Yalnızlıkla İlgili Şiirler

**Prof. Dr. Sinsi** · 09-02-2012

Yalnızlık İle İlgili Şiirler

Yalnızlık Şiirleri

Yalnızlık

Yalnızlık sis gibi, yalnızlık sızı,

Yalnızlık buz gibi, yalnızlık ayaz,

Yalnızlık kaygan zemin, tutunmadan durulmaz,

Yalnızlık sensizliktir, sensiz de hiç yaşanmaz

Yalnızlık gece gibi, etrafın hiç görünmez,

Yalnızlık sessizliktir, çığlıkların duyulmaz,

Yalnızlık dipsiz kuyu, içine hiç inilmez,

Yalnızlık sensizliktir, sensiz mutlu olunmaz

Yalnızlık buz gibiyse, güneş doğar çözülür,

Yalnızlık karanlıksa, mum yakarsan aşılır

Yalnızlık sessizlikse, ıslık çalsan bozulur,

Yalnızlık yalnızca, rabbimize yakışır

Halim Akın

Yalnızlık

Her geçen zamanla pişti yalnızlık

Canımdan canımı biçti yalnızlık

Bulamadı kimseyi aradı da

Milyondan beni seçti yalnızlık

Kendini gösterdi pustu yalnızlık

Söylendi söylendi sustu yalnızlık

Suskunluğunun en haklı cezası

İçimde suçlu mahpustu yalnızlık

Derdime ekilen dertti yalnızlık

Derdiyle beni gebertti yalnızlık

Hayat yatağım oldu sinsi gözle

Yumuşak değildi sertti yalnızlık

Evvela sadece zandı yalnızlık

Sonra ruhumu kazandı yalnızlık

Kabullenmeyişin zor tezgâhında

Hissimi ölçen mizandı yalnızlık

Sessiz sedasızca durdu yalnızlık

Sesi çıkınca kudurdu yalnızlık

Soluk soluğa acımadan geldi

İçime bombayı kurdu yalnızlık

Adem Yarar

Yalnızlık Yalnızlık

dilimden düşen ilk şarkıdır

ah bu yalnızlık bu yalnızlık

her gönülde bir başkadır

ah bu yalnızlık bu yalnızlık

yalan değil en acı gerçek

ah bu yalnızlık bu yalnızlık

yıllar geçsede eskimeyecek

ah bu yalnızlık bu yalnızlık

büyür saat saat gecelerde

ah bu yalnızlık bu yalnızlık

değişmez acısı hiç bir dilde

ah bu yalnızlık bu yalnızlık

İsmail Baharşen

Yalnızlık bazen bir girdaptır

Yalnızlık bazen bir girdaptır

Yalnızlık kimi zaman mutluluktur

Yalnızlık bazıları için bir yaşam biçimidir

Yalnızlık kimilerimizin karabasanıdır

Ve bazen yalnızlık, ölümle eş anlamlıdır

Zeliha Bekoğlu

Yalnızlık

Bir engel oldu, yüce dağlar gibi

Önümde dikilip, durdu yalnızlık

Bazen kor olup, yürek dağlar gibi

Ruhuma bir damga vurdu yalnızlık

Yalnızsan eğer dermansız dizin

Şu fani dünyada kaybolur izin

Gözyaşı dinmeyen o kimsesizin

Sığınacak evi yurdu yalnızlık

Ne demeli yalnızlığın adına

Eremezsin lezzetlerin tadına

Bazen bir çocuğa bazen kadına

Adım nedir diye sordu yalnızlık

Bir nostalji olup mazide yaşar

Kükreyip, kabarır sel gibi taşar

İnsandır kaynağı, insanı aşar

Ve, tüm kainatı sardı yalnızlık

Kimine yalnızlık öcü gibidir

Kuşların sıladan göçü gibidir

Kimine sevenin gücü gibidir

Heyhat bir çözülmez sırdı yalnızlık

Sırt üstü yatmaktır bıçak üstüne

Düş kurmak ne zordur gerçek üstüne

Baharda tomurcuk çiçek üstüne

Lapa lapa yağan kardı yalnızlık

Kötü sözden arındır dilini

Lakin düşman eder gurbet ilini

Nicesinin bükülmeyen belini

Vura vura incitip, kırdı yalnızlık

Yalnızlıkla savaşan biçare kul

Yalnızlıktan kaçma, sen ona sokul

Yalnızlık bir mektep, bir güzel okul

İnsanlara hep ibret verdi yalnızlık

Yalandır, desem ki sırrına erdim

Ondan kaçmak için ne çok şey verdim

Kime dert sorduysam dedi ki; derdim

Cümle sultanların derdi yalnızlık

Hiç dinmedi benim şu ah'u zarım

Dertten, kederden ve gamdan bizârım

Davet eder yalnızlığa mezarım

Demek son gidilen yerdi yalnızlık

Kalem yalnızlığı tariften aciz

Yalnızlık ruhuma koymuştur haciz

Belağattan ârı, söz olmaz veciz

Nice romanlara girdi yalnızlık

Çok şeyler söylendi, çok şeyler dendi

Hiç kolay yıkılmaz yalnızlık bendi

Bir masum kavram ki insanı yendi

Ne zâlim insanlar gördü yalnızlık

Ercan Demirci

Yalnızım…

Yalnızım…

Gönlüm sonbahar, yaprak, yaprak dökülüyor!

Benim için her mevsim kış, her günüm gece

Sonu belli olmayan yolların, bu günü yarını olmayan saatlerin

Ve Sen yokken, ben biraz daha ölüyorum

Kokusu yok hiçbir çiçeklerin, anlam ifade etmiyor

Olmuyor eskisi gibi, aşkın ateşi yok

Baharda bile rastlamadım, deniz mavisi gibi yok gözlerin

Gözlerin her yanda, ne yana baksam senin gözlerin

Dosttu olmaz gecelerin, çok uzun bitme bilmiyor

Ömür ise sayılı nefes, ne zaman biter bilinmiyor

Bense sana biraz daha hasret, sensiz çekilmiyor

Gözlerin gözümün önünde, içimde ateş sönme bilmiyor

Yokluğun acılar içinde, boğazımda düğümlenmiş

Sana açılan tüm kapılar kör düğüm olmuş

Anahtarı sen oldun, sense kayıplardasın

Kaçtın insafsızca, sen vefasızlardansın

Cemil biraz daha sana hasret, yok kesin umudu

Bir aşk ateşiydi, rüzgâr vurdu yerden yere savurdu

İnanmıştım sana tüm yüreğimle, cemil kibarca kovuldu

Yalan dünya yalansın, beni tatlı rüyalara soktu!!!

YALNIZIM GURBETTE

Dostluk yoktur yabancılarda

Yalnız kalmışım gurbette

Bildiğim dostlar iş cevire

Yalnız kalmışım gurbette

Karanlık odada otururum

Dilimde türkü söylerim

Elimde kağıt yazarım

Yalnız kalmışım gurbette

Detleşecek insan yok

Paylaşacak şerbet yok

Dey denizinde çoşacak yok

Yalnız kalmışım gurbette

Yanlızlık

Bir Çiçek Verecek Kimsem Yok

Yanlızım yanlızım Hİç Kİmsem Yok

Her Sene Her Sene

Bu yanlızlık Büyür İçimdee

Kimse Umursamaz

Kapanmışım Sessiz Sakin Bir odaya

Düşünür Dururum düşünür dururum

Niye Yanlızım Ben Diye Düşünür Dururum

Birine Aşık Olmuştum Ama

Oda Beni Yanlız Bıraktı

Şimdi yapayanlızım

Kimsem Yok Bir Çiçek

Bir çiçek Verecek Kimsem yokk

Yanlızlık Her sene İçimde Tohum Verir

O tohumlar fülizlenir

Yine Yeni Bir Yanlızlık Başlarr

Ve Bu Böle Devam Ederr

YALNIZIM

Dağlara düştüm yalnız dağlara

Derdimi anlatırım kurda kuşa

Türküler söylerim yollara

Çağrışa çağrışa ağlarım yetiş ya hızır

İçimde yangın yanar

Hava soğuk beden donar

Hain şeytan halime güler

Yetiş şahı merdanım yetiş

Bozatlı Hızırı göndersin diye yaradana seslendim

Duydu beni ya rab secdeye vardım

Ellerim titrerken kara tuttum

şükürler ola kabul oldu

Yalnızlık Kadar Gerçek Olsa Keşke Mutluluk

Şimdiden sonrası yok, saat her zaman ölümü gösteriyor

Bir olmaz için kurulu hayâller, bir gelmez günde

Bir dağ arkasına sığacak kadar büyük ve tek mi

Yoksa bir tesbih tanesi kadar küçük ve çok mu mutluluk

Yeniden doğmayı bekliyorlar doğmuşken

Ölmeyi bekliyorlar her an, ölüm bir anken

Yalnızlık kadar gerçek olsa keşke mutluluk

Sokaklardaydı çocuk sesleri, evlerde yalnız ölen yaşlıların

Her çocuğa baktığında bir ölüme bakıyorsun

Şair olmak zorundasın Tanrı Sen'le konuşmuyorsa

Bir varlık duymalı Sen'i bu insan olsada

09-02-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Yalnızlıkla İlgili Şiirler Yalnızlık İle İlgili Şiirler Yalnızlık Şiirleri Yalnızlık Yalnızlık sis gibi, yalnızlık sızı, Yalnızlık buz gibi, yalnızlık ayaz, Yalnızlık kaygan zemin, tutunmadan durulmaz, Yalnızlık sensizliktir, sensiz de hiç yaşanmaz Yalnızlık gece gibi, etrafın hiç görünmez, Yalnızlık sessizliktir, çığlıkların duyulmaz, Yalnızlık dipsiz kuyu, içine hiç inilmez, Yalnızlık sensizliktir, sensiz mutlu olunmaz Yalnızlık buz gibiyse, güneş doğar çözülür, Yalnızlık karanlıksa, mum yakarsan aşılır Yalnızlık sessizlikse, ıslık çalsan bozulur, Yalnızlık yalnızca, rabbimize yakışır Halim Akın Yalnızlık Her geçen zamanla pişti yalnızlık Canımdan canımı biçti yalnızlık Bulamadı kimseyi aradı da Milyondan beni seçti yalnızlık Kendini gösterdi pustu yalnızlık Söylendi söylendi sustu yalnızlık Suskunluğunun en haklı cezası İçimde suçlu mahpustu yalnızlık Derdime ekilen dertti yalnızlık Derdiyle beni gebertti yalnızlık Hayat yatağım oldu sinsi gözle Yumuşak değildi sertti yalnızlık Evvela sadece zandı yalnızlık Sonra ruhumu kazandı yalnızlık Kabullenmeyişin zor tezgâhında Hissimi ölçen mizandı yalnızlık Sessiz sedasızca durdu yalnızlık Sesi çıkınca kudurdu yalnızlık Soluk soluğa acımadan geldi İçime bombayı kurdu yalnızlık Adem Yarar Yalnızlık Yalnızlık dilimden düşen ilk şarkıdır ah bu yalnızlık bu yalnızlık her gönülde bir başkadır ah bu yalnızlık bu yalnızlık yalan değil en acı gerçek ah bu yalnızlık bu yalnızlık yıllar geçsede eskimeyecek ah bu yalnızlık bu yalnızlık büyür saat saat gecelerde ah bu yalnızlık bu yalnızlık değişmez acısı hiç bir dilde ah bu yalnızlık bu yalnızlık İsmail Baharşen Yalnızlık bazen bir girdaptır Yalnızlık bazen bir girdaptır Yalnızlık kimi zaman mutluluktur Yalnızlık bazıları için bir yaşam biçimidir Yalnızlık kimilerimizin karabasanıdır Ve bazen yalnızlık, ölümle eş anlamlıdır Zeliha Bekoğlu Yalnızlık Bir engel oldu, yüce dağlar gibi Önümde dikilip, durdu yalnızlık Bazen kor olup, yürek dağlar gibi Ruhuma bir damga vurdu yalnızlık Yalnızsan eğer dermansız dizin Şu fani dünyada kaybolur izin Gözyaşı dinmeyen o kimsesizin Sığınacak evi yurdu yalnızlık Ne demeli yalnızlığın adına Eremezsin lezzetlerin tadına Bazen bir çocuğa bazen kadına Adım nedir diye sordu yalnızlık Bir nostalji olup mazide yaşar Kükreyip, kabarır sel gibi taşar İnsandır kaynağı, insanı aşar Ve, tüm kainatı sardı yalnızlık Kimine yalnızlık öcü gibidir Kuşların sıladan göçü gibidir Kimine sevenin gücü gibidir Heyhat bir çözülmez sırdı yalnızlık Sırt üstü yatmaktır bıçak üstüne Düş kurmak ne zordur gerçek üstüne Baharda tomurcuk çiçek üstüne Lapa lapa yağan kardı yalnızlık Kötü sözden arındır dilini Lakin düşman eder gurbet ilini Nicesinin bükülmeyen belini Vura vura incitip, kırdı yalnızlık Yalnızlıkla savaşan biçare kul Yalnızlıktan kaçma, sen ona sokul Yalnızlık bir mektep, bir güzel okul İnsanlara hep ibret verdi yalnızlık Yalandır, desem ki sırrına erdim Ondan kaçmak için ne çok şey verdim Kime dert sorduysam dedi ki; derdim Cümle sultanların derdi yalnızlık Hiç dinmedi benim şu ah'u zarım Dertten, kederden ve gamdan bizârım Davet eder yalnızlığa mezarım Demek son gidilen yerdi yalnızlık Kalem yalnızlığı tariften aciz Yalnızlık ruhuma koymuştur haciz Belağattan ârı, söz olmaz veciz Nice romanlara girdi yalnızlık Çok şeyler söylendi, çok şeyler dendi Hiç kolay yıkılmaz yalnızlık bendi Bir masum kavram ki insanı yendi Ne zâlim insanlar gördü yalnızlık Ercan Demirci Yalnızım… Yalnızım… Gönlüm sonbahar, yaprak, yaprak dökülüyor! Benim için her mevsim kış, her günüm gece Sonu belli olmayan yolların, bu günü yarını olmayan saatlerin Ve Sen yokken, ben biraz daha ölüyorum Kokusu yok hiçbir çiçeklerin, anlam ifade etmiyor Olmuyor eskisi gibi, aşkın ateşi yok Baharda bile rastlamadım, deniz mavisi gibi yok gözlerin Gözlerin her yanda, ne yana baksam senin gözlerin Dosttu olmaz gecelerin, çok uzun bitme bilmiyor Ömür ise sayılı nefes, ne zaman biter bilinmiyor Bense sana biraz daha hasret, sensiz çekilmiyor Gözlerin gözümün önünde, içimde ateş sönme bilmiyor Yokluğun acılar içinde, boğazımda düğümlenmiş Sana açılan tüm kapılar kör düğüm olmuş Anahtarı sen oldun, sense kayıplardasın Kaçtın insafsızca, sen vefasızlardansın Cemil biraz daha sana hasret, yok kesin umudu Bir aşk ateşiydi, rüzgâr vurdu yerden yere savurdu İnanmıştım sana tüm yüreğimle, cemil kibarca kovuldu Yalan dünya yalansın, beni tatlı rüyalara soktu!!! YALNIZIM GURBETTE Dostluk yoktur yabancılarda Yalnız kalmışım gurbette Bildiğim dostlar iş cevire Yalnız kalmışım gurbette Karanlık odada otururum Dilimde türkü söylerim Elimde kağıt yazarım Yalnız kalmışım gurbette Detleşecek insan yok Paylaşacak şerbet yok Dey denizinde çoşacak yok Yalnız kalmışım gurbette Yanlızlık Bir Çiçek Verecek Kimsem Yok Yanlızım yanlızım Hİç Kİmsem Yok Her Sene Her Sene Bu yanlızlık Büyür İçimdee Kimse Umursamaz Kapanmışım Sessiz Sakin Bir odaya Düşünür Dururum düşünür dururum Niye Yanlızım Ben Diye Düşünür Dururum Birine Aşık Olmuştum Ama Oda Beni Yanlız Bıraktı Şimdi yapayanlızım Kimsem Yok Bir Çiçek Bir çiçek Verecek Kimsem yokk Yanlızlık Her sene İçimde Tohum Verir O tohumlar fülizlenir Yine Yeni Bir Yanlızlık Başlarr Ve Bu Böle Devam Ederr YALNIZIM Dağlara düştüm yalnız dağlara Derdimi anlatırım kurda kuşa Türküler söylerim yollara Çağrışa çağrışa ağlarım yetiş ya hızır İçimde yangın yanar Hava soğuk beden donar Hain şeytan halime güler Yetiş şahı merdanım yetiş Bozatlı Hızırı göndersin diye yaradana seslendim Duydu beni ya rab secdeye vardım Ellerim titrerken kara tuttum şükürler ola kabul oldu Yalnızlık Kadar Gerçek Olsa Keşke Mutluluk Şimdiden sonrası yok, saat her zaman ölümü gösteriyor Bir olmaz için kurulu hayâller, bir gelmez günde Bir dağ arkasına sığacak kadar büyük ve tek mi Yoksa bir tesbih tanesi kadar küçük ve çok mu mutluluk Yeniden doğmayı bekliyorlar doğmuşken Ölmeyi bekliyorlar her an, ölüm bir anken Yalnızlık kadar gerçek olsa keşke mutluluk Sokaklardaydı çocuk sesleri, evlerde yalnız ölen yaşlıların Her çocuğa baktığında bir ölüme bakıyorsun Şair olmak zorundasın Tanrı Sen'le konuşmuyorsa Bir varlık duymalı Sen'i bu insan olsada