Baha - Aşk Gazisi

Baha - Aşk gazisi

Aşka inanmazken,
aşk beni bulmaz derken,
hiç ümidim kalmamışken,
sen çıkıp geliverdin aniden,
sen ey yarim,
sen beni en zayıf anımda,
en zayıf noktamdan yakaladın,
bir kuştu bu garip gönlüm,
sığınmıştım yalnızlığın dallarına,
en zayıf yerimden vurdun sen beni,
açılmadı kanatlarım bir türlü
kanatlanıp uçamadım, kaçamadım ellerinden
böldün beni tam ortadan ikiye,
bir yanım olamaz imkansız bu aşk derken
diğer yanım delicesine bağlanıyordu sana
olsun diyordu hayat üç günlük nasılsa
aşkı yaşamadan geçecek ömür boşuna
bırak kendini onun kollarına,
ben böyle ikilemlerdeyken
kendimle savaşlardayken
sen çektin ellerini ellerimden
üzülme, en doğru karardı
birimizin vermesi gerekiyordu
ve sen benden daha cesurdun
aslında terketmek bana göre değildi
terkedemezdim sonu ne olursa olsun,
bu uğurda ölürdüm ama terketmezdim,
bana özgürlüğümü verdin yeniden
kurtuldu yüreğim şimdi
senin aşkının vurduğu prangalardan
koptu gitti yüreğimden
içinde senin olduğun parçam
acısa da, kanasa da yaralarım,
zaman en iyi ilaçmış…
ben aşk yolunda kaybetmişsem,
yüreğimin bir parçasını,
yaralanmışsam eğer,
ben de şimdi bir aşk gazisiyim