Uyandım Ferahlığa

Meğer dünyaya geldiğim gün değilmiş doğumum Kandırılmışım yıllardır Bana gösterilen tarihe " Tamam " deyip kabullenmişim Hayat dünyaya gelişle başlamazmış meğer Hayat tek bir yerde başlarmış bitmesini istemezcesineİnsanın ayrılmak istemediği tek bir yer varmış Huzur duyduğu yakınlığı içini yakar gibi hissettiği dünyadan uzaklaşıp ahirete yol aldığı tek yer

Yıllardır kandırılmışım Aslında gitmek istediğim yer hep belliymiş Dünyaya dalmışım ve mutlu olduğum yeri şaşırmışım Oysa "secde" en mutlu olduğum yermiş Oysa "secde" kalkmak istemediğim tek boyun eğişmişOysa "secde" alnımın bilinçli olarak seccademe değdiği cennet yoluymuş Tüm karanlıkların aydınlığa kardeş olduğu tek yermiş Bulunmaktan sıkılmadığım cennetten bir bahçeymiş Oysa "secde" Yaradan'ımı titreyerek hissettiğim tek yermiş"Secde" yaşadığımı hissettiğim güzelliklerle dolu bir hayatın nişanıymış Yaşamamışım öncesinde Alnımın sedeyle şereflendiği ilk anmış doğumum Onunla başlamış hayat! Onunla başlamış bilinç kaybının bitişi Onunla başlamış ruhumun bitmek bilmeyen azaptan kurtuluşuOnunla başlamış her güzellik Kıldıkça namazı tekrar tekrar yaşamak ister olmuşum her anını Yakınlığın engüzelini hisseder olmuşum alnımın yere kavuşmasıylaYakınlaştıkça Rahman'ı hissettikçe yakınlığı yaşamaktan zevk alıyor olmuşum Şükreder olmuşum namazımla Rabbime; bu dünyaya gelip alnımı secdeye değdirme şerefine eriştim diye Uyanışım olmuş "secde" karanlık bir rüyadan Uyanışım olmuş bembeyaz günahlardan arınmış sabahlara Ya uyanamasaydım bu ferahlığa?! Aydınlık sandığım her namazsız sabahta bunalan ruhum neyle huzuru yudumlardı?! Gayesiz hayatım nasıl anlam bulurdu?! Yüzümdeki namazsızlık hüznü nasıl birdaha gelmemek üzere kaybolurdu?! " İnandım" dememe rağmen nasıl çıkardım Rabbimin karşısına secde görmemiş bu yüzle?! Tatların en güzeli namazın verdiği tadı nasıl hissederdim alnım secde görmese?! Rabbim istemese eriştirmezdi elbet beni bu şerefe Benim yanışım yalnız namazla üzerime doğan güneşin öncesine Yanışım duyduğum her ezanı Rabbimin beni beklediğini bilip yine de rükusuz kıyamsız bırakışıma Yanışım inleyen ezanlara rağmen uyuyor oluşuma İsyanım her namaz vakti aklıma girip beni secdesiz bırakan şeytana! Nefsime isyanım bütün arzularıyla!

Affet Rabbim şeytana uyup emrine itaat etmediğim için

Affet Rabbim nefsime uyup Seni unuttuğum için

Affet Rabbim kılmadığım her rekat için

Affet Rabbim davetini boşa çıkardığı için

Affet nolur şimdiye kadar huzuruna isteksiz geldiğim için

Affet Seni sevdiğimi söyleyip Sana secde etmekten çekindiğim için

Affet nolur Rabbim beş vakit namazı herşeyimi veren Yaradanıma çok gördüğüm için

Affet ki; umut bulsun yüreğim "rızanı almaya"

Affet ki; cehennemin korkusundan seccademi ıslatan yaşlarım vazgeçip dönüşsün mutluluğa

Affet ki; karanlıklardan çalıntı olmasın yüreğim bir çırpıda

Affet ki; rahat olayım karşında Affet nolur! Gözyaşlarıyla geldim huzuruna