Peygamberimiz (Sav) Dilinden Miraç Gecesi

PEYGAMBERİMİZ (SAV) DİLİNDEN MİRAÇ GECESİ “

Bir gece halam Ummühânînin evinde (bir rivayete göre Kabede) iken Cebrail (as) geldi Ey muhterem nebi! Rabbin huzuruna varmak için kalk, melekler seni bekliyor dedi Göğsümü göbeğime kadar yardı Kalbimi çıkarıp, iman dolu bir altın tasta yıkadı Tekrar yerine koydu Bundan sonra katırdan küçük ve merkepten büyük, beyaz renkte “Burak” isminde bir hayvana bindirildim Bu hayvan, her adımını, gözün görebildiği son noktaya atıyordu Bir anda Mescid-i Aksaya geldik Cebrail, Burakı, bütün peygamberlerin hayvanlarını bağladıkları bir halkaya bağladı Mescidde diğer peygamberlerin ruhları temessül etti Bize selâm verdiler Ben de selâmlarına karşılık verdim Cebrail bana, Öne geç ve nebilere iki rekât namaz kıldır dedi Ben de imam olup namazı kıldırdım Cebrail bana biri süt, biri şarap dolu iki kap getirdi Ben sütü içince, Yaratılışına uygun olanı seçtin dedi” Ebu Said-i Hudrînin rivayetine göre, Peygamber Efendimiz şöyle devam ettiler: “Bundan sonra bir Miraç (merdiven) getirildi ki, ben ondan güzel bir şey görmedim Cebrail, beni bu merdivenden Hafaza kapısına kadar çıkardı Burada Cebrail, semanın açılmasını istedi ve orada şöyle bir konuşma geçti İçerden soruldu: - Sen kimsin? - Ben Cebrailim - Yanındaki kim? - Muhammed (sas) - Ya! O, Resul olarak gönderildi mi? - Evet Hemen kapıyı açtılar ve beni selâmladılar Bir de ne göreyim! Semayı muhafaza eden İsmail isminde müekkel büyük bir melek, yanında yetmiş bin melek ve o meleklerden her birinin yanında da yüz bin melek var Bunlardan ayrılınca; bünyesi, yaratılışından beri hiç değişmemiş bir adamın yanına geldim Ya Cebrail, bu kimdir? diye sorduğumda, Baban Ademdir diye cevap verdi O, bana selâm verdi ve, Hoş geldin ey salih nebi, ey salih evlat! diye karşıladı Sonra, ikinci semaya çıktık Orada Yusuf (as) ile buluştuk Yanında, ümmetinden kendisine tâbi olanlar da vardı Yüzü ayın ondördü gibi aydındı Onunla da selâmlaştık” Peygamber Efendimiz, üçüncü semada Yahya ve İsa (as) ile; dördüncü semada İdris (as) ile, beşinci semada Harun (as) ile ve altıncı semada ise Hz Musa (as) ile görüşür Resulü Ekrem, anlatmaya devam ediyor: “Daha sonra yedinci semaya geçtik Orada İbrahim (as) ile buluştum Sırtını Beytül-Mamûra dayamış; beni selâmladı Hoş geldin ey salih nebi! Hoş geldin ey salih evlât dedi Burada bana denildi ki, İşte senin ve ümmetinin mekânı Sonra Beytül-Mamura girdim, içinde namaz kıldım Bu beyti her gün yetmiş bin melek tavaf eder ve bir daha kıyamete kadar tavaf için bunlara sıra gelmez” Peygamberimiz, yedinci semada gördüklerini anlatmaya devam ediyor: “Burayı gezerken bir ağaç gördüm ki, bir yaprağı bu ümmeti bürür Ağacın kökünden bir memba akıyor ve ikiye ayrılıyordu Cebraile bunu sorduğumda dedi ki: Şu Rahmet Nehri, şu da Allah (cc)ın sana verdiği Kevser Havuzudur Rahmet Nehrinde yıkandım Geçmiş ve gelecek günahlarım affedildi Sonra, Kevser yolunu tutarak cennete girdim Orada gözün görmediği, kulağın işitmediği, beşerin hayal ve hatırına gelemeyecek şeyler gördüm Bundan sonra Sidretül-Müntehaya kadar çıktık Sidreden yükselince Cebrail durakladı ve, Ya Muhammed, yemin ederim ki, ben buradan bir karış ileriye geçersem yanarım Benim buradan ileriye geçmeye takatim yoktur dedi” İnsanlığın İftihar Tablosu, lâhut âleminin bu en yüksek yerinde “Refref” denilen bir vasıtayla Allahın dilediği yere gelir Bir rivayette, Peygamberimiz şöyle buyururlar: “Sidreden sonra öyle bir yere yükseldim ki, kaza ve kaderi yazan kalemlerin çıkardıkları sesleri duydum Arşın altına geldiğimde, Arşın üstüne baktım; ne zaman var, ne mekân, ne de cihet Rabbimin şu lâhutî sesini işittim; “Yaklaş ey Muhammed! Ben de Kâbe Kavseyn miktarı yaklaştım Rabbimin ilhamı ile şunları okudum: “Ettahiyyatü lillahi, vessalavatü, vettayyibatü (En güzel tahiyye Allaha mahsustur Bedenî ve malî ibadetler de Ona lâyık ve mahsustur) Bunun üzerine Allah (cc) şu mukabelede bulundu: “Es-selâmü aleyke eyyühen-nebiyyü ve rahmetullali ve berekâtühü (Ey nebî, selâm sana olsun Allahın rahmeti ve bereketi de sana olsun) Ben tekrar; Esselâmü aleynâ ve ala ibadillahissalihine Eşhedüenlâ ilahe illallah ve eşhedü enne muhammeden abdühu ve ressulühu (Selâm bizim ve Allahın salih kullarının üzerine olsun Ben şehadet ederim ki, Allah birdir Ondan başka ilâh yoktur Yine şehadet ederim ki, Muhammed, Allahın kulu ve elçisidir) dedim” Resûlullah Efendimiz, Rabbinden birçok vahiyler alarak, aynı yollardan geri döner Hz Musanın yanına gelince; Hz Musa, “Allah sana neler emretti?” diye sorar Peygamberimiz de, elli vakit namazla emrolunduğunu söyler Hz Musa, “Ya Resulallah, elli vakit namaz, çoktur Bu, senin ümmetine ağır gelir, yapamazlar Rabbine iltica et de hafifletsin” der Bunun üzerine, Peygamberimiz tekrar geri dönüp, namazın hafiflemesini diler Önce on vakit kaldırır Peygamberimiz, Hz Musanın yanına gelip durumu bildirince; Hz Musa, bunun da çok olacağını söyler Bu minval üzere Peygamberimiz birkaç kere geri dönerek Rabbine iltica eder ve böylece; namaz beş vakte kadar indirilir En sonunda Peygamber Efendimiz Mekkeden ayrıldığı noktaya getirilir (Buhari, Salât, 8; Bedül-halk, 6; Mirâc, 42; Tevhid, 37; Menakıb, 41; Müslim, İman, 75; Şevkânî, 5/123/124; Taberî, 15/5)