Utanmadan , Korkmadan

İstanbul'daki entelektüel çevreler, ekseriyetle, Ankara'da yapılan mitingden pek hoşlanmadılar Hrant'ın ölümünün ardından yükselen milliyetçi, hatta ırkçı dalgaya çanak tutan militarist, neredeyse faşizan mitinglerin, tepkilerin bir devamı olduğunu sandılar Oysa miting, laiklik saplantılı ve onun kadar önemli başka hiçbir derdi olmayan orta sınıfın hezeyanı şeklinde cereyan etmedi Miting, önemli oranda militarist değildi İnsanlar bağırıyordu:
"Ne postaldır ne takunya, cumhurundur Çankaya!"
Yani halktır (cumhur) Çankaya
Ankara'daki miting, son on yıldır "halk" kavramının değiştirilmeye çalışılan içeriğine bir cevap gibiydi Tayyip Bey'in veya benzerlerinin ağzında mutlaka dindar, mutlaka muhafazakâr; Mehmet Ağar ve benzerlerinin ağzında mutlaka milliyetçi, mutlaka toplu tüfekli bir anlamı olan "halk" kavramının içini başka bir biçimde dolduruyordu miting Kim bu halk peki? Ne istiyor?

Kürsünün değil, meydanın mitingi
Bu insanlar ve bugün Türkiye'de büyük bir çoğunluk utanmadan ve korkmadan yaşamak istiyor Takunyadan ve postaldan korkmadan; ülkede olup bitenlerden dolayı utanmadan Çocuklarının bir gün bir otobüste hep birlikte öleceğinden korkmadan; o çocukların yaşatılamadığı bir ülkenin vatandaşı olmaktan utanmadan
Yoksul kalmaktan korkmadan ve açlıktan ölen insanların yaşadığı bir ülkede tok olmaktan utanmadan Gündelik hayatın kadınlara getirdiği ve giderek sertleşen fiili "kapanma" mecburiyetinden korkmadan ve ne açık ne kapalı olmaktan utanmadan
Hasbelkader iktidara gelmiş muhafazakâr Müslüman hükümetin bir cumhurbaşkanı çıkarıp memlekette ipleri germesinden korkmadan ve bu gerilimden çıkacak azgelişmiş ülke patırtısından utanmadan
Nereden baksanız "72 buçuk millete karşı" verilmiş bir mücadeleyle kurulmuş, toprağını, kuşaklar boyunca daha aydınlık, daha eşit, daha adil bir ülke için ölen gençlerin gövdeleriyle biriktirmiş bir ülkenin buna hakkı vardır: Utanmadan ve korkmadan yaşamaya Bu miting bunu söylemek isteyen insanların mitingiydi Bu miting, esasında orada konuşma yapanların değil, utanmak ve korkmak istemeyenlerin mitingiydi

Ülkeyi kim yönetecek?
Bayrak, son yirmi yedi yıldır ekseriyetle "kurt işareti" ve sarkık bıyıklarla eşleştirilmiş olabilir "Atatürk" yıllarca memleketin gördüğü en faşist düzenin koruyucu paket kâğıdı olarak kullanılmış olabilir
Ne ki miting, nasıl "halk" kavramının içeriğini değiştirmeye doğru bir adım attıysa aynı zamanda bu referansların da anlamını bir parça değiştirerek "sivilleştirdi" Bugün bu sivil öfkeyi kim örgütlerse bu ülkeyi bundan sonraki dönemde o temsil edecek
Kim yoksulların öfkesine güçlü, bilekli, yürekli cümleler verebilirse
Kim laiklik kaygısıyla yoksulluk kaygısını aynı politik hareket içinde taşıyabilirse
Kim Kürtlerin kimlik kaygısıyla Türklerin kimlik kaygısını aynı, kansız dilden konuşturabilirse
Kim üniversitelerin önünde bekleyen başörtülü kızların derdiyle Çankaya'ya başörtülü eşlerini sokmaya ant içmişlerin derdinin aynı kıymette olmadığını anlatabilirse
Kim "ülkenin" ölümle değil, hayatla beslenen toprak olduğuna, çocukların şehit olmak için değil, insan olmak için doğurulması gerektiğine inanırsa
Kim bu ülkede korkmadan, utanmadan ve her şeye rağmen birlikte yaşamayı isteyen insanları birbiriyle buluşturmayı becerirse bu ülkeyi o yönetecek Bu halkı temsil etmeyi o hak edecek