Ben” Den “O” Na, “Ene” Den “Hû” Ya Nasıl Varılır?

“Nefy-i nefy ispattır” buyrulur

Yâni, inkârı inkâr etmek ispata götürür

Kötüyü kötüleyen güzele varır Yanlışın yanlışlığını ortaya koymak doğruya erdirir

Ters yönün tersine gitmek insanı düze çıkarır

Nefis kendini övmekten ve övülmekten zevk duyar, o halde onun kötülenmesi lâzım geliyor

Nefis ibadetten hoşlanmaz; buna karşı onun ellerini bağlamak, belini bükmek, yüzünü sürtmek gerek

Ve nefis, bıkmadan usanmadan “ben” der durur

Öyleyse insan Hakk’ı çok zikretmeli, kalbiyle, ruhuyla bütün duygularıyla hep O’na teveccüh etmelidir

Belki de bunun için olsa gerek, tarikat ehli “hu” (O) zamirini vird edinirler

Nefis ben dedikçe, onlar O derler



O (hu) demek için, mutlaka zikir halkasına girmek şart değil

Her hâdisenin nefse ve dünyaya bakan yönünden yüz çeviren insan O’nu bulur, O’na varır ve O’nu zikretmiş olur

Meselâ, yemekten sonra, Allah’a şükreden bir mü’min, nefsine şu mesajı vermiştir:

Bu nimet senin kudretinle vücut bulmadı Bunu bana ihsan eden sen değilsin, ancak O!

Bir başka misal: İnsanın önünde iki yol var:Ya, “ben kuvvetliyim” diyecek,

yahut “kudret sahibi ancak Allah’tır, bendeki bu kuvvet de O’nun lütfu, O’nun ihsanıdır”

diyerek nefsine haddini bildirecektir

Bu yollardan birincisi insana “ben” dedirtir, ikincisi "O"

İlmî Heyet