Kültürel Yozlaşmaya Dair....

Kültür, bir toplumu diğerlerinden farklı kılan değerler bütünü ve hayatı algılama biçimidir

Bilim ve teknoloji evrensel ama kültür millidir Kültürlerin milli olması, içlerine kapanık, diğer kültürlerden kopuk olmaları anlamına gelmez Yeryüzünde saf, katışıksız kültür unsuru yoktur Hiçbir dil, mimari, musikî yoktur ki diğerlerinden etkilenmemiş, beslenmemiş olsun Fransız Filozofu Alain, “Arslanın vücudu yediği diğer hayvanların vücudundan meydana gelir, ama Arslan her zaman kendisidir” der Arslan sabahleyin bir tavşan yediği zaman kulakları uzamıyor, öğleden sonra bir geyik yediği zaman boynuzları çıkmıyor Yaratıcı, Arslana hazmettiği herşeyi Arslana dönüştürme özelliği vermiştir

Alain, Kültürlerin de böyle olduğunu söylüyor Kültürler birbirlerinden beslenir, birbirlerinden etkilenirler Ancak etkilenme, aynileşme, kopyası haline gelmeye dönüştüğü zaman işte o zaman yozlaşma ve sonuçta yok olma süreci başlar

Bugün dünyanın en yaygın bilim ve iletişim dili olan İngilizce asli karakterini koruyarak dünyanın neredeyse bütün dillerinden kelime alan dev bir dil haline gelmiştir Kültürün asli karakteri olan çekirdek unsurlar sabit kaldıkça kültürde kolay kolay yozlaşma olmaz

Kültürümüz, İslamiyet öncesi, İslami dönem ve Batılılaşma dönemi olmak üzere üç ayrı dönemin ürünüdür Kendimize has dilimiz, mu*****iz, mimarimiz, resmimiz, plastik sanatlarımız, folklorümüz ve etnografyamız vardır Bunların hepsine şu veya bu oranda sinmiş, ruh ve mana kazandırmış bir dinimiz vardır

Bilim ve teknoloji maddi hayatımızla ilgili olduğu gibi kültür de manevi hayatımızla ilgilidir Duygularımızı dille, ruhumuzun derinliklerinden gelen nağmeleri musikiyle, estetik zevklerimizi görsel sanatlarla ifade ederiz Beşer olarak aczimizi, faniliğimizi hissettiğimiz zaman, yaratıcı kudrete sığınırız

Kültürel yozlaşma sonucu bugün gençlerimiz maalesef büyük çapta renksiz, ruhsuz, şiirsiz bir dünyada yaşamaktadırlar Gönüller Sultanı Yunus emre 7 asır önce maddenin şekil verdiği, m*****n hayata hakim olmadığı bir dünyada yaşayan insanların ızdırabını

Bunca varlık var iken gitmez gönül darlığı mısrası ile ifade etmiştir Gerçekten bütün lükse, konfora, medeniyetin nimetlerine rağmen insanlık gönül darlığı içersindedir

Aristo, asırlarca önce “En betbaht millet, kaleleri ayakta iken kültürü ve ahlâkı harabe olan millettir” demişti Kültürel yozlaşma beraberinde tabii olarak kültürün ve ahlâkın harap olmasını getirir

Tek Partili dönemde Batılılaşmak hevesiyle milli kültürümüze büyük darbe vurulmuştur Atilla İlhan’ın şu sözleri bize ait olanların sözkonusu dönemde nasıl horlandığının, hayatımızdan koparılıp atıldığının bir örneğidir

“Lisede Sophokles okuduk Klasik Türk Musikisine sövmeyi, divan şiirini hor görmeyi, buna karşılık; kötü çevrilmiş Batı klasiklerine körükörüne hayranlık göstermeği öğrendik Sanki Sinan, Leonardo’dan önemsiz, Mevlana, Dante’den küçüktü Itri ise Bach’ın eline su dökmezdi Aslında kültür emperyalizminin ilmiğini kendi elimizle boynumuza geçiriyorduk”

Kültür emperyalizmine malzeme olmamak elbette dünyaya antenlerin kapatılması, değişen zaman ve şartlara göre kültürel olarak değişime direnmek anlamına gelmez ve gelmemeli

Kitle iletişim araçlarının başdöndürücü bir hızla geliştiği dünyamızda, özü korumak şartıyla, değişim, çağdaş dünyayla rekabet etmenin vazgeçilmez şartı olmuştur Ahmet Hamdi Tanpınar, “değişerek gelişmek ve gelişerek devam etmek” ten söz eder ki, son derece haklıdır Artık XXasrın başında bazı aydınlarımızın söylediği gibi “Batının bilim ve teknolojisini alalım ama kültüründen uzak duralım” mantığı geçerliliğini yitirmiştir Çünkü bu mümkün değildir Japonya eninde sonunda kültürel olarak da Batının tesirine açılmak zorunda kaldı Burada yapılması gereken şey, çok iyi seçmeci, ayıklamacı olmayı başarabilmektir Bal arısı, bal gibi bir gıdayı üretmekle beraber, zehiri de vardır Akıllı insan, arıya yaklaşmasını bilen insan, balından yararlanır Arıya nasıl yaklaşacağını bilmeyenler ise zehirinden nasibini alır

Bugün kültürel hayatımızın yozlaşmasına sahip olan kitle iletişim araçları, araç olarak son derecede faydalı ve masumdurlar Onları iyiye ve güzele kanalize ederseniz iyi ve güzel sonuçlar alırsınız Tersi yapıldığı zaman ise bugün ülkemizdeki durum ortaya çıkar

Bugün ülkemizde yayın yapan gazete ve televizyonlarımızın çoğu, ne yazık ki, insanımızı enforme etmeleri gerekirken, kültürel hayatımızın taşıyıcı, öğretici, eğlendirici, düşündürücü unsurları olmaları gerekirken kültürel yozlaşmanın en büyük sebebi olabilmektedirler Çok düzeyli ve sorumluluk bilinciyle yayın yapan bazı TV kuruluşlarını tenzih ediyorum ama televizyonlarımızın büyük bir kısmı tavernacı, gazinocu bir anlayışla yayın yapıyorlar

Şiddet, müstehcenlik, karamsarlık aşılama, özenti yaratma, yanıltıcı reklamlarla tüketimi arttırma, yazılı kültürden uzaklaştırma, gibi mahzurları olan yayınlar üzülerek belirteyim ki çoğunluktadır Çizgi filmlere varıncaya kadar şiddet, yıkma, dökme, ortadan kaldırmanın ağırlıkta olduğu yapımlar gençlere 24 saat sunuluyor

Bizim kültürümüzde saygıdeğer bir konumda olan, anne, kızkardeş veya eş olarak hürmet edilen kadın, adeta bir ticari malzeme bir reklam aracı ve herşeyden daha vahimi cinsi bir obje haline getirilmiştir Ünlü şairimiz Ahmet Haşim, daha XXasrın başında ilahelere benzettiği sevgilisine seslenirken bugünkü beşerin kirli bakışından dert yanıyordu
Sana yalnız bir ince taze kadın
Bana yalnızca eski bir budala
Diyen bugünkü beşer,
Bu sefil iştiha, bu kirli nazar,
Bulamaz sende bende bir ma’na

Bizim toplumumuzun çok ciddi sorunlarının olduğu doğrudur Ancak medyanın sürekli olarak yanlışlıkları, toplumun kangren olmuş taraflarını, kötü örnekleri insanların önüne sergilemesi, kişilerin ülkeleri, hatta kendileri ile ilgili karamsarlığa düşmelerine sebep olmaktadır Okuyucu, dinleyici veya seyirci sürekli olarak hırsızlıklar, yolsuzluklar, ahlaksızlıklar, haksızlıklar, işkenceler, katiller, insan hakları ihlalleri, dürüst ve namuslu insanların hayal kırıklıkları vs ile karşı karşıya bırakılmaktadır Yani özetle bütün çirkinlikler sergilenirken iyi örnekler, güzellikler adeta görmezlikten gelinmektedir Bu durum, toplumu müthiş bir karamsarlık girdabına sürüklemektedir Medya elbette denetim görevini yapacaktır, ama olayların takdim ediliş biçimi çok önemlidir