![]() |
Giden |
![]() |
![]() |
#1 |
angelesdream
|
![]() Giden“İnsanların birbirini tanıması için en iyi zaman, ayrılmalarına en yakın zamandır”, der Dostoyevski…
Veda acısı, kabuğunu soyar insanin; yıldızını kazıyıp çırılçıplak ortaya serer ![]() Birlikteliğin örttüğü tüm kusurları ayrılık sergiler ![]() Bir ayrılık arifesinde helalleşilir ve o an hakiki tabiatlarıyla yüzleşilir ![]() “Ölene kadar” diye söz verilmiştir, ama “ölüm yolunda” başka tercihler belirmiştir ![]() Kararsız prensesin vicdani azap çekerken 7 cücelerin somurtkanı “aklini başına” al diye fısıldar kulağına; haytası ise “kalbinin sesini” dinle diye çekiştirir eteğinden ![]() Hep hayran bakan gözlere, hatalar takılmaya başlar ![]() “Ama”yla biter alelade iltifat cümleleri: “Sen iyi bir insansın, ama arkadaşların kötü”, “Seni seviyorum, ama bu ilişkide mutlu değilim”, “Ben başka türlü bir beraberlik düşlemiştim” vs ![]() ![]() ![]() ![]() Sonra gelsin uykusuz geceler… bir türlü karar verememeler… Ruhen gidip gelmeler… “Hele biraz daha zaman geçsin” diye nikâh ertelemeler… Birlikteymiş gibi yaparken, sevecek başka yüzler, yüzecek başka denizler kollamalar ![]() ![]() “Aslında bütün bunlar bizim iyiliğimiz için’e kendini kandırmalar ![]() Sonrası hep aynı: Bekleyenin “Hani sonbaharda buluşacaktık ![]() Beklenenin “Geliyorum az kaldı” oyalamaları… Bittiğini bile bile işi uzatmalar; söyleyemedikçe hepten batağa saplanmalar… Terke makul bir gerekçe ararken hepten çarşafa dolanmalar… Veda konuşmasında süslü iltifat cümlelerinin arasına, o cümleleri hiçleştiren mayınlar serpiştirmeler… Üzgün görünmeler… bağış dilenmeler…”…ama kaçınılmazdı” demeler… “Sözünden caydın” yakınmalarını “Sen de eski sen değilsin ![]() Değişmişsin” diye göğüslemeler… …asıl kendinin değiştiğini bilmezden gelmeler… Ve son sahne: Terk edenin o mahcup “Gönlüm başkasında” itirafına karşılık terk edilenin kırık çalımı: “uğurlar olsun! Ben yoluma devam ediyorum” ![]() İhanetler hep böyledir: ilki, bir yenisine gebedir; ikincisi daha az acı verir ![]() Ondan sonra dur durak yoktur: Güvenilmez aşık, sevdikçe kiran, gezdikçe ardında bir kırık kalpler mezarlığı bırakan bir dervişe döner ![]() Artık acılara hapsolmuştur: Buluşmak istedikçe ayrılacak, birleşmeye çalıştıkça parçalanacak, sonunda terk ettiklerinin ah’i tutup terk edildiğinde mukadder yalnızlığına kapanacaktır ![]() CAN DÜNDAR |
![]() |
![]() |
|