Yarım Asırdır Kudüs&Quot;Te Nöbet Tutan Şanlı Askerimiz..!

Osmanlı’nın Büyüklüğünü Bir Daha Görün Diye

İsrail’in yaklaşık 1 aydır dünyanın gözü önünde başlattığı saldırı hız kesmeden devam ediyor Lübnan Filistin kan ağlıyor Acı üzerine acı yaşanıyor Bize gelince… Dua ve yardım eli uzatmanın dışında bir şey yapamıyoruz

Osmanlı’nın bölgedeki etkinliğini kaybetmesinin ardından Ortadoğu’da kan ve gözyaşı hiç eksik olmadı Bölge Osmanlı’nın kuşatıcılığını ve emniyetini arıyor…

Size burada anlatacağım yaşanmış gerçek bir hikaye Devleti Aliye’nin büyüklüğünü bir kez daha görün diye
2004 yılında Frankfurt’ta hayatını kaybeden Merhum İlhan Bardakçı’nın Kudüs’te yaşadığı bir hatıra hakikaten ilginç ve bir o kadar da ibret verici Okurken çok etkilendim Ve bu satırlarda sizlerle paylaşmak istedim

‘‘Mevki Kudüs Mekân Mescid ül Aksa Tarih 21 Mayıs 1972 Cuma Ben ve gazeteci arkadaşım rahmetli Said Terzioğlu İsrail Dışişleri rehberlerinin yardımı ile bu mübarek makamı dolaşıyoruz

Kudüs Kapalı Çarşısı’nda rüzgâr gibi dolanan entarili kahvecilerin ellerindeki askılara çarpmadan biraz yürüdünüz mü önünüze çıkan kapı sizi Mescid ül Aksa’nın önüne kavuşturur Mirac mucizesinin soluklanıldığı ilk Kıble’mize yani Hemen oracıkta ilk avlu vardır ki hâlâ bizim lâkabımızla anılır “12 bin şamdanlı avlu” derler oraya Yavuz Selim 30 Aralık 1517 Salı günü Kudüs’ü devlete katmıştır da ortalık kararmıştır Yatsı namazını o avluda kılar Kendisi ve bütün ordu beraber Şamdanları yakarlar Tam 12 bin şamdan O isim oradan kalmadır Sekiz on basamaklı geniş merdiveni adımladınız mı o mukaddes Mescid’in bağdaş kurduğu ikinci avluya ulaşırsınız

Onu o merdivenin başında gördüm İki metreye yakın bir boy İskeletleşmiş vücudu üzerinde bir garip giysi Palto? Hayır kaput pardösü veya kaftan? Değil Öyle bir şey işte

Başındaki kalpak mı takke mi fes mi? Hiçbsirisi değil Oraya dimdik dikilmiş Yüzüne baktım da ürktüm Hasadı yeni kaldırılmış kıraç toprak gibi Yüz binlerce çizgi kırışık ve kavruk bir deri kalıntısı

Yanımda İsrail Dışişleri Bakanlığı Daire Başkanı Yusuf var Bizim eski vatandaşımız İstanbullu “Kim bu adam?” dedim
Lâkaydi ile omuz silkti “Bilmem” diye cevap verdi “Bir meczup işte Ben bildim bileli yıllardır burada dururmuş Çakılı gibi hâlâ duruyor ya Kimseye bir şey sormaz Kimseye bakmaz kimseyi görmez”

Kan mı çekti nedir?

Nasıl neden niçin hâlâ bilmiyorum Yanına vardım Türkçe “Selâmünaleyküm baba” dedim

Torbalanmış göz kapaklarının ardında sütrelenmiş gibi jiletle çizilmişçesine donuk gözlerini araladı Yüzü gerildi Bana bizim o canım Anadolu

Türkçemizle cevap verdi:

- Aleykümüsselâm oğul

Donakaldım Ellerine sarıldım öptüm öptüm

- Kimsin sen baba? dedim

Anlattı ki ben de size anlatacağım

Ama evvelâ biliniz O canım Devlet (Osmanlı) çökerken biz Kudüs’ü 401 yıl 3 ay 6 günlük bir hakimiyetten sonra bırakırız Günlerden 9 Aralık 1917 Pazar günüdür Tutmaya imkân yok Ordu bozulmuş çekiliyor Devlet zevalin kapısında İngiliz girinceye kadar geçen zaman içinde yağmalanmasın diye oraya bir artçı bölük bırakırız Âdet odur ki kenti zapteden galip asayiş görevi yapan yenik ordu askerlerine esir muamelesi yapmaz

Anlattı dedim ya Gerisini tamamlayayım

- Ben dedi Kudüs’ü kaybettiğimiz gün buraya bırakılan artçı bölüğünden

Sustu Sonra elindeki silahın namlusuna sürdüğü fişekleri ateşler gibi zımbaladı:

- Ben o gün buraya bırakılmış 20 Kolordu 36 Tabur 8 Bölük 11 Ağır Makineli Tüfek Takım Komutanı Onbaşı Hasan’ım
Yarabbi Baktım bir minare şerefesi gibi gergin omuzları üzerindeki başı öpülesi sancak gibiydi

Ellerine bir kerre daha uzandım Gürler gibi mırıldandı:

- Sana bir emanetim var oğul Nice yıldır saklarım Emaneti yerine teslim eden mi?

- Elbette dedim buyur hele

Konuştu:

- Memlekete avdetinde (dönüşünde) yolun Tokat Sancağı’na düşerse Git burayı bana emanet eden kumandanım Kolağası (Önyüzbaşı) Musa Efendi’yi bul Ellerinden benim için bus et (öp) Ona de ki

Sonra kumandanı olduğu takımın makinelisi gibi gürledi:

- O’na de ki gönül komasın Ona de ki “11 Makineli Takım Komutanı Iğdırlı Onbaşı Hasan o günden bu yana bıraktığın yerde nöbetinin başındadır Tekmilim tamamdır kumandanım dedi” dersin

Öleyazdım

Sonra yine dineldi Taş kesildi Bir kez daha baktım Kapalı gözleri ardından dört bin yıllık Peygamber Ocağı ordumuzun serhat nöbetçisi gibiydi Ufukları gözlüyordu Nöbetinin başında idi Tam 55 yıl kendisini unutuşumuzdaki nadanlığımıza rağmen devletine küsmemişti’’

Alıntıdır