eskidikçe
Günlerden zindanlar biriktirdim, hatırladıkça seni içlerinde hapis yatıyorum
Hepsinin içi ayrı zulüm
İşte böyle geldik buraya dek
Sen bir gamsız bense deli bir gözü pek
Tam yığılmak üzereyken bekledim ya senden destek
Şimdi düştüm ve kafamı vurdum düzgünce düşünemiyorum pek
Bütün bunlara ek, benim aşkım saf ve sek
Sade ben varım ve sen de sade benle bir tek
Ya sende hep ben miyim tek
Keşke bir tek ben olsaydım sende tek
Ama biliyorum uzaklaşıyor kalbindeki benden zerreler tek tek
Sensin benim en zor savaşlarımda çelik yelek
Bu güçsüzlüğe güç yetirmek inan beni aşan bir şey
Yaptıklarını bilip hâlâ senden caymamak garip bir şey
Bana dokunma, yanımı senle doldurma
İsteksizce bir teklikle kalmalıyım yalnızca

Mevsimler gibisin değişirsin, ya beni üşütürsün, ya yakarsın

Kendimden her gün parça koparıyorum, ama sen bunu nerden bileceksin yavrum

Kolera:

Ucunu tutamadığım bir ilmek gibi çözülüyor buzum
Eridikçe içime batıyorum yüzme bilmiyorum
Yârim içime su serpti su çok soğuk üşüyorum
Ben kolundan ayrı kalmış bir elim hareket etmiyorum
Sevdam çık kurtsun nereye saklandıysan toz bulutsun
Defalarca çaldı kapını kalbim ortalarda yoksun
Hayallerim suya düştü hayallerimi su boğdu
Hayallerim su oldu ya kızıp dururum kendime
Artık yıllarca kendimden alamam hıncımı (hayır)
Mahalle kadınlarını çağırıp yoldururum saçımı
Burkulmuş yüreğimden sızar ılık ılık gözyaşım
Ne kadar aynı kalsam da yüzüm farklı aynalarda

Beni affet üzüntüm bunca yıldır seni ona üzdürdüm
Omzuma yaslan Esen seni çok seviyor, seviyor, seviyor…
Çok üzgünüm ama beni daha fazla kırmana izin veremem
Duygularımı tekmeleyişini daha çok izleyemem
Ne hep yaz şu sevdamız ne de hiç durmadan kış
Söylediğim her şeyi unut beni unutma hiç
Ah karanfilim ne burnumdan gider ne de ellerimden çıkar kokun
Ah işitmek istiyorsan eğer gel şu elime bir dokun
Beni bir silersin bir yazarsın bir öldürür bin kaçarsın

Mevsimler gibisin değişirsin, ya beni üşütürsün, ya yakarsın

Kendimden her gün parça koparıyorum, ama sen bunu nerden bileceksin yavrum

11-29-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Sagopa Kajmer Mevsimler Gibisin Sen ne biçim bir mevsimsin, ısınmam imkânsız Donmamak neyime, titrememek çok zor Rüzgârların buzdan serin, tadı eksik meyvenin Ne senle aşka dalmak kolay ne senle hayallere Kursağımda düğümlenir laflar sana içimi açmak istedikçe Sen ne kadar anlarsın ben anlatmak istesem de Tedirginlik var üzerimde yakalar kaçmaya yeltendikçe Tenim giderek aşınır mendillerim eskidikçe Günlerden zindanlar biriktirdim, hatırladıkça seni içlerinde hapis yatıyorum Hepsinin içi ayrı zulüm İşte böyle geldik buraya dek Sen bir gamsız bense deli bir gözü pek Tam yığılmak üzereyken bekledim ya senden destek Şimdi düştüm ve kafamı vurdum düzgünce düşünemiyorum pek Bütün bunlara ek, benim aşkım saf ve sek Sade ben varım ve sen de sade benle bir tek Ya sende hep ben miyim tek Keşke bir tek ben olsaydım sende tek Ama biliyorum uzaklaşıyor kalbindeki benden zerreler tek tek Sensin benim en zor savaşlarımda çelik yelek Bu güçsüzlüğe güç yetirmek inan beni aşan bir şey Yaptıklarını bilip hâlâ senden caymamak garip bir şey Bana dokunma, yanımı senle doldurma İsteksizce bir teklikle kalmalıyım yalnızca Mevsimler gibisin değişirsin, ya beni üşütürsün, ya yakarsın Kendimden her gün parça koparıyorum, ama sen bunu nerden bileceksin yavrum Kolera: Ucunu tutamadığım bir ilmek gibi çözülüyor buzum Eridikçe içime batıyorum yüzme bilmiyorum Yârim içime su serpti su çok soğuk üşüyorum Ben kolundan ayrı kalmış bir elim hareket etmiyorum Sevdam çık kurtsun nereye saklandıysan toz bulutsun Defalarca çaldı kapını kalbim ortalarda yoksun Hayallerim suya düştü hayallerimi su boğdu Hayallerim su oldu ya kızıp dururum kendime Artık yıllarca kendimden alamam hıncımı (hayır) Mahalle kadınlarını çağırıp yoldururum saçımı Burkulmuş yüreğimden sızar ılık ılık gözyaşım Ne kadar aynı kalsam da yüzüm farklı aynalarda Beni affet üzüntüm bunca yıldır seni ona üzdürdüm Omzuma yaslan Esen seni çok seviyor, seviyor, seviyor… Çok üzgünüm ama beni daha fazla kırmana izin veremem Duygularımı tekmeleyişini daha çok izleyemem Ne hep yaz şu sevdamız ne de hiç durmadan kış Söylediğim her şeyi unut beni unutma hiç Ah karanfilim ne burnumdan gider ne de ellerimden çıkar kokun Ah işitmek istiyorsan eğer gel şu elime bir dokun Beni bir silersin bir yazarsın bir öldürür bin kaçarsın Mevsimler gibisin değişirsin, ya beni üşütürsün, ya yakarsın Kendimden her gün parça koparıyorum, ama sen bunu nerden bileceksin yavrum