Canfeza - Ölüm Rabıtası

**Prof. Dr. Sinsi** · 11-29-2012

gel otur son kez dinle anlatacaklarım var
yaşadıkların güzel değil anlatacaklarımdan
hayal kurmak gibi bi şey değil seni beklemek
benim ol ! bir an önce seninle aldatacaklarım var

karanlığına gömülüyorum gözlerimi kapatıp
sözlerin değil özlemin gözlerim sanatı
ölüm dudaklarından önce atılabilecek son adım
yani zevkle atarım bilakis son adımım sanadır

yaz geldi ve sen hala gelmemekte kararlısın
işe yaramaz olsa bile gel demek en yararlısı
başka çare bilmiyorum nar-ı mekân yanar başım
fazlalığına söyle bendeki eksiği tamamlasın

benim olmamam sorun değil umurumda değilsin
içimdeki her ne haltsa bir hiç uğruna belirsiz
ben ve tanıdığım her insan sen yüzünden delirdik
beni sensizliğe çağırsaydın yüzümü döker gelirdim

NAKARAT
zaptı zor gönlüme zaruriyetten zabıtasın
sensiz uyandığım her sabah bir mecazi ölüm rabıtası
seni hapsettiğim rutubetli zindanvari odaların her tuğlası suçlu
bir tek ben ve paşa gönlüm sabıkasız

benden gidebilirsin, bi başkasına da önemi yok

sanırım yeni sevgilin kiranı vaktinde ödemiyor

kırılmış olan her ne haltsa artık görevi bol
[ kaynak: http://sarki

alternatifim

com/goster

asp?ac=134877 ]
yanlış yol bu fazla gittim geriye dahi dönemiyom

bahçelerine aşk ekip öfke ve kin topladım
kalbim 20 yıllık uykusundan hopladı
en üst perdeden şiirler yazarken elim
aklım gitti geldi, uçtum indim ama senden hiç kopmadım

zaman önünden hiç olmadık bir zamanda geçebilir
göz çukurlarımın buğulu camlarından içeri gir
kendi sıcaklığını getir bırak şu masaya git
gözlerim 20 seni daha zorlanmadan içebilir

6 yıl önce bu günün gecesinden kalmayım
başaramadım seni onun elinden becerip de almayı
şu yağmurun bıraktığı nacizane kar payı
köre gören göz, sağıra kulak, dârülacze arpayım

beni sana ben anlatamam yetersiz kalırım
fakat bil dize getirdim bunca yıl ne densiz kadını
nedensiz adımın unutturdu bana hayatın tadını,
ben ölümün oğluyum ve sen hayatın kadını

NAKARAT
zaptı zor gönlüme zaruriyetten zabıtasın
sensiz uyandığım her sabah bir mecazi ölüm rabıtası
seni hapsettiğim rutubetli zindanvari odaların her tuğlası suçlu
bir tek ben ve paşa gönlüm sabıkasız

benden gidebilirsin,bi başkasına da önemi yok

sanırım yeni sevgilin kiranı vaktinde ödemiyor

kırılmış olan her ne haltsa artık görevi bol
yanlış yol bu fazla gittim geriye dahi dönemiyom

11-29-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Canfeza - Ölüm Rabıtası gel otur son kez dinle anlatacaklarım var yaşadıkların güzel değil anlatacaklarımdan hayal kurmak gibi bi şey değil seni beklemek benim ol ! bir an önce seninle aldatacaklarım var karanlığına gömülüyorum gözlerimi kapatıp sözlerin değil özlemin gözlerim sanatı ölüm dudaklarından önce atılabilecek son adım yani zevkle atarım bilakis son adımım sanadır yaz geldi ve sen hala gelmemekte kararlısın işe yaramaz olsa bile gel demek en yararlısı başka çare bilmiyorum nar-ı mekân yanar başım fazlalığına söyle bendeki eksiği tamamlasın benim olmamam sorun değil umurumda değilsin içimdeki her ne haltsa bir hiç uğruna belirsiz ben ve tanıdığım her insan sen yüzünden delirdik beni sensizliğe çağırsaydın yüzümü döker gelirdim NAKARAT zaptı zor gönlüme zaruriyetten zabıtasın sensiz uyandığım her sabah bir mecazi ölüm rabıtası seni hapsettiğim rutubetli zindanvari odaların her tuğlası suçlu bir tek ben ve paşa gönlüm sabıkasız benden gidebilirsin, bi başkasına da önemi yok sanırım yeni sevgilin kiranı vaktinde ödemiyor kırılmış olan her ne haltsa artık görevi bol [ kaynak: http://sarkialternatifimcom/gosterasp?ac=134877 ] yanlış yol bu fazla gittim geriye dahi dönemiyom bahçelerine aşk ekip öfke ve kin topladım kalbim 20 yıllık uykusundan hopladı en üst perdeden şiirler yazarken elim aklım gitti geldi, uçtum indim ama senden hiç kopmadım zaman önünden hiç olmadık bir zamanda geçebilir göz çukurlarımın buğulu camlarından içeri gir kendi sıcaklığını getir bırak şu masaya git gözlerim 20 seni daha zorlanmadan içebilir 6 yıl önce bu günün gecesinden kalmayım başaramadım seni onun elinden becerip de almayı şu yağmurun bıraktığı nacizane kar payı köre gören göz, sağıra kulak, dârülacze arpayım beni sana ben anlatamam yetersiz kalırım fakat bil dize getirdim bunca yıl ne densiz kadını nedensiz adımın unutturdu bana hayatın tadını, ben ölümün oğluyum ve sen hayatın kadını NAKARAT zaptı zor gönlüme zaruriyetten zabıtasın sensiz uyandığım her sabah bir mecazi ölüm rabıtası seni hapsettiğim rutubetli zindanvari odaların her tuğlası suçlu bir tek ben ve paşa gönlüm sabıkasız benden gidebilirsin,bi başkasına da önemi yok sanırım yeni sevgilin kiranı vaktinde ödemiyor kırılmış olan her ne haltsa artık görevi bol yanlış yol bu fazla gittim geriye dahi dönemiyom