Aşkın Hatırına Elif..

elif” karanlıkta oturuyordu
bir “be” bulsa açılacaktı yolu;
ama sırdı “be”
“elif” sırrın varlığını bile bilmiyordu
oysa gelmesi gerekiyordu be’nin…
gelmesi ve
ayağına düşmesi elif’in
…
her elif’in yolunu açacak bir “be” yaratan bir yar var ki;
kelam’ını başlatır bir “elif” ile…
cümle içinde elif’in varlığını hissettirir sabretmeyi bilene
elif’i cümleye sevdirir; cümleye elif’i faydalı kılar
kelam’ını kalbe vahiy kılan bir yar var ki
elif’liğinin idrakinde olmayan her yürek için büyük sıkıntılar verir;
bu o yâr’in merhametindendir fazlındandır

elif…
yâr’sızlığı seçtiğin gün be’nin yakınlığına el çevirdiğin gündür;
aşk’ı anlatan bir cümle başlamaz artık…
yusuf’un kıssası başlamaz artık;
karanlık bitmez kuyudan çıkmaz bir sultan; züleyha’nın yüreği aklanmaz aşk’la…

elif…
yâr’sızlığı seçtiğin gün onulmaz yaralar açılır yüreğine;
varlığından bîhaber olduğun o belde-i ahsen’e…
artık sen hüzün mevsimini yaşarsın her dem;
inşirahı dileyen dilin yorulur aşk’ı dileyen yüreğin yorulur
inşirahı dilersin her dem;
zikri özleyen gecelerin şikayetini duyar kulakların dilin damağını özler…
dilin yâr’in adını özler; nefese dokunmayı özler…

elif…
yâr’sızlığı seçersen be’nin yanında olduğunu hissedemezsin
aşk’ı anlatırlar sana vasfının “arayan” olduğunu anlayamazsın
girdiğin her sokakta oyalanırsın;
be’nin sokağına varmaz ayakların; aşk’ın sokağına varmaz…

elif…
senin cümley(l)e aşk’ı anlatman lazım; be’yi bulman lazım…be’yle olman lazım!
elif…
aşk hatrına yâr’e yakın kıl yüreğini