Arasât Meydanı:

ARASÂT MEYDANI:
Öldükten sonra insanların ve diğer canlıların diriltilip toplanacakları meydan Buraya mevkıf ve mahşer de denir (Bkz Mahşer)
Kıyâmet günü eshâbımdan herbiri, kabirlerinden kalkarken, vefât ettiği memleketin bütün mü'minlerinin önlerine düşerek ve onları nûr ve ışık saçarak Arasât meydanına götürür (Hadîs-i şerîf-Tirmizî)
Kıyâmette herkes Arasât meydanında elli mevkıfte (yerde) durdurulur Her mevkıfte bin sene kalırlar (Kadızâde Ahmed Efendi)
Arasât meydanında meşakkat (zorluk) ve sıkıntıda olanlar, kâfirler ile fâsıklardır (günahkârlardır) Onların hâlleri çok korkunç olup, güneş başlarına bir mil kadar yakın gelir Herkes günâhı kadar terler Kimi dizine, kimi boğazına, kimi tepesine ka dar ter içine gömülürler (İmâm-ı Birgivî) Üzüntü ve pişmânlık ve kendine yanmaktan, Bir hasrettir yükselir, Arasât meydanından, Anne, gözünün nûru evlâdını tanımaz, Kardeş, ciğer pâresi kardeşini aramaz
(Mevlânâ Muhammed Rebhâmî)

Güneş -ki onun yakıcı sıcaklığı, ateşi kast ediliyor- bir mil kadar başına gelmiş insan yani canlı hala yaşayacak mı, biyolojik olarak, onu hissedecek varlık olarak ortada kalabilecek mi yani? Tuhaf!