Sezen Aksu Şarkı Sözleri

BENİ UNUTMA


Bir gün daha yaşandı ve bitti

Küçük sevinçleri ve küçük kederleriyle

Her hangi bir gündü çok önemli değildi

Seni düşündüğüm bir kaç andan başka

Bilirim herkes boyuna düşeni yaşar

Ve her yeni günde değişir hep bir şeyler

Sende kendi payından bir hatıra seç ne olur

Ve o ben olayım unutma beni unutma

Beni unutma unutma beni unutma

Bilirsin unutulmak dokunur ya her insana

Sende kendi payından bir hatıra seç

Ve o ben olayım unutma beni unutma

Bilir misin seni gerçekten sevdim

Sevdiğim daha bir çok şeyin arasında

Bir tek seni seçtim hatıralar arasından

Sebep diye bir küçük mutluluğum

AH MAZi


Titresin bir mum alevinde o eski günler

Bir gümüş çerçeveden seyret yine maziyi

Bir nezaket bir ince söz belki

O sararmış resmin hayat bulur yeniden

Ah nerede hani ah nerede hani

Bir şiir gibi narin ve sevdalıydı geçen o zaman

Ah yanarım yanar ah yüreğim sızlar

Bu bir vazgeçiş mi yoksa

Bir hasret ki her sabah gün ağarırken ben

Dilerim yeter ki gün eksilmesin penceremden

Bir nezaket bir ince söz duvarda belki

O sararmış resmin hayat bulur yeniden

Kaldırımlara sümbüli bir yağmur inerdi

Ve tiz bir kadın sesinde bir devir inlerdi

ÜNZiLE


Ünzile insan dolu

On kardeş beşi ölü

Büyüdükçe un ufak

Ve gelirde görücü

İnci gibi dişi

Görücü bilir işi

Söğüdüm ağlar gider

Olur hatun kişi

Varmadan sekizine

Ergin oldu ünzile

Hem çocuk hem de kadın

On ikisinde ana

Bir gül gibi al ve narin

Bir su gibi saydam ve sakin

Susar kadın ünzile

Yağmuru kim dokuyor

Ünzile kaç koyun ediyor

Dayaktan uslanalı

Hiç bir şey sormuyor

Korkar durur gitmez

Koyun en son çitine

İnanır o sınırda dünyanın bittiğine

Ünzile insan dölü

Bilinmezlere gebe

Sırların mihnetini

Yükleyip de beline

SONBAHAR


Alır gider beni sarı rüzgarlarıyla sonbahar

Gelir anılardan bir davet çocukluğum canlanır

Bir varmış bir yokmuş diye başlardı bütün masallar

Hani nerede o masum ve daha bozulmamış rüyalar

Sedef sedef olurdu acardı nilüferler

Ve kanatları tulden fildişi kelebekler

Bir martı misali tek başıma uçardım

Hani nerede üstünde uçtuğum mor denizler

Sevgiden saygıdan bir altın kafes ordum

İnançlarım kilit kilit oldu üstüme

Asıp bedenimi bendeki beni gördüm

Hani nerede uğrunda azaldığım değerler

Ellerim soğuk şimdi üşüyor dudaklarım

Göğsüne düştü başım o çiçekten yıllarım

En son baharmış

ALİ


Namluna dayanır yola dalarsın

Duruşun bakışın yaman be Ali

Boşuna tetiği ne kurcalarsın

Var daha ateşe zaman be Ali

Yıllanmış bir çınar pusuluk yerin

Neredeyse gelecek beklediklerin

Var iki atlı can-ı kederin

Desene işleri duman be Ali

Onu sen büyütte söğüt boyunca

Kendini ellere versin o gonca

Sözüme kanmadın vurdu uyunca

Köylündü gözünü yuman be Ali

Geldiler beklenen çiftler ormana

Duruyor iki genç ne hoş yan yana

Bir kursun kadına birde çobana

İnlesin orman be yıllarca Ali

Görünce uzanmış yar kucağına

Boynunu dolamış zülfü bağına

Kurşunu kahpeye atacağına

Kendine çevirdin aman be Ali

YANLIZCA SİTEM


Vurgun yemiş misali gönlüm tutuldu aşka

Ciğerimden yanıyorum ben bu defa başka

Bu yangın benle ölünceye dek yaşasın varsın

Dünyanın o son günü sen beni arayacaksın

Doymadım doyamadım sevmelere seni ben

Kimseyi koyamadım yerine yeniden

Saymadım sayamadım sensiz gecen yılları

Ne inkar ne itiraf bu yalnızca sitem

Zannetme bir gün geri dönmek değil niyetim

Hasrete teslim oldum asla gelmeyeceğim

Bu yangın benle ölünceye dek yaşasın varsın

Dünyanın o son günü sen beni arayacaksın

GEÇER


Hep aynı hikaye gönlüm düşünce aşka

Her ayrılık aynı yalnız kişiler başka

Hep aynı yalnızlık aynı tanıdık telaş

Hep aynı her şey aynı sanki birbirine eş

Geçer geçer daha öncekiler gibi

Buda geçer neler neler geçmedi ki

Yine düşer deli divane gönlüm aşkaaşka

Aşka vurgunum ben

Hep aynı heyecan aynı çocuksu hayal

Ben böyle biraz deli sende biran öyle kal

Nasıl olsa geçer

SULTAN SULEYMAN


Kaç sene oldu zaman durdu

Deniz öyle hep aynı dünya bilinmez

Tas duvar ayrı kaldı

Ümit öylece kaldı da

Ümide beni söyle kimaldı

Kaç devir geldi kaç nesil geçti

Yürek öyle sevdalı yollar kavuşmaz

Hasretin ne tadı kaldı

Sabır öylece kaldı da

Sabredeni söyle kim aldı

Bu dünya ne sana ne de bana kalmaz

Dünya ne sana ne de bana kalmaz

Sultan Süleyman’a kalmadı

Böyle hiç bir kitap yazmaz

Kaç çiçek soldu hani bu sondu

Hani bir sarı fırtına koptu zamansız

Hani bir acı yel savurdu yürekler

Son defa vurdu

EL GİBİ


Ne bir ses nede haber gelmiyor artık senden

Öylece kala kaldım da deli hasretinle ben

Bir yabancı selamı ile hüzünlere daldım

Kendi ellerimle ben Beni kederlere saldım

Sonunda bir oyuncak kara sevda aldım senden

Yani değişmedim hala öyle biraz çocuk kaldım

Yok öyle el gibi durma gül biraz

Sana gülmeler yaraşır

Yok öyle güz gibi soğuk olma

Güz ayrılık taşır

UNUT


Kolay olmayacak elbet üzüleceğim

Mutlaka bir iz bırakacak

Belki de çocuk gibi sana küseceğim

Seneler sonra utanarak

Dokunup birer birer sevdiğin eşyalara

Hatta belki ağlayacağım

Acı çektiğim doğru ama sen bana bakma

Ne olursa olsun seni unutacağım

Seni sevdiğimi unut sevişmelerimiz yalan

Unut beni de her yalan gibi unut

O sevgiler ki yoktular onlar ümitlerimizdi

Ne ümitler yaşlandı gel zaman git zaman

Ayrıldığımızı unut yalnızlıklar zaten yalan

Unut beni de her yalan gibi unut

OLDU MU ŞİMDİ


Gel haydi yine bir daha dene

Belki olur bu son deneme

Hiç düşündün mu ne zor anlatmak

Kendini yeni birisine

Dur öyle hemen yok olmaz deme

Biran olsun düşün yeniden

Vay bu ne öfke nedir acelen

Ayrılmak için bu telaş ne

Her zaman böyle delisin

Hep öfkene yenilirsin

Her zaman bir neden bulur

Ya kendini ya beni uzersin

Oldu mu simdi oldu mu ya

Anlamak istemiyorsun ne demek istedigimi

Oldu mu simdi oldu mu ya

inan ki benden farklı degil yeni bir sevgili

KAVAKLAR


Ah kavaklar ah kavaklar

Bedenim usur yuregim sIzlar

Beni hoyrat bir makasla

Ah eski bir fotoğraftan oydular

Orda kaldı yanağımın yarısı

Kendini boşlukla tamamlar

Ah omuzumda bir kesik el ki hala

Hala durmadan kanar

Ah kavaklar ah kavaklar

Acı düştü peşime

Ah kavaklar ah kavaklar

Ardımdan ıslık çalar

BİR ÇOCUK SEVDİM


Bir çocuk gördüm uzaklarda

Gözleri kederli hatta korkulu

Her şeye rağmen bir an gülümsedi çocuk

Sıcak sade ama biraz kuşkulu

Bir çocuk sevdim uzaklarda

Sanıyordum ki onun özlemi de buydu

O ise bir bakışta beni örtülerimden

Yalnızca yalnızca duygularıyla soydu

Ben böyle yürek görmedim böyle sevgi

Şimdi çocuk büyümekte gün be gün

Butun hüzünleri okşadı birer birer

Gizli bir ümide sarılarak biraz küskün

Bir çocuk sevdim uzaklarda

Biraz çocuk biraz adam biraz hiçti

Erken ihtiyarlamaktan sanki biraz üzgün

Dünyanın haline bakıp güldü geçti

HASRET


Ter dokuyor dört duvar ter

Bense beklerim bir gün mutlaka

Ters dönecek anahtarlar bir gün elbet

Çıkacaksın ışığa

Sen aydınlığa ben sana hasret

Gel eritir demirleri bendeki ateş

Bir gün açılır açılmaz sandığın kapılar

Vurunca güneş

Bir karanlık daha erişti güne

Saat neredeyse beş

Sen Aydınlığa ben sana hasret

Gel eritir demirleri bendeki ateş

gün bizim güneş bizim göğsümüzde ateş bizim

El ele olduğumuz o gün gülmek bizim

Dün bizim yarın bizim yana yana sevmek bizim

Hasrete vurduğumuz göz göz yürek bizim

Süsledim gelin misali gençliğimi

Sandığıma kaldırdım

Sensiz gecen yılları sildirdim sana

Yeni zaman aldırdım

SENİ İSTİYORUM


Dun butun gece seni düşündüm yanarak

Biran geldi ki zannettim kalbim duracak

Ellerim tutuştu hasreti okşayarak

Nasıl istedim istedim deliler gibi

Sayıkladım hep sıcak sıcak nefesini

Gel ne olursun gel son defa sev beni

GelSarıl bana sarıl seni istiyorum

GelNeden bilmem özlüyorum ellerini ver

YokYalan degil artık inkar etmiyorum yeter

Hatta belki seviyorum istiyorsan eğer

Bu gece gel yarın istersen yine git

Hatta unut ne varsa verdiğim al götür öyle git

Eve kokun siner duvarlara sesin

Hatta unut sen dün gece nerdeydin kimle seviştin