Tüm Zaferler Senindir Artık

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Belki de ölümün gizli provasıdır ayrılık

Aldığın her nefes yalnızlığın zabtına geçmiştir

Gülümsemelerin solduğu yüz çukurlarından savruluyor
Aşkın imla hataları;
Virgüllerin beli kırılır satır ortalarında,
Ve noktasız,
Sorusuz, işaretsiz
Hatta ünlemsiz satır sonları

Gidenden sadece " hatıralar " kalır

Boylu boyunca pişmanlıklar uzanır
Gözyaşlarınla deştiğin yastık kenarlarına

Zaman durmuş gibi gelir sana

Herşey bitmiş gibi,
Sona yaklamış gibi susakalırsın kapı diblerinde

Giden, gider velhasıl

Perdelerimden taşınır güneş
Varlığında konuşmayan duvarlar,
Cümleleri sırtına yüklenip
Kirpiklerinde oyalanır kuru ayazlar

Giden, daha gitmeden gömer seni

Ve sen,
Sesini yitirmiş bir rüzgar gibi kalakalırsın
Mevsimlerin ayak ucunda

Sonra konuşmak,
Deli haykırmak istersin

Ama beceremezsin

Sonra ömür boyu susmak

Ya da delice ağlamak istersin

Onu da beceremezsin

Saklasan da içindeki yalnızlığı,
Seni ele verir ıslak kirpiklerin

Akşamın karanlığı düşer ayak uçlarına

İcinde birikmiş özlemi anlatacak birisini ararsın
Ya da sıcak bir omuz

Ama bulamazsın

Kimsesizliğin sert rüzgarı yalpalar yüzünü

Ve sonunda pes edersin

Yenilirsin

Sonra da esaretin başlar
Gri gökyüzünün altında

Gün gelir ölümü arar olursun

Yenilgiyi kabul etmiş bir asker gibi
Diz çökersin mağlubiyetin iki yüzlü gölgelerine

Ve beklerken ölümün saatsiz sırasını,
Gözetlerken Azrail'in gececeği tozlu yolları,
Kelimelerinle yalnızlığın kıyısına kusarsın çığlıklarını

Gözyaşın akmaz sanırsın;
Oysa iç cebinde biriktirdiklerin ayrılığın tek şahididir

Baktığın her kadın,
Gideni hatırlatıyorsa;
Dudaklarında yüreğin yavaş yavaş soluyorsa
Susmaya mecbursun

Yalnızlığın ayak dibine düşmüşsen bir kere
Kalkmak için bir el arama etrafında

Ve boşa çabalama

Artık yenilmişsindir

Tüm zaferler senin eserindir artık

Hayata cezalar kesercesine
Hala sol yanım içten ice kanamakta

Hala cerahatı bitmemiş bir ayrılığın narkozunda yüreğim

Ve soğuk parmak uçlarım,
Israrla onun adını gökyüzüne karalamakta

Sensiz ölmeyi göze alıp ölemiyorsam
Uzaklarda senin saçlarına değil de
Başkasının saçlarında dolaşan ellerini hala özlüyorsam
Hala sevilmektesin

Hala bendesin

Hala yüreğimde " aşka " demlenmektesin

Bir zamanlar elele dolaştığımız sokaklarda
Anılarımızı ve gül kokunu hala arıyorsam
Saatleri duvarları mıhlayıp,
Hep aynı şarkıyı dinleyip
Rüzgarın kovalandığı caddelerde sana arkası dönük olanları
Hep " sen " zannedip
Senin olmadığını anladığımda
Yüreğimi topuklarımda eziyorsam
Demek ki hala ben de yaşamaktasın

Hala ben de nefes almakta,
Hala ben de " dua dua " kanamaktasın

Belki de yaşadıklarım acıdır

Ama aşk her acıya göğüs gerip gideni hala sevebilmektir

Aşk;
Belki de imkansızlığın dudaklarına mıhlanmış tek kelimedir

Ya da cümlelerin namlusundan
Yüreğine saplanan kanlı bir gözyaşıdır

" Belki de sensiz aşk;
Ayrılığına göğüs gerip
Bir yudum gülüşünle hiç gitmemecesine seni yaşayabilmektir

"

" Belki de sensiz hayat;
Ölümün önsüzünde birkaç cümlelik olsa da
Mutluluğa senin adını yazabilmektir

"

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Tüm Zaferler Senindir Artık Belki de ölümün gizli provasıdır ayrılık Aldığın her nefes yalnızlığın zabtına geçmiştir Gülümsemelerin solduğu yüz çukurlarından savruluyor Aşkın imla hataları; Virgüllerin beli kırılır satır ortalarında, Ve noktasız, Sorusuz, işaretsiz Hatta ünlemsiz satır sonları Gidenden sadece " hatıralar " kalır Boylu boyunca pişmanlıklar uzanır Gözyaşlarınla deştiğin yastık kenarlarına Zaman durmuş gibi gelir sana Herşey bitmiş gibi, Sona yaklamış gibi susakalırsın kapı diblerinde Giden, gider velhasıl Perdelerimden taşınır güneş Varlığında konuşmayan duvarlar, Cümleleri sırtına yüklenip Kirpiklerinde oyalanır kuru ayazlar Giden, daha gitmeden gömer seni Ve sen, Sesini yitirmiş bir rüzgar gibi kalakalırsın Mevsimlerin ayak ucunda Sonra konuşmak, Deli haykırmak istersin Ama beceremezsin Sonra ömür boyu susmak Ya da delice ağlamak istersin Onu da beceremezsin Saklasan da içindeki yalnızlığı, Seni ele verir ıslak kirpiklerin Akşamın karanlığı düşer ayak uçlarına İcinde birikmiş özlemi anlatacak birisini ararsın Ya da sıcak bir omuz Ama bulamazsın Kimsesizliğin sert rüzgarı yalpalar yüzünü Ve sonunda pes edersin Yenilirsin Sonra da esaretin başlar Gri gökyüzünün altında Gün gelir ölümü arar olursun Yenilgiyi kabul etmiş bir asker gibi Diz çökersin mağlubiyetin iki yüzlü gölgelerine Ve beklerken ölümün saatsiz sırasını, Gözetlerken Azrail'in gececeği tozlu yolları, Kelimelerinle yalnızlığın kıyısına kusarsın çığlıklarını Gözyaşın akmaz sanırsın; Oysa iç cebinde biriktirdiklerin ayrılığın tek şahididir Baktığın her kadın, Gideni hatırlatıyorsa; Dudaklarında yüreğin yavaş yavaş soluyorsa Susmaya mecbursun Yalnızlığın ayak dibine düşmüşsen bir kere Kalkmak için bir el arama etrafında Ve boşa çabalama Artık yenilmişsindir Tüm zaferler senin eserindir artık Hayata cezalar kesercesine Hala sol yanım içten ice kanamakta Hala cerahatı bitmemiş bir ayrılığın narkozunda yüreğim Ve soğuk parmak uçlarım, Israrla onun adını gökyüzüne karalamakta Sensiz ölmeyi göze alıp ölemiyorsam Uzaklarda senin saçlarına değil de Başkasının saçlarında dolaşan ellerini hala özlüyorsam Hala sevilmektesin Hala bendesin Hala yüreğimde " aşka " demlenmektesin Bir zamanlar elele dolaştığımız sokaklarda Anılarımızı ve gül kokunu hala arıyorsam Saatleri duvarları mıhlayıp, Hep aynı şarkıyı dinleyip Rüzgarın kovalandığı caddelerde sana arkası dönük olanları Hep " sen " zannedip Senin olmadığını anladığımda Yüreğimi topuklarımda eziyorsam Demek ki hala ben de yaşamaktasın Hala ben de nefes almakta, Hala ben de " dua dua " kanamaktasın Belki de yaşadıklarım acıdır Ama aşk her acıya göğüs gerip gideni hala sevebilmektir Aşk; Belki de imkansızlığın dudaklarına mıhlanmış tek kelimedir Ya da cümlelerin namlusundan Yüreğine saplanan kanlı bir gözyaşıdır " Belki de sensiz aşk; Ayrılığına göğüs gerip Bir yudum gülüşünle hiç gitmemecesine seni yaşayabilmektir" " Belki de sensiz hayat; Ölümün önsüzünde birkaç cümlelik olsa da Mutluluğa senin adını yazabilmektir"