Ferhat Tunç - Aynı Tanrının Çocukları

**Prof. Dr. Sinsi** · 11-03-2012

Ferhat Tunç - Aynı Tanrının Çocukları

Daim aşkların
Kadrini arayan ve bilen yoldaşlıkların
Devrim gibi büyüyen

Bıçkılanmış, süngülenmiş halkların ve kardeşliklerin
Uslanmaz çocuğuyum ben
Annem üç oğul verdi şah damarından
Üçünün de ölümü savaştan
Biri asi, sol gözünün son kirpiğinde dururdu annemin
Uçurum çocuğu yani

Biri heybetli, tan yerlerinin kızıl güneşi gibi
Mağrur ve filinta
Babamın son küçük generali

Sürgün zamanlardan gönderdiler ötekini
Alnında bin yıllık öfkenin ağır vebali
Örselenmiş, yorulmuş
Kalbinden vurulmuş nehirlerden sızan suyla
Dağların göğsünde
Yükü ağırlaşmış şehirlerin böğründe inleye inleye

Dedemin bilge öfkesi ve şafağın ince nefesiyle emzirilmiş
Ana sütü gibi helal
Su gibi aziz olsun ki

Sevgiyle ısınan, aşkla beslenen mazlum halkların
Kaderine mahkum edilmiş

Boyun eğen ve eğmeyen yiğit halkların
Kaçak bir sevda gibi büyüttüğü umuttur beni uslanmaz kılan

Dünyanın tüm çocukları kardeştir bize
Dünyanın tüm mazlumları yoldaştır bize
Düşe kalka ölümlerden sıyrılıp geldik
Her acıyı her sevinci bölüşüp geldik

Ama annemin gözyaşları
Binlerce yıldır ateşe ve güneşe bir yıldız gibi yağan gözyaşları
Kutsanmış rüyalardan gelen devrim çocukları adına
Umudun ve özgürlüğün elçisi olarak çağdaş dünyanın
Birer ırmak gibi aktılar Anadolunun ve Mezoptamyanın göğsüne
Ki ben koştum o göğsün renklerinde bir zaman
Çocuklar ölmesin diye
Analar ağlamasın

İki canlı gelinler süngülenmesin diye
Yoksulların açlıktan düştüğü demir çarşılarda
Yangınlarda ve korsanlarda

Ve büyük sevdasıyla dağları süsleyen
Militan kadınların alın dövmesi gibi
Barışa giden yollarda
Birbirlerini vurdu aynı Tanrının çocukları
Ben kardeş yağdım

Dünyanın tüm anneleri annedir bize
Dünyanın tüm şarkıları sevgidir bize
Savaşlardan barışlara yürüdük geldik
Adım adım kardeşliği çoğaltıp geldik

Çünkü ben
Alnını halkların yazgısıyla mühürlemiş ben
Bitmeyen savaşlar ve çıkarlar dünyasında
Doğuran ve yaratan halkımın
Zulümler, kırımlar ve ölümler görmüş mazlum halkımın
Cellat yoran acılarıyla büyüdüm
Barış olsun

Kardeşlik olsun

Evlerinden çıkıp bir daha dönmeyen adamların
Ülkemin ve halkların
Bağrı tütün gibi yanan anaların
Ve dahi evlad-ı Kerbelanın tüm yaşamı
Yedi cihanda daim olsun diye
Koştum

Dünyanın tüm şarkılarına tutunarak
Ve yemin ettim

Şerbet içtim

Anamın ak sütü gibi helal
Dedemin ak sakalı gibi aziz olsun ki

Zulme mahkum edilmiş

Boyun eğen ve eğmeyen yiğit halkların
Kaçak bir isyan gibi büyüttüğü sevdadır beni uslanmaz kılan

Söz : Umur Hozatlı
Müzik : Ferhat Tunç
Şiir : Umur Hozatlı

11-03-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ferhat Tunç - Aynı Tanrının Çocukları Ferhat Tunç - Aynı Tanrının Çocukları Daim aşkların Kadrini arayan ve bilen yoldaşlıkların Devrim gibi büyüyen Bıçkılanmış, süngülenmiş halkların ve kardeşliklerin Uslanmaz çocuğuyum ben Annem üç oğul verdi şah damarından Üçünün de ölümü savaştan Biri asi, sol gözünün son kirpiğinde dururdu annemin Uçurum çocuğu yani Biri heybetli, tan yerlerinin kızıl güneşi gibi Mağrur ve filinta Babamın son küçük generali Sürgün zamanlardan gönderdiler ötekini Alnında bin yıllık öfkenin ağır vebali Örselenmiş, yorulmuş Kalbinden vurulmuş nehirlerden sızan suyla Dağların göğsünde Yükü ağırlaşmış şehirlerin böğründe inleye inleye Dedemin bilge öfkesi ve şafağın ince nefesiyle emzirilmiş Ana sütü gibi helal Su gibi aziz olsun ki Sevgiyle ısınan, aşkla beslenen mazlum halkların Kaderine mahkum edilmiş Boyun eğen ve eğmeyen yiğit halkların Kaçak bir sevda gibi büyüttüğü umuttur beni uslanmaz kılan Dünyanın tüm çocukları kardeştir bize Dünyanın tüm mazlumları yoldaştır bize Düşe kalka ölümlerden sıyrılıp geldik Her acıyı her sevinci bölüşüp geldik Ama annemin gözyaşları Binlerce yıldır ateşe ve güneşe bir yıldız gibi yağan gözyaşları Kutsanmış rüyalardan gelen devrim çocukları adına Umudun ve özgürlüğün elçisi olarak çağdaş dünyanın Birer ırmak gibi aktılar Anadolunun ve Mezoptamyanın göğsüne Ki ben koştum o göğsün renklerinde bir zaman Çocuklar ölmesin diye Analar ağlamasın İki canlı gelinler süngülenmesin diye Yoksulların açlıktan düştüğü demir çarşılarda Yangınlarda ve korsanlarda Ve büyük sevdasıyla dağları süsleyen Militan kadınların alın dövmesi gibi Barışa giden yollarda Birbirlerini vurdu aynı Tanrının çocukları Ben kardeş yağdım Dünyanın tüm anneleri annedir bize Dünyanın tüm şarkıları sevgidir bize Savaşlardan barışlara yürüdük geldik Adım adım kardeşliği çoğaltıp geldik Çünkü ben Alnını halkların yazgısıyla mühürlemiş ben Bitmeyen savaşlar ve çıkarlar dünyasında Doğuran ve yaratan halkımın Zulümler, kırımlar ve ölümler görmüş mazlum halkımın Cellat yoran acılarıyla büyüdüm Barış olsun Kardeşlik olsun Evlerinden çıkıp bir daha dönmeyen adamların Ülkemin ve halkların Bağrı tütün gibi yanan anaların Ve dahi evlad-ı Kerbelanın tüm yaşamı Yedi cihanda daim olsun diye Koştum Dünyanın tüm şarkılarına tutunarak Ve yemin ettim Şerbet içtim Anamın ak sütü gibi helal Dedemin ak sakalı gibi aziz olsun ki Zulme mahkum edilmiş Boyun eğen ve eğmeyen yiğit halkların Kaçak bir isyan gibi büyüttüğü sevdadır beni uslanmaz kılan Söz : Umur Hozatlı Müzik : Ferhat Tunç Şiir : Umur Hozatlı