Karanlik Ülke

Bir varmış, bir yokmuş; masal bu ya varlıkla yokluk bir aradaymış
İnsanların yavaş yavaş merhamet ve kalbindeki sevgiyi kaybettiği,
Cimri mi cimri, üstelik kendinden başka kimseyi düşünmeyen bir kralı olan,
Dağlardaki ve ovalardaki hayvanların gezmeye korktuğu bir ülke varmış
Bu ülkenin bir de büyücüsü varmış
Varmış ama herkesin kinle, nefretle baktığı bu büyücü;
Ülkenin kralından ve insanlarından daha merhametliymiş
Sıcak bir yaz günü, sarayın önünden geçerken, saray çalışanlarından su istemiş
Bahçede gezinen kral, bunu duymuş ve hiç sevmediği büyücüyü kovmuş
Buna çok sinirlenen ve üzülen büyücü, kralı ve ülkesini lanetlemiş;
“Ülkendeki her insanın merhametsizliği, ülkeni yoksulluğa sürüklesin…
Kaynaklarda sular kesilsin, ülkendeki şarıl şarıl akan ırmaklar kurusun…
Ambarlarında aç fareler gezinsin, nefret arttıkça yoksulluğun artsın…
Yoksulluk artarken, ülkenin üzerine kara bulutlar çöksün,
Sonunda; ülken karanlığa bürünsün!” demiş
Kral, büyücünün söylediklerini hiç umursamamış, gülüp gitmiş
Gel zaman, git zaman ülkedeki her kavgada, her merhametsizlikte;
Bolluk ülkesi, yoksulluk içine düşmeye başlamış
İnsanlara, büyücünün laneti hatırlatılmış ama kimse inanmamış ve aldırmamış
Günler ayları, aylar yılları kovalamış
Sonunda ülkeyi kara bulutlar sarmış, ırmaklar kurumuş
Tarlalarda başaklar yetişmez, ağaçlar karanlıktan meyve vermez olmuş
Olmuş ta kimse akıllanmamış
Her geçen gün diğerinden kötü geçerken, kralın bir kızı olmuş
Kral, küçük prensesin adını, hasret kaldığı güneşten esinlenerek,"Güneş" koymuş
Güneş, adı gibi aydınlık ve sıcak bakışları olan,
Etrafına neşe ve mutluluk saçıp, sevgiyle bakan bir çocukmuş
Güneş Prenses, büyümeye başladıkça içindeki sevgi ve yanındakilere gösterdiği merhamet,
Tüm ülkede duyulmaya başlamış
Prensesin merhamet ve güzelliği büyücünün de kulağına gitmiş
O da herkes gibi merak etmiş bu sevgi prensesini…
Sarayın kapısına yaklaşmış ve bahçede dolaşan prensesi görmüş
Sessizce çağırmış ve bir dilim ekmek istemiş
Bir dilim ekmeğin, altından kıymetli olduğu herkes tarafından bilinirmiş
Prenses önce düşünmüş,
Sonra, kimseye göstermeden kendisine hazırlanmış olan kurabiye ve sütü,
Ülkesini lanetleyen büyücüye vermiş
Vermiş ve üstelik yaşlı büyücüye, aç kaldığında aynı yere gelerek beni bekle demiş
Büyücü, günlerce aynı yere gelmiş; prensesin kurabiyesini yiyip, sütünü içmiş
Adı gibi kalbinin de güneş gibi aydınlık ve sıcak olduğunu görmüş
“Bunca kötülüğün içinde, bir tane sevgi dolu, merhametli insanın olması
Büyüyü kaldırmaya yeter!” demiş
Son kez kurabiyeyi yiyip, sütünü içmiş ve;
“İçindeki sevgi ve merhamet büyüdükçe ülkende refah ve bolluk artsın,
Bahçende çiçekler eksilmesin, kuşlar şarkı söylesin,
Kara bulutlar yerini aydınlık ve güneşli günlere bıraksın!” demiş
Bir daha da büyücüyü gören olmamış
Yağmurlar yağmış, yine her yer yeşillenmiş, çiçekler açmış
Dağlarda ve ovalarda hayvanlar neşe içinde koşarken;
Tüm ülkede, güneş prensesin kalbindeki sevgi ve merhameti gören büyücünün,
Kötü büyüyü kaldırıp gittiği kulaktan kulağa yayılmış
Karanlık ülkenin insanları, refaha kovuştukça yaptıkları yanlışlığı anlamışlar
Ülkenin her yerinden insanlar, Prensesi ziyarete gelip hediyeler getirmişler
Güneş prenses, gelen hediyeleri ihtiyacı olanlara dağıtıp örnek olmuş
Çünkü paylaşmanın önemini herkesten daha çok biliyormuş
Ama ülkenin adı, aydınlık olmasına rağmen" Karanlık Ülke" olarak kalmış, kimse değiştirmemiş
Ülkenin adı onlara geçmişte yaptıkları yanlışları yapmamalarını hatırlatıyormuş…
Ülkeyi bolluk ve refah sarmış, herkes mutlu, mesut yaşarken ne mi olmuş?
Gökten üç elma düşmüş; biri sana, biri bana,
Diğeri de ülkesini karanlıktan kurtaran insanların başına…
İNCİDAL