Ben De Bir Kulum

“Peygamber Efendimiz” güzel tevâzûundan,

Aslâ üstün tutmazdı kendini eshâbından

Birisi kendisini çağırsa idi eğer,

Ona, (Efendim!) diye seslenirdi her sefer

Bir gün eshâbı ile, çıkmışlardı bir yola

Bir yerde, yemek için verdiler biraz mola

Koyun kesip, pişirmek istediler o zaman

Birisi, (Ben keserim) dedi hemen eshâbtan

Biri aldı üstüne derisini yüzmeyi

Aldı bir diğeri de, etini pişirmeyi

Peygamber Efendimiz buyurdu: (Ey eshâbım!

Ben dahî ateş için, çalı çırpı toplarım)

Onlar arz ettiler ki: (İstirâhat edin siz

Odun toplanacaksa, hallederiz onu biz)

Allah'ın Sevgilisi buyurdu: (Ey eshâbım!

İsterim ki, benim de olsun bunda sevâbım

Evet siz, her hizmeti yaparsınız muhakkak

Ama siz iş görürken, ben istemem oturmak)

Eshâbının yanına gelse idi o Server,

Ayağa kalkmazlardı oturan sahâbîler

Zîrâ bilirlerdi ki, böyle değil murâdı

Onu üzmemek için böyle davranırlardı

İçeri girdiğinde, geçmezdi baş köşeye

Girince, otururdu boş gördüğü bir yere

Bir gün bastonu ile, çıkmış idi sokağa

Onu yolda görenler, kalktılar hep ayağa

Durup, o kimselere şöyle hitâb ettiler:

(Benim için ayağa kalkmayın ey mü'minler!

Ben dahî sizin gibi bir insanım, bir kulum

Herkes gibi yer içer, herkes gibi uyurum)

Aslâ sert söylemezdi O hizmetçilerine

Hattâ yardım ederdi, onların işlerine

Bu babta şöyle der ki Enes bin Mâlik dahî:

(On sene hizmet ettim Resûl'e bizâtihî

Lâkin bu on senede, hizmeti Onun bana,

Benim Ona yaptığım hizmetten çoktur daha

Yine bu on senede, bana hiç incindiği,

Aslâ vâki olmadı, sert bir şey söylediği)

Her sabah namâzını kıldırıp bitirince,

Nûr yüzünü eshâba döndürerek hemence,

Onlara sorardı ki: (Hasta bir kardeşimiz,

Varsa, ziyâretine gidelim bir kaçımız

Ve yine cenâzesi var ise bir kişinin,

Yardımına gidelim o din kardeşimizin

Aranızda bu gece, var ise rüyâ gören,

Anlatsın, tâbirini yapalım onun hemen)

Çocuk ve yaşlılarla latîfe yapıyordu

Böylelikle onların gönlünü alıyordu