Râfizîlik

Abdullah ibni Sebe adında Yemenli bir kişi tarafından kurulan, Şia fırkasının yirmi kolundan biri Râfızî veya Râfızîa, lügatta ?terk eden, ayrılan, bırakan kimse? demektir Râfızîler, târihte her zaman, hazret-i Ali ve hazret-i Abbas?ın torunlarının birinin etrâfında toplanıp çeşitli fırkalara ayrıldılar İmâm-ı Zeynel Âbidîn vefât edince, çoğu bunun oğlu Zeyd?in etrâfında toplandılar Emevî Devletinin Irak vâlisi olan Yûsuf-ı Sekafî ile harp etmeye giderken bir kısmı Zeyd?den ayrıldı Bunlar Zeyd?e; ?Ebû Bekr ve Ömer?e düşman ol!? dedi O da; ?Büyük dedem olan Resûlullah?ın sevdiği kimselere düşmanlık edemem? dedi Bunun üzerine Zeyd?in yanından ayrılmak için bahâne bulmuş oldular Zeyd bunlara ?Râfızî? dedi Kendileriyse ?İmâmiyye? adını aldılar Resûlullah?tan sonra hilâfetin oniki imâmın hakkı olduğu düşüncesinden hareket eden Râfızîlik, zamanla siyâsî bir görüş hâline geldi