Gül..Gülüm.. 'gülgüzeli için'

HERŞEYİN OLMAK İSTERDİM

Güneşin olmak isterdim senin Hatta gün ışığın Hatta sabah yüzüne vuran ilk ışık olmak isterdim Işığın olmak isterdim senin

Sabah uyandığında ilk beni görmeni gülümsemeni isterdim Perdelerin arasından sızmayı başarmış gün ışığı gibi gelip göz bebeğine girmek isterdim Sonra kendimi görmek isterdim göz bebeğinde gözbebeğin olup Göz bebeğindeki ışık olmak isterdim…

Sızmak isterdim tüm sıcaklığım ve sevgimle kalbine Bir anda ısıtmak isterdim seni Sıcaklığın olmak isterdim Buz tutmuş hiçbir zerren kalmasın isterdim Öyle sızmak isterdim ki her çatlaktan içeri gireyim yayılayım bir anda Seni ısıtan sıcaklık olmak isterdim…

Bir gülümseme olmak isterdim yüzüne yayılan Sen istemesen de gelip yüzüne yapışan bir gülümseme Işık gibi bir anda tüm yüzünü aydınlatan bir gülümseme olmak isterdim

Çimlere yayılmış bir beden olmanı isterdim Şöyle sırtüstü uzanmış kollarını açmış gökteki bulutları kucaklayan bir beden

Burnuna mis gibi toprak kokusu gelirken sen gülümseyesin istiyorum yaşama Sonra bulutların arasından sızan güneş ışığın olmak isterdim yine Sızıp sevincin olmak isterdim…

Dudağının kenarındaki alaycı kıvrım olmak isterdim Yaşamla dalga geçen alaycı kıvrım Öyle bir kıvrım ki yaşam sana dokunamasın seni örseleyemesin senden korkusundan Dudağının kıvrımındaki ışık olmak isterdim Çabucak sende olmak için ışık olmak isterdim…

Ellerinle topladığın kır çiçekleri olmak isterdim Tek tek özenle toplayıp pencerenin önündeki vazona koyduğun gün boyu kokladığın sevgiyle baktığın kır çiçekleri olmak isterdim Çiçeklerden yansıyan renk olmak isterdim sonra Yüzüne canlılık veren renk Rengin olmak isterdim senin…

Kahkahan olmak isterdim Ağzından çıkan kocaman bir kahkaha olmak Düşünmeden kontrolsüz ansızın gürültülü günler boyu süren bir kahkaha Neş’en olmak isterdim senin Hiç bitmeyen neş’en…

Sen olmak isterdim Işığın gibi sen olmak isterdim Sende bir sen olmak benden bir sen olmak isterdim Hayat ışığın olmak isterdim hep hayattar olasın diye Benimle hayat bulasın diye hep sende olayım diye ışık olmak isterdim

Işığın olmak isterdim… Senin ışığın olmak isterdim


alıntı

SENSİZ OLMUYOR

Bugün gözlerine benzeyen yağmurlar yağdı bu şehre,
Sokaklarında gözyaşlarımı saklamadan yürüdüm,
Yağmurdan başka ağladığımı anlayan olmadı,
(Sen olsan anlardın)
Bütün gece iliklerimize kadar ıslandığımız bir günün aydınlığında gözlerinden öpüp tekrar çıplaklığa büründüğümüzü hatırlıyorum,
Ki şimdilerde hatırlamak avutmuyor içimdeki seni hücrelerine kadar hissetmiş çocuğu,
Avutmuyor penceremde gülüşüne benzeyen kuşların kanat sesleri,
Avutmuyor albümlerde saklı mahsun gülüşlerin…

İçimden seslerin geçiyor, sen olsan şimdi,
“Delice tutkulu bir aşksa yaşadığın, bitmişse bile güzeldir!” derdin
Derdin beni adam etmeyi becerebildiğin için,
Yakışmadı bize bu son, yollarımıza ayrılık yakışmadı,
Savrulmak yakışmadı sevdiğimiz dingin rüzgârlarda sonbahar yaprakları gibi,
Savurmak yakışmadı içimizdeki çocuğun hayallerini Kaf Dağı’nın ardına…

Bir gölge gibi ardından sürüklediğin çaresizliğim,
Gittiğin yollara düşüp ardınsıra gidemeyişim,
Seni her geçen gün büyüyen bir aşkla sevmeye gönüllü meyledişim,
Sevmeyi seninle sevişim,
Gidip dönemeyişim…
Önüm, arkam, sağım, solum…
Sende kaldı…

Sende kalmış,
Nasılsa hep yanımdasın gecelerinden birinde beraber içtiğimiz sigaranın dumanı,
Yudum yudum paylaştığımız bir bardak çayın demi,
Hep şeş attığın tavlamızın pulları,
(Ki hatırla ne çok severdin tavlayı koltuk altıma sıkıştırmayı…)
Doğubayazıt’ta Ağrı Dağı manzarasında Hani Baba Türbesi’nde el ele çekindiğimiz fotoğrafları,
İş olsun diye açtığımız kitaplarımızdan İngilizce Dersi Notları,
Acılar Denizi’nde Ümit Yaşar mısraları,
Öznesini yitmiş yaşantımın dünü, bugünü, yarını,
Sende kalmış…

Her nasılsa;
Kızıla boyattığın, her rüzgârda yanaklarıma esen saçlarından birkaç tel,
Aynanın karşısına geçip uzun uzun makyaj yaptığında unuttuğun bir rimel,
Tertemiz yıkayıp kaçak çay demlediğin bir demlik,
Sanki ikimizin düğünüymüş gibi kalkıp oynadığın bir şenlik,
Zihnime kazıdığın, anlamını hiç bilmediğim birkaç yöresel sözcük,
Dudaklarımda her hatırladığımda kanayan bir öpücük,
Kağıtlarda unuttuğun hiç çıkmayan bir fal,
Soğuk kış gecelerinde omuzlarına attığın bir şal,
Mavi boncuklarla yaptığın bir bileklik,
Ve çok sevmiş bir adam, bir dağınık, bir yitik
Bende kalmış…

Ölümlerle sınanan, ayrılıklarla bilenen, karanlıklarla körelen,
Eylül sarısı yüreğim seni istiyor,
Bil ki yüreğime kaskatı otursa da Zeh’r aşk’ın
Sensiz olmuyor


alıntı

Bütün Kaçışlarım Sanaydı

Ölümsüz bir iksiriz biz, sevdikçe kanyonlardan dökülüyoruz
Aşk’ın izdüşümüyle dağlar aşıyor, bir semah gibi dönüyoruz
Kendi coşkumuzun rahlesinde oturup, gecelerde çoğalıyoruz
Sevdikçe birbirimizi gülüm, sevginin eşsiz çiçeklerini ekiyoruz



Ruhumuzun azgın dalgalarına sığ koylar aradığımızda, hep gecelerin yalnızlık kürekleri kalacak yıpranmış gönül teknemizde Sessiz hıçkırıklarımızı döktüğümüz havlulara sarılacak, penceremizden odamıza yansıyan ay ışığına gülümseyeceğiz, göğsümüzdeki yaman ağrılarla Gecenin dingin anlarına düşecek başımız, içimize çöreklenecek sevda sancımız, dünlere çarpacak usumuz ve gül düşlerin yarınlarına yol alacak durmaksızın dönen zaman çarkımız

Sesimizin sarmaşıklarına tutunarak nisan düşleri kurardık, insanca Sessizdi kimi coşkumuz, kimi dağ sallanırdı birbirimize sarılınca Bir yel açardı sonra saklandığımız odaların kapısını, düşlerimiz yarım kalır, öpüşlerimizi yarına ertelerdik Sen ayrı limanların kadını, ben ılıman iklimlerin adamıydık Gemilerimin demirleri çürürdü seni beklerken, gözlerindeki yaşlar deniz olurdu Çok sesli bir çığlıktı ruhumuzdaki, akşam olunca sessizce kaybolurdu

Kadınsal duruşlarınla varlığıma anlam katan bir gerçektir sevgin Seninle bir dünyanın içinde, seninle bir başka iklimde yaşıyorsam, seninle her gün yaşam iksiri içiyorsam insanım ta ezelden Gözlerindeki ışıkla, yüreğindeki saflıkla en ölümsüz dünyanın en güçlü savaşçısıyım ben Sevdan en güçlü büyü, o büyüyle ben yaşamın en sığ koylarını bile aşarak sana gelirim Seni yaşattığım şiirlerimde, seni çizdiğim eşsiz resimlerimde gülüşün yaşamama anlam katan bir can, varlığın hayata tutunduğum tek dalımdır benim

En gizli gecelerin gizli gelgitlerinde avuçlarımdaki er coşkularla seni çağırırdım inleyişlerime Köpüklü bir denizdi ruhumun çağlayanları, dizlerimdeki tüyden sarsılışlarla nefesimizin aromalarını koklardık Yırtardık yeniden karanlıkları, en baştan yeni bir sarılışla kendi yatağımızı açardık Karanlıklar üşürdü gözlerimizdeki sevda ışıklarıyla, gündüzler rötarlı bir mevsim gibi sayardı yerinde, gölgen duvarlarda dans eder, sarılışlarınla kendimden geçerdim

Gönlünün el yordamıyla suskunun salıncağında düşlerken yıldız ışıltılarını, karanlıkla dertleş gül yüreklim Zaman aşırı avuntuların sona erince çalacaksın yokluğumun küskün kapılarını Aynı dualardan bıkınca, yüreğindeki özlem artınca ve göğsündeki aşk ateşi tekrar yanınca korkak merhabalar dökülecek dilinden Ruhumuzun diyetiyle, sevdanın divitini oynatacak, yeni bir günle dudaklarımızı kanatacak, sorgusu tükenmemiş masallara aşk atımızı topuklayacağız gülüm

Seninle demlenmiş bir sevgi badesi bıraktım masana Sevginle yeşermiş, sevdanla çiçeğe dermiş bir çiçek yetiştirdim ozan bağrımda Seni çizdim yeryüzünün ak kâğıtlarına, seni anlattım aşkı yaşayamamış tüm insanlara Senin sözlerini yazdım bütün şarkılara, seni sardım şifa bekleyen tüm hastalara, seninle çıktım aşılmaz denilen yüce dağlara Haykırdım ismini denizlere dalga dalga, can oldun seninle atan şu yorgun adamın sevdalı kalbine

Umutlar bağladığımız gönül ağaçlarında bütün adak çaputlarının rengi gözlerindir Denenmiş ve denenecek bütün sevda yüzleşmelerinin rengi hüzündür, yüreğim gibi Hüzünle gülümseyen gözlerinle, göğsündeki sözlerinle cemreler gibi düşersin içime Bahar gülüşlerinin çığlık geçişleriyle, ellerindeki alevle senin dağlarında vurulmak istiyorum ben Bütün akşamların gölgesinde bir sarılışın özlemi yatar Anlarımızın tarifsiz ıslanmışlığını bunun için saklarız öpüşlerde Düşümüzdür tutku, biriken bir çığlığın tetiğiyle okşarken bedenimizi Somurturken gecemizin pembe gülüşü yanağımızda gül titrer, aşk bekleme odalarında sabırla bizi tetikler

Sevdanı hecelemenin farklı anlamlarında seninle sabaha erdi düşünüşlerim Seninle yuvarlandığım aşk yatağının ısısını dakikalarca terk edemedim Az sonra bir yel seni benden alır, bir başka ortama taşırdı Gülüşlerinin dağınık yataklarını terk ederdim birden, birikmiş bir diyetin gözcüsü olurdum Kapanırdı dünyaya gözüm, biterdi sözüm, sesinin çığlıklarına tutunarak kendimden kaçardım, bulamazdım çözüm Bütün kaçışlarım sanaydı, bütün nefes alışım sevdanaydı

Sınır ötesi gizil gölgelerle büyüyorum içinde Varlığının engin sahralarında ipekten bir öpüşçe dolanıyorsun gönlümde Yüreğinin bildik adreslerinde bütün yokluklarla savaşarak, işkence ve zulümlerden kaçarak senin ülkene yürüyorum ben Gözlerime kan otursa da uykusuz şafaklarda, yüreğime tünese de baykuşlar ben sevdanın sağanak yağmurlarında sana yürümekten vazgeçmem Yüreğinin aynasında varsıllığımı gördükçe, gözlerinin eşsiz denizlerinde sevdanı kulaçladıkça göğsümde vuslatın izlerini taşımam bir tanem

Selahattin Yetgin

Simsiyah bir geceye bulutlanıyorum Boş-ver kaderimin elveda busesi; aşktı gelip geçti Gerçeği yaşamakta siyah bir bulut gibisin; anla(t)makta ise söze gerek mi var…




“Sonsuza kadar… Hani ölsem de yine vazgeçmem ki-senden”




Hiçbir şey uzak değildi! Bak bu sözü hiç unutma ”Hani ölsem de vazgeçmem senden” yalan değil sonsuza kadar… Seninleyim sende…

Sonbaharın soysuz gününde çırpınıyorum… Güz mevsimi her şeyi düşürüyor; içimdeki güzelliğini artık hiç büyütemiyorum Âmâsı var hayatımın ufakta olsa yaşanmışlığın bir hatırası var; çirkinleşen çözümlerin harcanmışlığında kalsamda…

Sendeyim kahrolsam da… Unutulsam da



/Şelaleden düşen harflerin çığlıkları gibisin
Hani haykırsam suyla karışık sevgimi…
Herkes görebilse içimdeki o güzelliğini/ yapamadım
Soysuz bir aşkın susuzluğunda kaldım işte!/



“Yenildim yüreğine… Kalakaldım bir sözünle/ yine de unutamadım…”


Yokluğun eskisi gibi acıtmıyor tenimi… Bak tenim dedim fark ettiysen yüreğim demedim Bıraktığın yerde değilim; olursa hani vicdanın sızlarsa arama beni o yerde inan sevgim hüzünlerimi ektiğim yerde kaldı… Ve de senliğim!

Hiçbir şey uzak değildi! Ama her şey çok uzaktı değil mi? Masallar geceleyin aklımıza gelirdi tıpkı yakamoz gibi yansırdı… İçimizdeki aşk bizi bu sefer çok yanılttı!


“Sevildiğimi sanıyordum… Sevmek-sevilmek ayrı duygularmış aldanmışım…”



Sessiz rüzgârların felaketindeyim Savrulmuyorum sadece her şeye saldırıyorum İçimde bir o kadar birikmiş nefret varken kusura bakma…

Çareler ölmüş elimde neye yarar rüzgârların sessizliği Günah olmuş tek doğrum; sevmişim-sevilmemişim…

—anla beni artık! Yalancı baharın koynunda büyütme çiçekleri; artık yeter güller kokmuyor eskisi gibi… Baksana elimde berbat kokulu çiçeklerle hayalini yaşatmaya çalışıyorum



…yüzüm gözüm sen gibi; ya yüreğim?


Avuçlarımda umudumu tutuyorum En çok ne üzüyor beni biliyor musun? Doğduğum günün soğukluğumu bilmem ama daha bir kez bile sevdiğim kadınla doğum-günümü kutlayamadım…

İçim acıyor desem çok mu acıklı olurum… Bak yine kasım ayı geliyor; korkuyorum doğum günün yaklaşıyor kıyılıyorum… Neredesin sessiz fırtınanın gül yüreklisi neredesin?




Kalplerde son yangınız
İki yaralıyız şimdi ayrıyız
Biz seninle masum günahsız
Başkasında sürgün aşkımız

alıntı!

Emeğine sağlık sevgili hayalet teşekkürler