Kalbim Ne Kadar Muhtaç, Inşiraha çok Aç!

Bahara
ermeyen nefesimle
Sine-i melalimde derlediğim hicranın sesiyle

Ruhumun
muhtaç olduğu ulviyetin
payesiyle neden hüzne akarım

Ah yine
başlıyor hali fakirliğimde
dinmeyen efkârım,

sefilliğe açılan ağıtlarım

Hali
iklimimde güz var
Umutlarım kalbi sürura ne kadar hasret yaşar

Dile
gelen sevda ruhum için
letafetiyle ne ülfetli bahar, aşk bir ar

Artık
çalma kapımı, nazarlarımda
uçsuz bucaksız mezarın haşyeti har ey yar

Neyleyim
bahtın edebiyim, sabır içinde
boynumu bükerek nefesi sevk eğlerim

Hamiyete
muhtaç olan solgun
gönül kafesim, lal olan bu dilim

Umman için
derlediğim ve güftelediğim
hüzzam nağmelerim hasreti ilzam eder

Vurgun
vaktin bekçisiyim,ne fark eder,
gece ve gündüzümle ne çok hali fakirim

Niteliği
ne bilirim, idrakten uzak
bu elemli nefesim, ah kederim

Dinlediğim
nağmenin, acemaşiran
sükûnetinde başlıyor o bırakmayan kederim

Yazık, yazık ki
şu ömrüm,şiddetle özlemini
duyduğum lakin koklayamadım gülün

Nefesin
deryasında andığım ve meftun
olduğum bülbülün aşkında sökünün

Feryadımın
içselliğimde şakıyan ve anlamı
hakikat olan sancı yaşatan öğüdün

Girdabında
fevkalade esirim,feda olmadığım
müddetçe, aşkın narını teneffüs etmedikçe

Müşkülü
sevdanın yelpazesinde esin
duymadığım bir hakikatse ne bizarım

Figan
olan ve kalbi cenahımda hesabın

mutlak olan acısını sunan aşka niyazım

Gel eyleme,
sevgini engelleme, bir tebessümün
dahi bahşettiği süruru ne olur hakir görme

Vaktin anında,
nazarın hazanında, umudun
solgunluğunda hamiyeti esirgeme

Bakir olan
muhabbeti, teslimiyet için edebi,
kalbin şad olacak sesini hiç unutma

Mustafa CİLASUN