Yavuz Sultan Selim’İn Zerafeti

Yavuz Sultan Selim’in Zerafeti

Yavuz Sultan Selim Han döneminde, İran hükümdarı Şah İsmail, kıymetli mücevherler ile dolu bir hediye sandığı gönderiyor, hünkâra Sandık açılır İçinden çeşit çeşit değerli taşlar, kıymetli atlas, kadife kumaşlar çıkar Fakat, sandık açılır açılmaz, etrafa pek fena bir koku yayılır Önce, hiç kimse bir anlam veremez, nadide mücevherler ile dolu sandıktaki bu fena kokuya Sonra, mesele anlaşılır Sandığın dibine insan dışkısı doldurulmuş Yani, Şah İsmail, aklı sıra, cihan padişahına hakaret etmektedir! Cihan padişahı emir verir, “Herkes düşünsün, bu edepsizliğe, Osmanlı’nın şanına yakışacak şekilde bir mukabelede bulunmalıyız“ ve çözümü yine kendisi bulur Aynı şekilde değerli mücevher ve kumaşlarla süslü bir sandık hazırlatılır Sandığın içine, o zamanın en nefis gül kokulu lokumlarından hazırlanmış bir kutu yerleştirilir Kutunun altına da, bir satırlık yazıdan ibaret pusula (not) iliştirilir Hediye sandığı, itina ile süslendikten sonra, Şah İsmail’e gönderilir Sandık, Şah’ın huzurunda açılır Sandık açılır açılmaz, etrafa mis gibi gül kokusu yayılır Mücevher vs gibi hediyeler takdim edildikten sonra, Osmanlı Elçisi Şah’ın tedirgin olmaması için, önce kendisi tatmak kaydıyla büyük bir saygı ve nezaketle, Şah İsmil’e lokumdan ikram eder Bilâhare, görevliler, huzurda bulunanlara teker teker ikram etmeye başlarlar, lokumdan Şah, bütün bu olup bitenlere bir anlam veremez Osmanlı Elçisi, Şah’ın şaşkınlığını gidermek için, lokum kutusunun altına iliştirilmiş mütevazı pusulayı uzatır Pusulayı okuyan Şah’ın yüzünde, bu sefer, şaşkınlığın yerini büyük bir utanç ifâdesi alır: “İsmail, herkes yediğinden ikram eder”