Yarayı ‘Yar’ Geçiyordu Saat, Sen Gidiyordun...

Yarayı ‘yar’ Geçiyordu Saat, Sen Gidiyordun


Hüzündü yüzün

Yüzsüzdü hüzün

En ağlamaklı güzdün

İçimde kendini ne güzel öldürdün


Ne zamandır gülmüyordum

Biraz tebessüm edeyim dedim

Kahkaham tutunamadı

Yere düştü,

Kırıldı


Hatırlıyorum

Onca ölmüşlüğümüz var diyorum

Gidişini bile hatırın için içimde saklıyorum…


Gözlerini koymuştun önce bavula,

Sonra ellerini,

Kirpiklerini,

Daha sonra tenini…

Aklına ne geliyorsa işte…

Hepsini koymuştun!

Yarayı ‘yar’ geçiyordu saat, sen gidiyordun

Giderken,

Bana bir tek beni bırakıyordun

Beni de ne güzel bırakıyordun



Yetimhane yurduna verilen çocuklar kadar kimsesizdik!

O kimsesizlik içinde,

En çok kimsem olmanı sevmiştim belki de…

Hep yarım bir yanım

Bir yanım hep yarımdı

Sen hiç milyarca insan içinde tek bir insan yüzünden kimsesiz kaldın mı?