İşte İslami Hayatın Gerçeği!

Tren
Ne lokomotif arar ne tekerlekleri ne de fren
Adı dünyadır görünmeyen rayda gider tren,
Kendi isteğimizle gelmemiş getirilmemiş isek de
Şimdi gitmek istemesek de bir kuvvet var götüren

Doldurmuş içini erkekle, çocukla, kadınla kızla
Bir eğlence başlatmış davulla,cümbüşle,sazla
Saatte onaltıbin kilometre hızla
Durmadan gidiyor mezaristana bu tren

Birinci ikinci üçüncü mevkileri hep dolu
Kimi kumar oynar, kiminin kadeh kaldırır kolu
Az da olsa var, yok değil Allah'ın sevdiği kulu
Bizi mahkemeye Kübra'ya götürüyor bu tren

Tüneldir gelip geçen, gece-gündüz dediklerimiz
Birbir sorulacak nasıl kazanıp yediklerimiz
Orada bizimle olacak buradaki sevdiklerimiz
Dinden ve imandan hesap sormaya götürüyor bu tren

Mahşer gününün sahibi hakka divan durmaya
Kavga niza ettiğin komşu haklarından sormaya
Günah torbamızı döküp can evimizden vurmaya
İğneden ipliye hesap sormaya götürüyor bu tiren

Anne ve babana gösterdiğin saygısızlıktan
Eşine ve çocuklarına karşı kaygısızlıktan
Hısım ve akraba olanlara sevgisizlikten
Ayrı ayrı sual sormaya götürüyor bu tren

Haramdır, helaldir demeyip kazanıp yediğinden
Şunun bunun arkasından çekiştirip dediğinden
Öksüzlerin yetimlerin eksiğineden gediğinden
Teker teker sual sormaya götürüyor bu tren

Yapmadığın ibadetten,dininden ve dinayetten
Mazlumlara yaptığın zulümlerden ve hiyanetten
Eşe-dosta hastalara yapmadığın ziyaretten
Birer birer hesap sormaya götürüyor bu tren

Koğu dinlediğin kulaktan,bakıp gördüğün gözden
Yalan yanlış faydasız ettiğin kelamdan,sözden
Allah'a secde etmeyen, Kabe'ye dönmeyen yüzden
Her azadan hesap sormaya götürüyor bu tren

Kitaba,peygambere inansakta inanmasakta
Ölümden sonra dirilmeyi sansakta,sanmasakta
Yoktan var edene şükredip ansakta,anmasakta
Mahşere mizana sırat'a götürüyor bu tren

İlkbahar,yaz,sonbahar,kış birbirini kovalıyor
Kış beyaz ile yaz yeşille rengarenk boyanıyor
Sevdiriyor kendisini bir zamancık oyalıyor
Uzun bir ömrü bir gün gibi geçiriyor bu tren

Günü ayla, ayı yılla karıştırıp çağlatıyor
Kimini çokluktan,kimini yokluktan ağlatıyor
En sonunda çeneni bir tülbentle bağlatıyor
Eceli şerbet yapıp birbir içiriyor bu tren

(bu şiir yaklaşık 10 yıl önce bir fotokopiden elde edilmiş alıntıdır yazarı bilinmiyor!)