Kimsenin Gözyaşı Olamadım Ki Ben

Kimsenin Gözyaşı Olamadım ki Ben __



Yalnızken
Bir pencereden bakarken
Güneşin batışına yakın
Gülce`yi okuyordu bir şair
En çok bana yakın:

uçurumun kenarındayım hızır
gülce bir davet
mecaz değil
maraz değil
gülce bir afet
peri değil
huri değil
gülce bir beyaz zehir
gülce en vahim haz
buram buram zehir
yâr gözünde infaz

derken
bu kötü yerde
bir çay içmek için indiğim bahçede
bir başka şair
"Kimsenin gözyaşı olmadım ki ben"
derken hemde ağlayarak
gözlerim doluyor da
"Yâr gözünde infazlarım" aklıma geliyor
ve ben kendime diyemiyorum
kimsenin gözyaşı olmadım diye
evet o gözlerde o yaşlar bendim , hemde nasıl çok
Evet "Gülce" evet aynen öyle:

uçurumun kenarındayım hızır
bir gamzelik rüzgar yetecek
ha itti beni ha itecek
uçurumun kenarındayım hızır