Bulutsuzluk Özlemi - Güneşimden Kaç

Bulutsuzluk Özlemi - Güneşimden Kaç

Güneşimden kaç
Günlerden bir gün karakışın sonuna doğru
Gün güneşliydi, o gün kendimi azad etmiştim
Rüzgar beni bir sahile götürdü
Bir yer bulup oturmuştum
Bir türkü tutturmuştum

Kafam çok karışık aynı dertten muzdariptim
Vakit harcamamalıydım, para bulmam lazımdı
Böyle bir durumda asıl orada
Nasıl olduğuma şaşıyordum ben
Bir yer bulup oturmuştum
Bir türkü tutturmuştum

Güneş bana gülümsüyordu
İçimi ısıtıyordu
Sen dikildin karşıma

Güneşimden kaç, güneşimden kaç
Güneşimden kaç, güneşimden kaç

Balıkçılar geri dönmüşlerdi bomboş
Kediler ve yaşlılar her zaman onları beklerdi
Herseyi hitit aslanı gibi izliyordu karabaş
Herkes çalısıyordu, yosun kokusu duydum
Bir yer bulup oturmuştum
Bir türkü tutturmuştum

Deniz ışıldıyor, göz kamaştırıyordu
Sesler ve şekiller giderek belirsizleşiyordu
Bildiklerim bilemediklerimden azdı
Kainatta bir yerdeydim
Bir türkü söylemekteydim

Güneş bana gülümsüyordu
İçimi ısıtıyordu
Sen dikildin karşıma

Güneşimden kaç, güneşimden kaç
Güneşimden kaç, güneşimden kaç