Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri

Zindandan Mehmed'e Mektup

Zindan iki hece, Mehmed'im lâfta!

Baba katiliyle baban bir safta!

Bir de, geri adam, boynunda yafta

Halimi düşünüp yanma Mehmed'im!

Kavuşmak mı? Belki Daha ölmedim!

Avlu Bir uzun yol Tuğla döşeli,

Kırmızı tuğlalar altı köşeli

Bu yol da tutuktur hapse düşeli

Git ve gel Yüz adım Bin yıllık konak

Ne ayak dayanır buna, ne tırnak!

Bir âlem ki, gökler boru içinde!

Akıl, olmazların zoru içinde

Üstüste sorular soru içinde:

Düşün mü, konuş mu, sus mu, unut mu?

Buradan insan mı çıkar, tabut mu?

Bir idamlık Ali vardı, asıldı;

Kaydını düştüler, mühür basıldı

Geçti gitti, birkaç günlük fasıldı

Ondan kalan, boynu bükük ve sefil;

Bahçeye diktiği üç beş karanfil

Müdür bey dert dinler, bugün 'maruzât'!

Çatık kaş Hükûmet dedikleri zat

Beni Allah tutmuş, kim eder azat?

Anlamaz; yazısız, pulsuz, dilekçem

Anlamaz; ruhuma geçti bilekçem!

Saat beş dedi mi, bir yırtıcı zil;

Sayım var, maltada hizaya dizil!

Tek yekûn içinde yazıl ve çizil!

İnsanlar zindanda birer kemmiyet;

Urbalarla kemik, mintanlarla et

Somurtuş ki bıçak, nâra ki tokat;

Zift dolu gözlerde karanlık kat kat

Yalnız seccâdemin yününde şefkat;

Beni kimsecikler okşamaz mâdem;

Öp beni alnımdan, sen öp seccâdem!

Çaycı, getir, ilâç kokulu çaydan!

Dakika düşelim, senelik paydan!

Zindanda dakika farksızdır aydan

Karıştır çayını zaman erisin;

Köpük köpük, duman duman erisin!

Peykeler, duvara mıhlı peykeler;

Duvarda, başlardan, yağlı lekeler,

Gömülmüş duvara, baş baş gölgeler

Duvar, katil duvar, yolumu biçtin!

Kanla dolu sünger Beynimi içtin!

Sükût Kıvrım kıvrım uzaklık uzar;

Tek nokta seçemez dünyadan nazar

Yerinde mi acep, ölü ve mezar?

Yeryüzü boşaldı, habersiz miyiz?

Güneşe göç var da, kalan biz miyiz?

Ses demir, su demir ve ekmek demir

İstersen demirde muhali kemir,

Ne gelir ki elden, kader bu, emir

Garip pencerecik, küçük, daracık;

Dünyaya kapalı, Allaha açık

Dua, dua, eller karıncalanmış;

Yıldızlar avuçta, gök parçalanmış

Gözyaşı bir tarla, hep yoncalanmış

Bir soluk, bir tütsü, bir uçan buğu;

İplik ki, incecik, örer boşluğu

Ana rahmi zâhir, şu bizim koğuş;

Karanlığında nur, yeniden doğuş

Sesler duymaktayım: Davran ve boğuş!

Sen bir devsin, yükü ağırdır devin!

Kalk ayağa, dimdik doğrul ve sevin!

Mehmed'im, sevinin, başlar yüksekte!

Ölsek de sevinin, eve dönsek de!

Sanma bu tekerlek kalır tümsekte!

Yarın, elbet bizim, elbet bizimdir!

Gün doğmuş, gün batmış, ebed bizimdir!

(1961)

Aç Kapıyı

Aç kapıyı haber var,

Ötenin ötesinden

Dudaklarda şarkılar,

Kurtuluş bestesinden

Biz geldik, bilen bilsin

Gönül gönül girilsin

İnsanlar devşirilsin,

Sonsuzluk destesinden

Aman!

Aman efendim, aman!

Galiba Âhir Zaman!

Manzarası yurdumun,

Tufan gününden yaman!

Göz görmez aydınlıkta;

Asümanedek duman

Yer dumanmış ne çıkar,

Duman dolu âsüman

Türk evi delik deşik;

Yıkı dökük hânüman

Duraksız itiş kakış;

Süresiz karman-çorman

Anne çocuk doğurur,

Köpek soyundan azman

Beyinler zıpzıp kadar,

Mideler koskocaman

Aziz fikir buğdayı,

Katıra mahsus saman

Boş lâf, hep dalga dalga;

Uçsuz bucaksız umman

Hayvanlık orkestrası:

Eşek, birinci keman

Orman keleş, nebat kel;

Nebat adamlar orman

Midelerde ihracat,

Günde beş milyon batman

Milli servet matbaa,

Bilmem kaç milyar harman

Yangın evinde satranç;

Plân, reform ve uzman

Tam bir buçuk asırdır,

Maymunlardan eleman

Bizdeki hale nispet

Maymun taklitten pişman

Hangi yol Türke uygun,

Hangi parti tercüman?

Çıkamaz meydanlara;

Camide mahpus iman!

Silah küfrün belinde,

Küfrün elinde, ferman

Cehle sorarsan ilim;

Zehre sorarsan, derman

Rahmet, meçhul kelime;

Bilinmez isim, Rahmân

Kutsal kitaptır fuhuş;

Ahlâk, okunmaz roman

Tarih, kontra gerçeğe;

Hürriyet hakka düşman

Millete kasdedenin

İsmi milli kahraman

Yere batsın bu dünya,

Bu dünyadan hayr uman!

Genç adam, at yorganı!

Sana haram, uyuman!

Aman, efendim aman!

Efendim, aman, aman!

Anneciğim

Ak saçlı başını alıp eline,

Kara hülyalara dal anneciğim!

O titrek kalbini bahtın yeline,

Bir ince tüy gibi sal anneciğim!

Sanma bir gün geçer bu karanlıklar,

Gecenin ardında yine gece var;

Çocuklar hıçkırır, anneler ağlar,

Yaşlı gözlerinle kal anneciğim!

Gözlerinde aksi bir derin hiçin,

Kanadın yayılmış, çırpınmak için;

Bu kış yolculuk var, diyorsa için,

Beni de beraber al anneciğim!

(1926)

Beklenen

Ne hasta bekler sabahı,

Ne taze ölüyü mezar

Ne de şeytan, bir günahı,

Seni beklediğim kadar

Geçti istemem gelmeni,

Yokluğunda buldum seni;

Bırak vehmimde gölgeni,

Gelme, artık neye yarar?

Bekleyen

Sen kaçan ürkek bir ceylansın dağda

ben peşine düşmüş bir canavarım

istersen dünyayı çağır imdada

sen varsın dünyada birde ben varım

seni korkutacak geçtiğin yollar

arkandan gelecek hep ayak sesim

sarıp vücudunu belirsiz kollar

enseni yakacak ateş nefesim

kimsesiz odanda kış geceleri

için ürperdiği demler beni an

deki odur sarsan pencereleri;

deki rüzgar değil odur haykıran

göğsümden havaya kattığım zehir

solduracak bir gül gibi ömrünü

Bu Yağmur

Bu yağmur bu yağmur bu kıldan ince

Nefesten yumuşak yağan bu yağmur

Bu yağmur bu yağmur bir gün dinince

Aynalar yüzümü tanımaz olur

Bu yağmur kanımı boğan bir iplik

Tenimde acısız yatan bir bıçak

Bu yağmur yerde taş ve bende kemik

Dayandıkça çisil çisil yağacak

Bu yağmur delilik vehminden üstün;

Karanlık kovulmaz düşüncelerden

Cinlerin beynimde yaptığı düğün

Sulardan, seslerden ve gecelerden

kaçıp dolaşsan da sen şehir şehir

bana kalacaksın yine son günü

ölürsün kapanır yollar geriye

ben mezarla sırdaş olur beklerim

varılmaz hayale işaret diye

toprağında bir taş olur beklerim