Sensizlikte...

seNsizLikte !
Sensizliğimde geçen her sensiz dakikayı;
Birer birer
Teker teker
Yüreğime kazıyorum
Gemiler geçiyor yüreğimden
Yüreğimdeki son yolcunun ardından;
Birer birer
Teker teker
Akıyor gözyaşlarım
Sensizliğin hediyesi fırtınalar kopuyor
Savruluyorum;sürükleniyorum
Bir varlıktan;bir yokluğa
Sensizliğimin
Uçurumumun
Sessiz gölgesinde yaşıyorum
Yaşlanıyorum ve ölüyorum
İnceden inceye
Ne gidebiliyorum bu yangın yerinden;
Ne de kalabiliyorum
Bu ateşler içinde
Sen gittin
Oysa ki;ben senden önce çoktan sensizliği bende bırakmıştım
Sen yoksun
Oysa ki;ben bana beni;senden önce çoktan terketmiştim
Terkedişim yalnızlığım oldu
Yalnızlığım sensizlik
Sensizlik upuzun bir sessizlik
Sessizlik çaresizlik
Çaresizlik
Gölgeler dolaşıyor aklımda
Sinsi;ani ve kimsesiz hatıralar
Şehirler
İsimler
Sözler
Yalan sözler
Ve sen
Sen yine yoksun
Yokluğunun varlığını kendi ellerimle çizen ben
Şimdi çizdiğim bu kara kalem senin portren
Çizilmiş kırgınlıklar
Gölgesinde yaşanan ayazlar
Ve o acıtan ayazdan sonsuz kaçışlar
Acımasız terkedişler
Sensizlikten sonra her gece bir mum yaktım içimde
Gizliden gizliye
Her sabah o ışıkla uyandım sensizliğe
Belki bir gün o gemiden geri dönersin diye
Belki bir gün o kara kalem portreni;
Yeniden en sevdiğim renklerine boyarsın diye
İçimdeki bu büyüyen zalim sensizliğin gölgesini;
Benden alıp yerine yeniden bana ait seni koyarsın diye
Sensizliğinde bile çaresizce benimle yaşayan
O kara kalem;siyah beyaz gölgenle
Belkide hiçbirzaman varolmayacak bir sensizlikte
Sensizlikte