Şiir Sözlüğü B

Şiir Sözlüğü B

Bâde : Üzüm şarabı Halk ve Divan edebiyatında 'şarap' , tasavvuf edebiyatında aşk anlamında kullanılır

Bahr-ı tavil : Vezinli, kafiyeli uzun nesir cümlelerden kurulan Divan edebiyatı nazım türü Fe'ilatün, mefa'ilün, müstef'ilün gibi cüzler arka arkaya tekrarlanır Türk edebiyatında çok az kullanılmıştır

Balad: Eski Fransız şiirinde görülen yazım biçimlerinden biri Üç bentten ve bir ağırlama dizesinden oluşur

Basitname : Divan edebiyatında yalın Türkçe ile yazılmış gazeller Bunlara Türkî-i basit gazel de denir

Bayronculuk: İngiliz şair Lord Bayron'un başlattığı bu akım toplumun yerleşik düzenine, töresel kurallara uymadan yaşama düşüncesini taşır 19 yüzyılda ortaya çıkan akım başkaldırıcı bir yapısı olmasına rağmen fazla taraftar bulamamıştır

Bedî : Sözü, kulağa hoş gelecek ve ruha heyecan verecek şekilde güzelleştirme yollarını gösteren bilim İlm-i bedî de denir

Bent : Bir şiirin 4, 5, 6, dizeli bölümlerinden her biri

Berceste : Öz, güzel, latif, ince anlamlı, kolayca hatırlanan, yapısı sağlam dize ya da beyit Genel anlamda bir şiirdeki en güzel dize ya da beyit de denebilir

Berdar : Asılmış, darağacına çekilmiş Divan ve tasavvuf edebiyatında sevgilinin saçlarına vurulan "âşık"ı tanımlamak için kullanılır

Beş hececiler : Milli edebiyat döneminde bu dönemin temel ilkelerini benimseyerek o doğrultuda yazan Faruk Nafiz Çamlıbel, Halit Fahri Ozansoy, Orhan Seyfi Orhon, Yusuf Ziya Ortaç ve Enis Behiç Koryürek'in oluşturduğu topluluk

Beyit: Aynı ölçüde yazılan ve anlamca birbirine bağlı iki dizelik Divan şiiri birimine verilen ad

Biçim: Edebiyatta varolan ögelerin birbirine bağlanarak oluşturdukları düzen Örneğin bir şiirin biçimi kaç dizeden oluştuğuna, dizelerin kümelenişine, belirli bir uyak dizini olup olmadığına göre değişir

Bozlak : Halk edebiyatımızda bir ezgi türü Konusunu aşiret kavgalarından, kan davalarından, aşk maceralarından alır Çoklukla Güney ve Orta Anadolu bölgelerinde söylenir Afşar bozlağı, Urum bozlağı gibi türleri vardır