Tito-Yugoslavya Devlet Başkanı

Tito-Yugoslavya Devlet Başkanı





Asıl adı(1892-1980) Josip Broz olan Tito, Yugoslavya Sosyalist Federal Cumhuriyeti'nin kurucusu ve 1945'ten ölünceye kadar devlet başkanıydı Tito, o dönemde Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nun bir parçası olan Hırvatistan'ın Kumrovec köyünde doğdu 15 çocuklu yoksul bir köylü ailesinin yedinci çocuğuydu 13 yaşından başlayarak çeşitli işlerde çalıştı Sendikalarda görev aldı Savaşa karşı olan Tito bu nedenle hapse atıldı Daha sonra i Dünya Savaşı (1914-18) sırasında askere alındı ve gösterdiği yararlıktan ötürü cesaret madalyası kazandı

Savaş sırasında yaralanarak Ruslar'a tutsak düştü Rusya'da, 1917 Ekim Devrimi'nde ve iç savaşta Bolşevik-ler'in yanında yer aldı Hırvatistan I Dünya Savaşı'ndan sonra Yugoslavya adlı yeni ülkenin bir parçası oldu Tito 1920'de geri döndü ve gizli Yugoslavya Komünist Partisi'ne katıldı Siyasal eylemlerinden dolayı birçok kez tutuklandı 1934'te hapisten çıktıktan sonra partinin Merkez Ko-mitesi'ne, daha sonra da Politbüro'ya girdi



Görevli olarak yurtdışında çalışmalar yürüttü Bu sırada gizlilik nedeniyle sık sık ad değiştiriyordu En çok kullandığı Tito adı, bir süre sonra asıl adı olarak yerleşti 1941'de Nazi Alman birlikleri ve müttefikleri Yugoslavya'yı işgal etti Yugoslavya çokuluslu bir yapıya sahipti, bu nedenle ülke parçalanma tehlikesiyle yüz yüze kaldı Tito Yugoslav halkını kardeşlik ve birliğe çağıran bir bildiri yayımladı Bu bildiride işgalcilere karşı konulması için çağrıda bulundu ve zaferden sonra halklara eşitlik sözü verdi Alman-lar'ı ülkesinden çıkarmak amacıyla, Partizanlar olarak bilinen savaşçı birlikleri örgütledi

Ülkenin yarısını işgalci güçlerden kurtarmayı başardı ve bu bölgede devrimci bir yönetim kurdu Bu durum sürgündeki krallık hükümeti ile Tito'nun arasını açtı Kasım 1945'te yapılan seçimlerin ardından krallık kaldırılarak federal bir cumhuriyet kuruldu Tito yeni hükümette başbakanlığı ve savunma bakanlığını üstlendi; 1953'te de Yugoslavya Sosyalist Federal Cumhuriyeti' nin ilk devlet başkanı oldu Ardından yeni bir anayasa hazırlandı Tito, Yugoslav halkları arasında birlik sağlamaya yönelik çalışmalarını sürdürdü; ülke ekonomisini güçlendirmeye çalıştı

Doğu Avrupa'daki öteki komünist önderlerden farklı olarak, ülkesini SSCB'nin etkisinden uzak tuttu ve Yugoslavya'nın kendine özgü bir sosyalizm oluşturması için çaba gösterdi Ülkenin dış politikasında bağımsız bir çizgi izledi ve Yugoslavya komünist blokta yer almadı Bir yandan da bağımsızlığını yeni kazanmış ülkelerle birlikte bağlantısızlar hareketini oluşturdu Tito'nun 1970'te açıkladığı kolektif başkanlık sistemi 1974'te yürürlüğe giren anayasayla kesinlik kazandı Aynı yıl partisi tarafından ömür boyu devlet başkanı seçilen Tito, yönetim işlerinden büyük ölçüde çekildi 1980'de ölünce de ülke yönetimi kolektif başkanlığa geçti