Orontez - Al Beni Yaz

**Prof. Dr. Sinsi** · 11-29-2012

ben hala aynı yerdeyim benimde bir resim var ezberimde
hala aynı rüyalarsa düşlerimde
yol mu ayrı artık yoksa yolcular mı ayrı düştü
söyle kaç yürek girer bu yolda senle harbe
gitmek istedim mesafeler bana uzar
yolların dikenle dolsa söyle bana kaç yazar
yasak bir hayal bu uzaklarda yalan bir diyar
düşlerin adı ütopya bak önünde bir duvar
ve sonbaharda düştü yaprak toprak oldu
bizimle aynı yolda yandılar ateşle su
tek hazine bu hayat ölümle yar mıdır
ey kara toprak bir bedende kar mıdır kar mıdır sana

al beni yaz her satıra vur beni,
her güne yaz bak çöldeki gemi
al beni vur rast geldiği gibi
rüzgara ver her ses de duy beni

son güneşdi battı işte son kiraydı verdim işte
son saatti geçti işte son adımdı attım işte
son nefesdi çektim işte, son derdimdi bitti işte
son sözümdü yazdım iş de sonum buydu gördün işte
ayrı düşler aynı dünya ayrı kalpte aynı sevda
bir yudumluk hayatta görmediğin kendin anla
aynı gözde farklı anlam farklı beden aynı zaman
ayrı sözler aynı yalan ayrı dertler aynı derman
bir dert girdabına girdim acep kurtaran çıkar mı
yaşanan onca günler zarar mı yoksa kar mı
bak güneş battı yine dün geçti yarın var mı
gençliğine güvenene ölenler hep ihtiyar mı

al beni yaz her satıra vur beni,
her güne yaz bak çöldeki gemi
al beni vur rast geldiği gibi
rüzgara ver her ses de duy beni

kelepçelenmiş ellerimle sözlerimle bağdaşan
bi kaç hecemde ya var ya yok ki
hep bir bekleyiş peşinde doğdu öldü
masumane kaç yetimdi toprak aldı
aşkları ve tarih aldı tüm satırları
kimde kaldı son duman
kimdi son kez aralayan
hazinenin derme çatma kapılarında bekçiyim
kaç saatlik evrimim sürer ki acaba padişahtım
ancak elçi oldu ellerim ve gözlerim
derin nefesler ülkesinde bir çocuktu bedenim
anlatırdı kendi kendine yazılmamış satırlarımdı
arayışımdı belki de gözyaşımdı ıslatan
ağır satırlarımdı solduran bu gençliği
yıkık dökük bi zihniyetti evvelim
dalıp da gittiğim o günlerim hesap sorar
ve yarınım kural koyar
benliğim bölünmüş halde bekler ortalıkta öylece
kimliğimse yalnızsız ve kördüğüm bir bilmece

al beni yaz her satıra vur beni,
her güne yaz bak çöldeki gemi
al beni vur rast geldiği gibi
rüzgara ver her ses de duy beni

11-29-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Orontez - Al Beni Yaz ben hala aynı yerdeyim benimde bir resim var ezberimde hala aynı rüyalarsa düşlerimde yol mu ayrı artık yoksa yolcular mı ayrı düştü söyle kaç yürek girer bu yolda senle harbe gitmek istedim mesafeler bana uzar yolların dikenle dolsa söyle bana kaç yazar yasak bir hayal bu uzaklarda yalan bir diyar düşlerin adı ütopya bak önünde bir duvar ve sonbaharda düştü yaprak toprak oldu bizimle aynı yolda yandılar ateşle su tek hazine bu hayat ölümle yar mıdır ey kara toprak bir bedende kar mıdır kar mıdır sana al beni yaz her satıra vur beni, her güne yaz bak çöldeki gemi al beni vur rast geldiği gibi rüzgara ver her ses de duy beni son güneşdi battı işte son kiraydı verdim işte son saatti geçti işte son adımdı attım işte son nefesdi çektim işte, son derdimdi bitti işte son sözümdü yazdım iş de sonum buydu gördün işte ayrı düşler aynı dünya ayrı kalpte aynı sevda bir yudumluk hayatta görmediğin kendin anla aynı gözde farklı anlam farklı beden aynı zaman ayrı sözler aynı yalan ayrı dertler aynı derman bir dert girdabına girdim acep kurtaran çıkar mı yaşanan onca günler zarar mı yoksa kar mı bak güneş battı yine dün geçti yarın var mı gençliğine güvenene ölenler hep ihtiyar mı al beni yaz her satıra vur beni, her güne yaz bak çöldeki gemi al beni vur rast geldiği gibi rüzgara ver her ses de duy beni kelepçelenmiş ellerimle sözlerimle bağdaşan bi kaç hecemde ya var ya yok ki hep bir bekleyiş peşinde doğdu öldü masumane kaç yetimdi toprak aldı aşkları ve tarih aldı tüm satırları kimde kaldı son duman kimdi son kez aralayan hazinenin derme çatma kapılarında bekçiyim kaç saatlik evrimim sürer ki acaba padişahtım ancak elçi oldu ellerim ve gözlerim derin nefesler ülkesinde bir çocuktu bedenim anlatırdı kendi kendine yazılmamış satırlarımdı arayışımdı belki de gözyaşımdı ıslatan ağır satırlarımdı solduran bu gençliği yıkık dökük bi zihniyetti evvelim dalıp da gittiğim o günlerim hesap sorar ve yarınım kural koyar benliğim bölünmüş halde bekler ortalıkta öylece kimliğimse yalnızsız ve kördüğüm bir bilmece al beni yaz her satıra vur beni, her güne yaz bak çöldeki gemi al beni vur rast geldiği gibi rüzgara ver her ses de duy beni