Gidiyorum..BıraktımHerşeyimi..

Gidiyorum

Kurtlanmış ve etrafı irin toplamış acılarımı son kez gözlerimde kanatıp gidiyorum Sevdiğimin gözlerindeki Cennetin çam kokulu yollarını son kez aşındırıp gidiyorum benimde bilmediğim kör uçurumlara Yüreğime düşen umut cenini doğmadan hayata küstürüp yürüyorum kırgın okyanusların kimsesiz dalgalarına doğru Cünkü, yüreğimde büyüttüğüm ve ölümün son kıyısında karşılaştığım sevgilimin yüzü ve gülüşü; denizin avuçlarında kirlenmemiş mavi köpükler kadar bembeyazdı İçimdeki bembeyaz sevdama denizlerin saf sularında ölmek yakışırdı Bembeyaz bir ölüm

Haketmediklerini gerçeğin aynasında yaşayan, hakettiklerini sadece düşlerinde soluyan bir adam olarak sonsuzluğa gömülüyorum artık Kefenimi boynuma asıp , sorgularımı dudaklarımda kanatarak gidiyorum Gidiyorum, sadece anneme evlatlık borcumdan öte kimseye borcumun olmamasının verdiği küçük mutluluğun dudaklarıma bıraktığı bir yudum bir tebessümün güzelliğinde gidiyorum Ne güzel değil mi ? Maddiyat dünyasında bir dirhem bile borcunun olmamasıSevineyim mi yoksa güleyim mi onu da sorgulamaktan acizim Kimseye maddi ve manevi borcum yoktu işte Oysa alacaklarım ! Oysa kazandıklarım ! Oysa yarınlarım ! Artık gitme zamanıydı Hiçbir şeyi düşünmeden feragat ettim tüm alacaklarımdan Kazandıklarımı ise; sevdaları bir günlük hayatla sınırlandırılmış yetim bir kelebeğin yüreğine bağışlamıştım Ve yarınlarımı nufüs kaydındaki kütüğümden " öldü " ibaresiyle üzerili çizilip sonsuzluğuna gidiyorum

Gidiyorum ; Kârlarımı ve zararlarımı hesaplayacak halim ve geride bıraktıklarımı düşünecek gücüm yok Gitmeliydim Artık zaman, yıl sonu entanverinde gelecek seneye devreldilmiş kâr marjinallerini hesaplamak ve düşünmek değildi Zaman, ayrılık zamanıydı Bir an evvel gerçeklerin sahnelendiği dünyaya bir vedayı bile çok görüp sessizce gitmekti İmzası yüreğimde saklı istifa mektubumu tek mirasım olarak sevenlerime bırakıp gidiyorum Zemheri umutlarımı son kez avuçlarımdan kanatlandırıp gözlerime karanlığın perdelerini kapatıyorumAçılmamak üzere ömrümü küflü raflara kaldırıyorum

Üstümde ütüsüz mavi gömleğim, ayaklarımda en son maaşımla aldığım ayakkkabımla yıllarımı geçirdğim kentin ağır ve yorgun sokaklarını son kez aşındırıyorumSon kez ve bir daha dönmemek üzereUzun uzun bakıyorum cocuklugumun geçtigi sokağa Beyaz badanılı evimize, annemle geçen yaz boyadığımız pencelerimize son kez bakıyordum Bir an annemin pencerede oldugunu görür gibiydim Kaçtım, dayanamazdım gözlerine, bakmaya kıyamazdım Ah annem, son kez ellerini öpüp gitmek son kezh elalleşmek isterdim seninle Ama kendimde bunu yapacak güç bulamadım Suçlu olduğumdan değil; gidişime kalbin dayanamaz diye son kez seninle helalleşmekten kaçtım Şimdi beni pazar günü sınava girecek biliyorsun Sınavı kazanıp oğlunla bir kez daha gururlanacaktın Nerden bilebilirdin ki Kütahya garajında sarıldığın oğluna bir daha kavuşamayacağınıNerden bilebilirdin ki son kez sarıldığın oğluna bir daha doyasıya sarılamayacağını Nerden bilebilirdin ki?

Hala aynı yerdeyim ; Kaldırımların ve anıların gözlerimde bu kadar büyüdüğü sokaktayım Gözlerimde son kez canlanıyor bilyelerin ardında koşuşan cocukluğum Artık cocuksu düşlerimi gençliğin kanlı vebaline sarıp gidiyorum Giderken, siyah önlüğüyle okul yolunda karşıma dikiliyor mazim Off niye sen misin diye sitemler savuruyorum geçmişime Oysa kızgınlığım kendimeydiMaziye merdiven dayamaktan korkuyorum işte Cocuklugumun güzelliklerini görüp şimdinin ağır ve bir o kadar kurtlanmiş yaralarını sarmaktan aciz gençliğimin iç burkucu aynalarında yüzleşmek istemiyordum Ben cocukluğumla değil; gençliğimin yaralı yüreğiyle gitmek istiyordum Kelimeler düğümlenmişti

Herşey durdu sankiAğlamak istemiştim o an Boyuma posuma aldırmadan dizlerimin üzerine çökerek delice ağlamaktı istiyordum Artık ağlayamıyorum bile ! Gözlerimden kaldırımların dudaklarına düşen bir damla bile yok Gözbebeklerime buzdan sarkıtlar yerleştirmemiştim oysa Duvarlara yaslanıp kütük misali ağlamak isteyip ağlayamamak Ağlayamıyordum; oysa kirpiklerimden akmayı bekleyen nice nehirler var o Dudaklarımın esaretinden kurtulup kuru toprakla kavuşmayı bekleyen nice yangınlar var yüreğimde harelenen Ağlamak isteyip ağlayamamakTek bir kelime ; Ağlayamıyorum

Sıcak iklimlerden kuru toprağıma çicekler taşıyan, yetim dudaklarımın üşümüşlüğüne her defasında sıcak nefesini dolduran ve yüreğime " yüreğiyle " dokunan kadınımı yanıma alarak gidiyorumKadınım diyorum oysa hiçbir zaman ona " kadınım " diye seslenememiştim Yüreğimde ona söyleyemediğim tek bir uhdeydi ona " kadınım " diye seslenememek Evet artık kadınımı ve yarınlarımı alıp gidiyorum Yanımda götürdüğüm bedeni değildi Yüreğini ve gülüşlerini almıştım giderken Cennet kokulu yüreğinin " aslı " bende kalmak üzere bir suretini fani bedenine verip sevdiğimin yüreğini kendimle götüyordum Ben ölsem de biliyorum o bedenen yaşayacaktı ama benimle yüreğinin gittiğini hiçbir zaman farketmeyecek Gözlerinde soluduğum Cenneti ve mahsun yarım bedenimi toprağa emanet edip gidiyorum Alnımda hüzünle tamamlanmamış kavgalarım, ılık baharların yandığı dudaklarla hiç kavuşmamış dudaklarımla gidiyorum Sana ve sevdanda doyamadan gidiyorum Doyamadım

Ardımda bu yazıyı bırakıp gidiyorum Son kez yarınlarımı göğe gelin ediyorum Bulutla, güneşle son kez göz göze gelip selamlaşıyorum Umut fakiri düşlerime sarılıp herkesle vedalaşıyorum Ve son kez satırlarımla helalleşip kendimi ve Cennet kokulu sevdamı alıp gidiyorum Gidiyorum, benim de bilmediğim karanlıklaraHerkese hatta benim bilmediğim düşmanıma bile hakkımı helal edip son kez kendimi ve yüreğimi yazıyorum hüzün kokan satırlara

Gidiyorum Vedası olmayan bir ayrılığın dallarına son kez sarılıp üzerime serçenin gözlerinde çırpınan hayatımı soğuk taşlara son kez kapatıyorum

Gidiyorum !