Dut Ağacı

Kimi güney bahçelerinin ulu dut ağaçları olur; zamanında bir orduya yeter;

Ne toplayan, ne yiyen, ne de kaynatan vardır

Bununla birlikte kesmezler, ilişmezlerBu ulu ağaçlar, asmalara çardak olarak, diledikleri gibi büyürler; boy verir, dal verir, gölge verirler

Dut ağacında üzüm yiyebilirsiniz; 0 Duta asma çubuğu aşılanmış; diyebilirsiniz

Ağaçlara su yürüdüğü mevsim, ikisinin de yaralarından damlayan sular bazen yerde, bazen yere düşmeden birbirine karışmış; asmayla dut kan kardeşi olmuştur

Hangisinin yemişi dut, hangisinin üzüm; Bilemezsiniz;

Ve kuşların gagasında iki tat birbirine karışır, bir tat olur

Sonbahar gelince yerde yapraklar, birlikte sararırlar; birlikte doğanlar birlikte ölmenin zevkine de ererler

Dut, gövdesine sımsıkı sarılan asmadan memnundur ve asma bir canlı çardağa sarıldığını bilir; mesuttur Böylece yaşarlar; Dut bahtiyar, asma bahtiyar;

Ne birinde büyüklük, ne ötekinde asalet iddiası vardır Bir uyuşma, bir anlaşma örneği olarak kalacaklardır

Asma, kolları kesilmedikçe duttan ayrılmaz;

Ve duttan kesilecek bir dal, asmadan parçalar götürür

Biz aynı toprağın, aynı köklerin çocukları, bir dutla bir asma kadar olamaz mıyız?

Arif Nihat Asya