Onat Kutlar İn Şiirleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 09-01-2012

Onat Kutlar Şiirleri

Onat Kutlar Şiir

Onat Kutlar en güzel şiirler

Onat Kutlar - Bulutlu Bir Günde Doğan Çocuğa

Baban bu toprağın en delikanlı

boğasıydı bir nevruz

şenliğinde kestiler

Ne tuhaf sen

kirli yeşil eylül bulutları altında

ve aylardan temmuz

onun gelinciklerinden doğdun

Burcunda yıldız görünmüyor

Ölümün kapısını aralayan güz

çok sürmez

Yeniden vurur dallara bahar

İşte sana mavi gökyüzü

ve mavi deniz defteri

üstelik tertemiz

El koymanın tam zamanıdır ufukta

kargalar henüz görünmüyor

Onat Kutlar - Cezayir Ağacı

Sevgilim Cezayir beyaz bir duvar

Bir yani akdeniz öbür yani nar

Senin nar ağacın

benim denizim

ve duvar

Bir yasemin senin gibi Cezayir

Ve de zakkum benim gibi zehir

Aures’ten rüzgar

senin kokunu

bana getirir

Bütün gece Kabylie berberileri

Hurma dallarından denize geçti

Ama nice yıllar

göremedim bile

senin düşlerini

Kurşun kanatlarıyla tarihin

Derin ovasında uçuyor Konstantin

Ve göğsümü bir zeytin

dalıyla okşayan

yüreğin

Bu şiiri sevgilime adadım

Hadj Ali, Benzine ve öteki dostlarım

Kanlı bir gül çizgisiyle

ayrılırken haziran

Mor perdelerle Otel Aletti

Bir ateş ağacı gibi yandı gitti

Sevgilim

ayrılık

canıma yetti…

Onat Kutlar - Unutulmuş Kent

Vermeme olanak yok bana verdiklerini

Ama ayrılırken bir hesaplaşma da gerekli

Geçmiş bunca güzellikten bir anı olarak

Ben seni alayım istersen sen de beni…

Onat Kutlar - Orman Şiiri

Kendine esen rüzgarla derinleşen

yüzü bir adamın durur

ve ormana bakar, bu benim

Damarların ugultusunu duyar bir sarnıçtan

gizli bir kente döşenmiş su yollarının

Ağaçların sararmış yaprak uçları

dalarken gökyüzünün karanlık denizine

kökler büyülü bir ışıkla aydınlanır ve toprak

yabancı bir mimariye açılır, bana ait olan

Yalnızlık, doğunun bildik çarşısı

kendi alışverişiyle canlanır, yeni bir ırkın

kölesi masmavi bir adam haber bekler, benden

yabancı bir tapınağın tanrıçasına

Ötmeyen soyu tükenmiş kuşun saati

alacakaranlığı gösterir, gündüze mi geceye mi

gideceği belirsiz bir yolcu gibi

Ben

Anılar biter ve bir cumhuriyetin

sınırları silinir

Çekilirken bir çınarın burcuna

yüzünün gölgesi olan güneş bayrağı,

bir adam çam iğnelerinden bir çelenk koyar

kayanın dibine, bir gençlik anıtı olan kayanın

Sonra ağır ağır ağaca dönüşür

Geleceğe ve sonsuzluğa uzatır yapraklarını

sürgünde bir kıral gibi, ülkesi olmayan

Bırakır kılıcını toprağa

rüzgar ve büyüyle gelen adam

Geriye uzak bir uğultu kalır ve kimsenin yak basmadığı bir orman

Onat Kutlar - Sadece Senin Yüzün

Yeraltında bir bizans sarnıcı gibi loş

Kuyularda körlerin durağan bakışlarını

Tedirgin bir çocuğun önsezileriyle

Bozmadan geçerken hiç düşünmemiştim

YUkarda bembeyaz bir güvercinin

Mavi bir balkonun bulutlarından

Benim toprağımı aradığını

Karşıda tepelerin hayal perdesini

Bir sardunya ağacı hışırdatıyor

Koyunlar sessiz bir yılan bir güneş

Bir kısrağı her yıl aşan kırların

Azgın tanrısı Pan’dan doğma yabansı

Ve inatçı bir keçi gibi Gavvino

Bir zincirlemeyle geçiyor çocukluğumun

Kısa pantolonlu kara gözlü yoksulluğuna

Sanki Pera’nın bindokuzyüzden

Art nouveau pencerelerden baktığı

Tirşe haliç ve loş kumrular oteli

Birbirinden habersiz iki odada

Seni de salıyor düşlere ve beni

Tanrım görmeden tedirgin ve kızgın

Gümüş bir asansör çıkarırken seni

Kara bir ağırlık gibi iniyorum boşluğa

Sakalının koyu meşe dallarıyla

Kapatınca karanlık bulutlar

Göklerdeki hâsin ve eski ahitten

Bir mezmurla isyan eden babamız

Dilsiz ve korkulu ve yoksul

Sıkı toprağı delip güneşe doğru

Alınyazısı yırtan ufacık tohum

Benim geçmiş tarlalardan arkadaşım

Kemik saplı kaçamak bir çakıyla

Kurak hayalgücümü kanatıyor

Sanki bir sayım günü ya da sikiyönetim

Issız sokaklarında surdiplerinin

Birbirine rastlamadan dolaşan

İki serüvenci gezgin gibiyiz

Bomboş bir sinemanın koltuklarında

Kapkara bir perdeyle ayrılmış gözlerimiz

Bir kuzunun boğazına saplanan hançer

Birden gürültülere boğuyor kenti

Kanlı sokaklarında gondollar yüzdüren

Bir venedik dişarda bu bozgun bizans

Çocukları hançerleyip öldürüyorlar

Kırik bir akordeon gibi yüzleri

Sanki erken rönesansın bir sarayında

Sesleri sarmaşıklar gibi bir madrigalin

İki sağır şarkıcı gibiyiz

Şiirimiz sarılıyor usanmaksızın

Birbirine ve biz sarılamıyoruz

Gölgeli kümeslerde yeniyetmeler

Kucağında fısıldaşan tavuklar

Kara gözlü sıpalar ve soluk soluğa

Evreni sevişmenin kuşlarıyla dolduran

Gelinler metresler ------lar melekler

Ağaçların ve rüzgarın ve tüm denizlerin

Seslerine karışan su azgın hayat

Sanki seni ve beni

Boğazın çok derin akıntılarında

Ters yöne habersiz yelken kaldıran

İki çağdışı ve şaşkın balık gibi

Bir doyumsuz hasrete tutsak ediyor

Perdede şimdi kocaman bir hayal

Sadece senin yüzün…

09-01-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Onat Kutlar İn Şiirleri Onat Kutlar Şiirleri Onat Kutlar Şiir Onat Kutlar en güzel şiirler Onat Kutlar - Bulutlu Bir Günde Doğan Çocuğa Baban bu toprağın en delikanlı boğasıydı bir nevruz şenliğinde kestiler Ne tuhaf sen kirli yeşil eylül bulutları altında ve aylardan temmuz onun gelinciklerinden doğdun Burcunda yıldız görünmüyor Ölümün kapısını aralayan güz çok sürmez Yeniden vurur dallara bahar İşte sana mavi gökyüzü ve mavi deniz defteri üstelik tertemiz El koymanın tam zamanıdır ufukta kargalar henüz görünmüyor Onat Kutlar - Cezayir Ağacı Sevgilim Cezayir beyaz bir duvar Bir yani akdeniz öbür yani nar Senin nar ağacın benim denizim ve duvar Bir yasemin senin gibi Cezayir Ve de zakkum benim gibi zehir Aures’ten rüzgar senin kokunu bana getirir Bütün gece Kabylie berberileri Hurma dallarından denize geçti Ama nice yıllar göremedim bile senin düşlerini Kurşun kanatlarıyla tarihin Derin ovasında uçuyor Konstantin Ve göğsümü bir zeytin dalıyla okşayan yüreğin Bu şiiri sevgilime adadım Hadj Ali, Benzine ve öteki dostlarım Kanlı bir gül çizgisiyle ayrılırken haziran Mor perdelerle Otel Aletti Bir ateş ağacı gibi yandı gitti Sevgilim ayrılık canıma yetti… Onat Kutlar - Unutulmuş Kent Vermeme olanak yok bana verdiklerini Ama ayrılırken bir hesaplaşma da gerekli Geçmiş bunca güzellikten bir anı olarak Ben seni alayım istersen sen de beni… Onat Kutlar - Orman Şiiri Kendine esen rüzgarla derinleşen yüzü bir adamın durur ve ormana bakar, bu benim Damarların ugultusunu duyar bir sarnıçtan gizli bir kente döşenmiş su yollarının Ağaçların sararmış yaprak uçları dalarken gökyüzünün karanlık denizine kökler büyülü bir ışıkla aydınlanır ve toprak yabancı bir mimariye açılır, bana ait olan Yalnızlık, doğunun bildik çarşısı kendi alışverişiyle canlanır, yeni bir ırkın kölesi masmavi bir adam haber bekler, benden yabancı bir tapınağın tanrıçasına Ötmeyen soyu tükenmiş kuşun saati alacakaranlığı gösterir, gündüze mi geceye mi gideceği belirsiz bir yolcu gibi Ben Anılar biter ve bir cumhuriyetin sınırları silinir Çekilirken bir çınarın burcuna yüzünün gölgesi olan güneş bayrağı, bir adam çam iğnelerinden bir çelenk koyar kayanın dibine, bir gençlik anıtı olan kayanın Sonra ağır ağır ağaca dönüşür Geleceğe ve sonsuzluğa uzatır yapraklarını sürgünde bir kıral gibi, ülkesi olmayan Bırakır kılıcını toprağa rüzgar ve büyüyle gelen adam Geriye uzak bir uğultu kalır ve kimsenin yak basmadığı bir orman Onat Kutlar - Sadece Senin Yüzün Yeraltında bir bizans sarnıcı gibi loş Kuyularda körlerin durağan bakışlarını Tedirgin bir çocuğun önsezileriyle Bozmadan geçerken hiç düşünmemiştim YUkarda bembeyaz bir güvercinin Mavi bir balkonun bulutlarından Benim toprağımı aradığını Karşıda tepelerin hayal perdesini Bir sardunya ağacı hışırdatıyor Koyunlar sessiz bir yılan bir güneş Bir kısrağı her yıl aşan kırların Azgın tanrısı Pan’dan doğma yabansı Ve inatçı bir keçi gibi Gavvino Bir zincirlemeyle geçiyor çocukluğumun Kısa pantolonlu kara gözlü yoksulluğuna Sanki Pera’nın bindokuzyüzden Art nouveau pencerelerden baktığı Tirşe haliç ve loş kumrular oteli Birbirinden habersiz iki odada Seni de salıyor düşlere ve beni Tanrım görmeden tedirgin ve kızgın Gümüş bir asansör çıkarırken seni Kara bir ağırlık gibi iniyorum boşluğa Sakalının koyu meşe dallarıyla Kapatınca karanlık bulutlar Göklerdeki hâsin ve eski ahitten Bir mezmurla isyan eden babamız Dilsiz ve korkulu ve yoksul Sıkı toprağı delip güneşe doğru Alınyazısı yırtan ufacık tohum Benim geçmiş tarlalardan arkadaşım Kemik saplı kaçamak bir çakıyla Kurak hayalgücümü kanatıyor Sanki bir sayım günü ya da sikiyönetim Issız sokaklarında surdiplerinin Birbirine rastlamadan dolaşan İki serüvenci gezgin gibiyiz Bomboş bir sinemanın koltuklarında Kapkara bir perdeyle ayrılmış gözlerimiz Bir kuzunun boğazına saplanan hançer Birden gürültülere boğuyor kenti Kanlı sokaklarında gondollar yüzdüren Bir venedik dişarda bu bozgun bizans Çocukları hançerleyip öldürüyorlar Kırik bir akordeon gibi yüzleri Sanki erken rönesansın bir sarayında Sesleri sarmaşıklar gibi bir madrigalin İki sağır şarkıcı gibiyiz Şiirimiz sarılıyor usanmaksızın Birbirine ve biz sarılamıyoruz Gölgeli kümeslerde yeniyetmeler Kucağında fısıldaşan tavuklar Kara gözlü sıpalar ve soluk soluğa Evreni sevişmenin kuşlarıyla dolduran Gelinler metresler ------lar melekler Ağaçların ve rüzgarın ve tüm denizlerin Seslerine karışan su azgın hayat Sanki seni ve beni Boğazın çok derin akıntılarında Ters yöne habersiz yelken kaldıran İki çağdışı ve şaşkın balık gibi Bir doyumsuz hasrete tutsak ediyor Perdede şimdi kocaman bir hayal Sadece senin yüzün…