Dramélodi-Kalßim Toplu Mézar

qecemde damlayan umutlarım qünesle kuruduqunda pek sasırmadım buqünneden bu aklımın içinde qömdüqüm kesitler acıtır oldu herseyi?cevabı öyle zorkioysa ben bi öykü yazdım ömrüme ve qökkusaklarıyla süsledim ayaz vaktleridudaklrım cürür dedim bu kalbe atılan her dikişte payın var anlatırdımancak hep kılıf bulundu her hataya bekle dönme sırtınıyıqınla düş harap edildi belleqimdebiranda doqdum bir anda çöktüm içimde öldün amma hersabah doqarmısın dokunma yetti!öcmü almak isteqin elem nefeslerimle demlenirken benmi istedim yolumu benmi cizdim ikametinde bos ihanetiniyle loş yürekler ordusuyla intihar sebeplerim yorqun ömrüm ellerimde sen

kalbim toplu mezar qömülü mazi acıtır icini derin derin heryerim defnet buqünü dünümü yara ben bana mahcup o qeceme mehtap!

zaman bi yolculuk vesait kacırdım ben yolumu tasla dolduran misafiratli kacırttınsa bilki canımı acıtmakla kalmayıp atlar üstümde cocuklar ip atlar mezarımın da yerini bilmedenben de bakakalır ve hayalleri hatırlarım qece üç ellerimde fotoqraflarıyla muhabbetlerimi anımsarımduvarlarda kanlı tırnak aralarım sızlatırsa biyerleri harbi basım önümde takılırmsenin qibihasim bi sahterkarlık hic de öyle qözükmüyordu hep yanımda olacak hep kulaklrımda fısıldayacak sen qiderken ellerimde zanlı mektubuyla kuyuda durdu noktalar devamı yoktu ama coquldu noktalar qözümde büyüdü yaklasanlar acıyla cıqlık attım qidin dedim qelmeyin yerimi bilmesin merak edersen semaya bak qece o qördüqün benim!