Tarım-Uluslararası İşbirliği

Tarım-Uluslararası İşbirliği





II Dünya Savaşı'ndan sonra, Avrupa'daki birçok ülke bazı sanayi ürünlerinde bir "ortak pazar" oluşturmak için birleşti {bak Avrupa TOPLULUKLARI) 1990'da Avrupa Ekonomik Topluluğu'na (AET) üye 12 devlet vardı Ortak tarım politikası izleyen bu ülkelerde bölgesel uzmanlaşma özendirilmekte ve çiftçilerin birçok ürününe parasal yardım sağlanarak gelirlerinin artması desteklenmektedir Bunun sonucunda ortaya çıkan fazla üretim AET tarafından depolanır Avrupa'daki çiftliklerin çoğu küçük ölçeklidir Bu nedenle birçok ülkede, çiftçiler bir araya gelerek kooperatifler oluşturmuştur

Şaraplık üzüm ya da sebze gibi ürünlerinin işlenmesinde ve ambalajlanmasında ortaklaşa hareket ederler Kooperatifler aracılığıyla ortaklaşa hareket, çiftçilerin kazançlarını artırır 19 yüzyılda Avrupalılar dünyanın hemen her yanında koloniler ve bu kolonilerde de tarımsal yerleşmeler kurdular Sri Lanka'da kahve, daha sonra çay, Doğu ve Batı Hint Adalan'nda şekerkamışı ekildi Kakao Güney Amerika'dan Batı Afrika'ya götürüldü İlk olarak Zaire ve Brezilya'da bulunan kauçuk Malakka Yanmadası'nda da yetiştirildi Ama bu plantasyonlar (büyük çiftlikler) dışında kalan yerel tarım her zamanki gibi sürdürüldü ve ilkel düzeyde kaldı

II Dünya Savaşı'ndan sonra tarımın hâlâ geri olduğu yoksul ülkelere yardım etmek amacıyla örgütler oluşturuldu 1945'te dünyada tarımın gelişmesini sağlamak üzere eğitim programları düzenlemek ve teknik yardımda bulunmak amacıyla Birleşmiş Milletler'e bağlı Gıda ve Tarım Örgütü (FAO) kuruldu Kuramsal olarak günümüzde üretilen yiyeceğin herkese yetmesi gerekir Herkeise yetecek kadar yiyecek olmasına karşın, dünyanın özellikle geri kalmış bölgelerinde insanlar yeterince beslenememekte ve açlık çekmektedir Gelişmiş ülkelerin birçoğunda ise insanlar çok miktarda yüksek nitelikli yiyecek tüketmektedir Araştırmalar bunun insanların sağlığına zarar verdiğini göstermektedir Birçok insan artık daha doğal beslenme biçimlerine dönme gereğini duymaktadır